3 augustus, Luarca

Een luiaarsdagje vandaag. Geen meter gezeild, wel 18 mijl op moteur gelopen in een mooi weertje, zon, hoge bergen links, olieachtige zee onder mij maar toch nog steeds een hoge deining uit het Westen. Planning was eigenlijk naar Luarca te komen, dus dat is gelukt , maar ik had toch gehoopt te kunnen zeilen... niet dus.
Vroeg vertrokken, er stond, echt waar een windje, als eerste de haven uit, onmiddelijk gevolgd door Twee Franse boten die het ook voelden kriebelen wss. Buiten niks wind natuurlijk. Shit !!!!!!!!!!!!!!
Aan de kaap, cabo Vidio (geen video) zag het er nochtans eventjes naar uit dat we wind gingen krijgen. Ik blij en rap mijn fok omhoog. Ja, nog geen minuut later alweer niks meer. De Fransman achter mij had hetzelfde idee, want toen ik achter mij keek stonden er daar ook plots twee zeiltjes op. Ook iemand die niet van moteuren houdt blijkbaar. Veel vissers hier en ik besluit ook een poging te wagen en smijt mijn vislijn overboord. You never know, ik zie mij al een gevecht leveren met een tonijn. Zooot ! Niks dus.
Bon, tegen twaalven hou ik het voor gezien en loop Luarca binnen. Prompt steekt er een windje op, uit Westelijke richting dus dat zou opkruisen zijn. Goed, ik blijf hier. Vlak na de ingang zouden zes mooringboeien liggen. De bedoeling is er eentje op te pikken en dan een lange lijn naar de kant op een ring op de kaai te zetten lees ik in de Reeds. Mmmm.... Twee boeien zijn blijkbaar gezonken want er liggen er maar vier en er is nog maar ééntje vrij. Das genoeg en het wordt de mijne en ik pik die op. Ik lig. Nu nog een lijn naar de kant leggen... Ik ben alleen, dus das niet zo simpel en bovendien zijn er geen ladders ter hoogte van mijn boei en de ring zit boven op de muur, zo'n drie meter hoger. Daar ik morgen terug doorzeil, heb ik geen zin het rubberbootje uit te halen, op te blazen en dan morgen terug op te ruimen. Ik trek dus mijn zwembroek aan, maak een lange lijn klaar waar ik een fender aanhang en ga overboord. Ik zwem naar de kant, trapje op, de lijn is net lang genoeg ( zeker 50m) en ik kan de lijn beleggen. Terug het sop in naar de BIlly en we liggen zo vast als een huis. Voila, zo doen we dat in Belgie... De andere zeilers bekijken mijn maneuvers maar met een scheef ook. Zotte Belg denken ze wss.
Goed, ik wil ook nog wel eens het stadje verkennen en ik besluit dezelfde taktiek te gebruiken. Ik heb een waterdichte zak met sluiting, prop er een droge broek, T shirt, handdoek, mijn portefeuille en mijn PC in (in een extra plastic zak, je weet maar nooit) en zwem naar de kant. Afdrogen en droge kleren aantrekken is gauw gebeurd en wij ribbedebie.
Mooi stadje, maar wat het is of hoe het komt, ik weet het niet... Het bevalt mij niet echt. Hetzelfde had ik in Benodet Frankrijk, nu hier... onbezield geval vind ik. Nochtans volk en restaurantjes genoeg, maar allez, niks voor mij en na een uurtje of twee ga ik terug naar de Billy. Pfffttt !
Ook nergens een internetverbinding te bespeuren in de barretjes. Ik probeer een paar keer en vind uiteindelijk op straat een verbinding die steeds verbreekt. Geen blog dus vandaag.... Ja seg...
Morgen gaan we dus verder en een ochtendlijke zwempartij zal nodig zijn om mijn lange lijn terug te lossen. Goed om wakker te worden. Nog 24 mijl naar Ribadeo. Ik hoop daar een goeie marina te vinden en een paar dagjes te blijven. We zullen zien. Ribadeo is de laatste haven in de provincie Asturias. Laatste, meest Westelijke provincie die volgt is dan Galicie met La Coruna ( nog 110 mijl) en de Rias Altas. Dit was eigenlijk het vooraf geplande einddoel van deze reis ... maar we gaan het nog wat langer maken zoals jullie weten.
Tot een volgende...
Jean

Geen opmerkingen: