17 en 18 augustus; Camarinas en terug naar Belgie

De laatste dag op de Billy. 's Morgens ontbijt en dan direct een probatie om radiocontact te maken met Oostende radio.... niks. De mannen (Charly en Wilfried) zitten volop in de verhuis van Oostende naar Oudenburg ontvangststation. Of er in de toekomst nog wel radiocontact mogelijk zal zijn is nog maar de vraag. We zien wel. Ook 's avonds lijkt er niet veel te lukken. Zelfs in PSK lukt het maar met mondjesmaat. Ik begin zo'n beetje mijn zender van lelijke manieren te verdenken, of zijn het gewoon de condities die er niet zijn? Ik weet het niet.
Bon, veel boodschappen hoef ik niet te doen, wat brood en een stukje vlees ('t zullen boeletten worden met pasta) voor deze avond en dat is het zowat. Ik heb de Billy verlegd naar de beste plaats in de marina, lekker weinig deining en veilig voor de komende week, maar dat houdt wel in dat ik vandaag niet kan gaan zeilen of ik ben mijn plaatsje direct weer kwijt. Ik pomp dus klein Billytje op, vul het benzinereservoir van de Mercury tot aan de nok en ga motorbootvaren op de Ria. Ik kies bewust voor een tegenwinds traject, mocht er onverhoopt toch iets mis gaan met het motortje (als zeiler vertrouw ik geen enkele motor), dan kan ik terug roeien ( dat zou serieus tegenvallen, maar is niet onmogelijk, tegen wind is dat dus niet doenbaar.)
Een half uurtje pruttelen later leg ik aan op een verlaten strandje (zie foto) . Hmmm ! Mooi is het hier wel, en stil, nu dat lawaaiding uit is. Er stond toch een redelijke bries want ik ben drijfnat en heb halverwege al mijn kleren op mijn zwembroek na in de waterdichte zak gestopt. Ik ga eerst zwemmen. Warm is het niet, maar toch iets beter dan op volle zee. Mijn meegebrachte sandwich verdwijnt ook achter de kiezen en als even later een zeilende familie met een stuk of zes van die Spaanse ettertjes (lieve Spaanse kindjes) hun anker voor MIJN ! strandje komt uitgooien, stap ik terug in mijn vervoermiddel en roei, voor de verandering, een stuk verder. Tiens, daar is een riviertje die in de ria uitmondt. Ik roei verder en er opent zich een majestueuze ingang, met een waterdiepte van zo'n meter kristalhelder water. Aan één kant een wit, wit, witter, van de wasproducten, je weet wel, strand. Groene vegetatie, rotsen aan de andere kant. Ik voel mij een beetje Indiana Jones en roei de inham verder in. Stilte....
Aan een strandje stop ik nog even om te zwemmen. Het ligt hier vol schelpen en vanuit de bodem stijgen met elke stap honderden luchtbellen op, als zat er gas onder het zand. Een beetje griezelig eigenlijk. Het water is nog een paar graadjes gestegen en het voelt bijna warm aangenaam. Pfft ! Mietje !
Na een uurtje laat ik mij met de wind de inham terug uitdrijven. Op het open water halen we ook nog een flnke snelheid, maar ik zie in de richting van de Marina wat witte kopjes op het water. Daar is de wind, die zoals elke namiddag opsteekt, al terug. Ik trek het motortje in gang, steek mijn kleren terug in de zak en steek de Ria over. Ja, er staan nu toch al grote golven voor mijn rubberbootje. Opletten dat ik niet omkieper hier en de snelheid wat aanpassen is nodig.
Tegen 4-en ben ik terug aan boord. Klein Billytje wordt afgespoten, opgeblonken en gedroogd vooraleer hij terug in zijn zak verdwijnt. Motor op de reling en alles is weer netjes.

Ook nog even een wandeling in de heuvels achter Camarinas. In het oude gedeelte van het stadje staan nog de typische vorraadschuurtjes op stenen palen met een ronde steen ( tegen de ratten ?)
's Avonds weer een gezellige avond met de schipper van de Monia, een Fransman, gaat solo naar de Antillen. Hij had een bar in La Rochelle en heeft alles verkocht, een oudere boot gekocht, gerestaureerd, nieuwe mast, zeilen, nu nog de elektronica ... en is vertrokken.
Rummekes.... 's morgens om 05:45h loopt de wekker af. Aiai mijn hoofd toch een beetje. De bus is 10 minuten te vroeg ! Mist hangt overal. Tegen halfnegen sta ik in La Coruna. Mijn vlieger is er nog niet, ja, wachten he ?

Daag

Jean