20 september - Murphy's law

De morgen van 20 september kondigt zich koud, maar toch veelbelovend aan. Er zijn grote gaten in het luchtdek, met blauwe lucht. Zou het ? Kan het? Wil het ? Mooi weer is aangekondigd, maar laat toch wat op zich wachten in deze contreien. Spaanse winter ...of toch herfst....
We besluiten het mooie weer een beetje te helpen en op onze beurt ter beevaart te gaan opdat de zomer zou terug komen. Deze morgen dus om kwart voor tien op het station en twee ticketjes richting Santiago de Compostela gekocht. Tegen 11 uur staan we op het plein voor de kathedraal en gaan een kijkje binnen nemen in de kathedraal. Hetzelfde scenario als vorige week, biechtvaders en zondaars alom, met als toetje nog een mis die bezig is. Tegen zoveel heiligheid zijn noch ik , noch Erna bestand en we haasten ons dan ook tamelijk rap terug in de buitenlucht. Voor de rest is zondagmorgen Santiago tamelijk doods en in de vroege namiddag zijn we dan ook al terug op de Billy.
Het wolkendek heeft de neiging open te trekken, er is geen wind en ik kan Erna er uiteindelijk toch van overtuigen een boottochtje naar de overkant van de Ria te overwegen.Alles gaat goed, tot we tussen de mosselpontons plots iets in de schroef krijgen met als resultaat dat de motor afslaat. Nog eens proberen maar dat lukt niet. Er is dus geen fluit wind en we drijven... ergens naartoe. Erna een beetje in paniek. Ja, dat moet weer met haar gebeuren... Geen nood, ik besluit het bijbootje op te blazen en ons eventueel "ergens" naar toe te trekken.Klein Billytje zit al gauw vol lucht en ligt het water in. Het is hier tamelijk helder en ik zie een hoop kweetniewat aan de schroef hangen en weet dus hoe laat het is. Motortje erop en het pruttelt al. In zijn vooruit.... maar er gebeurt niks. Visioenen van een lege schroefas passeren mijn netvlies, maar als ik het motortje uit het water hef... nee, de schroef is er nog, maar gaat noch vooruit noch achteruit. Ja seg, ws dat nu ? De schroef draait eenvoudigweg niet. Dat is nu toch wel het toppunt. Twee motoren, geen wind en geen enkele voortstuwing.... en nu ??? We drijven naar een mosselponton toe en ik slaag er in ons hieraan vast te maken. Allez, zinken doen we al niet meer, dus, geen paniek.Zeilen kunnen we ook nog he... er is bijna geen wind, maar we geraken uiteindelijk toch van het ponton weg en starten een koers richting Vilagarcia, op vier rmijl. Aan deze snelheid zijn we daar tegen middernacht, maar dat zeg ik maar niet. Even nadenken... Tsjaa, veel opties zijn er niet... roeien, zwemmen, zeilen, en dat is het zowat. Ik probeer toch nog even de motor en ik krijg verdorie toch wat voortstuwing. Aan een snelheid van zowat 2,5 knoop gaat het richting haven toe. Veel goesting om te experimenteren heb ik niet en ik laat het hier dus bij.Tegen vijven lopen we binnen. Vooruit, achteruit,alles lijkt te werken, alleen, niet zoals het hoort, met een abnormale roeruitslag. We geraken toch aan het ponton en ik schiet vlug mijn shorty en mijn duikbril aan en plons in het water. Koud, jongens !. Enfin, als ik met mijn duikbril even de situatie evalueer zie ik toch een vrije schroefas ... oef ! .... Maar een hoop touwwerk aan het roer hangen. Een flinke ruk en het spel is vrij. Een duik om zeker te zijn naar de schroef, maar daar lijkt alles ok.Een tros, om bang van te zijn wordt het ponton opgehesen en op de foto gezet. Schroefaswerking terug geverifieerd en ikke blij dat het goed afgelopen is.'s Avonds een flinke aperitief en een Tajine a la Erna. lekker.
Tegen achten in de Marina Cafetaria nog eens het Internet op voor een Skype gesprek met Ben. Maandag hebben we terug een student in de familie.... Ah, het is slechts voor 3 jaar...

Groetjes,

Jean Erna