Tegen tienen wil ik vertrekken maar dat is buiten de ijverige Franse douane gerekend die uitgerekend mij uitkiezen om me met een bezoekje vereren. Die mannen denken zeker ; diene Belg ziet er wat sippekes uit, laat ons even gaan koekeloeren. Drie vriendelijke kerels vragen mij de kleren van het lijf. wat ik hier doe, hoe lang ik weg blijf, waarom alleen ?Soit, na een half uurtje houden ze het voor gezien. De ene heeft boven op mijn drankvoorraad gezeten.. had die dat kussen opgehoffen hij sloeg purper uit denk ik . gene neus he , die kerels...
Allee, tegen elven dus buiten, eigenlijk een uurtje te laat en dat zal mij zuur opbreken ...
Het eerste gedeelte ga ik als een speer. Scherp aan de wind en stroom mee. Kaap Frehel schrijven we zonder omwegen op ons palmares. De wind houdt zijn manieren en blijft onder de 23 knopen grens. Geen reven dus. Tegen vieren zitten we op nog zo'n 10 mijl van de haven. Recht tegen de wind in. Bovendien is de stroom nu gekeerd en het is springtij. Aiai.. dat gaat zeer doen. Op die tien mijl doen we nog zo'n 4 ( vier !!!) uur. de wind neemt bovendien nog toe tot zo'n 30 knopenen. Twee reefkes dus en het is pas een stuk na zevenen als ik de haven kan binnenlopen.
Moe dak ik zen !.. en honger dak ik heb... en dorst.?....
tegen dat de inwendige mens dus versterkt is val ik om van de slaap...
Totte morgen ..
Jean
Geen opmerkingen:
Een reactie posten