22, 23 en 24 mei: de rivier Rance

Voila sè, t moest er eens van komen. Ik ben een zoetwatermatroos geworden. We varen dus momenteel op een rivier. De Rance, die het begin is van het kanaal doorheen Bretagne en ergens nabij La Rochelle terug in zee uitkomt. Niets voor de Billy overigens want zoals vele kanalen tegenwoordig in Frankrijk mankeren ze onderhoud en vooral diepgang. Eén meter twintig is zowat het maximum die er nog doorgeraakt....
We vertrekken dus in St Malo op 22 mei na een bezoek aan de vis, fruit en groentenmarkt nabij de jachthaven. In onze zak, levende materie ! Twee ! levende kreeften van gemiddeld formaat, geflankeerd door een dozijn oesters, onze victualie voor de komende dag(en) .Verder een paar meter brood, groenten voor de tajine, sla en ander groenvoer voor het konijn (ik) en een paar flessen wijn ( Franse !)

Tegen tien uur draaien we de jachthaven uit. Tot Erna's vreugde is het kalm buiten. Geen wind noch deining en het zonnetje geeft warempel voor het eerst wat warmte ! Korte broeken en zonne-smeerweer dus !

Het eerste stuk de rivier op, toont ons een verbluffend landschap. Mooie kastelen, overal bootjes op boeien, rotsen, een grote Ferry komt achter ons aan en draait richting zee. Die gaat naar Jersey en Guernsey.

De stroming zit tegen en we vorderen slechts langzaam. We zijn ook niet gehaast. Na een paar kilometer komt de eerste sluis in zicht, aan de rechter kant , juist naast de waterkrachtcentrale. Ik roep even op via de radio en wegens lage waterstanden zal de eerste doorgang pas om 15:00h gebeuren. Das nog drie uur. Mooie kerels hier. !

Ik besluit de boot vast te leggen aan één van de grote wachtboeien en leg Erna uit wat ik precies van haar verwacht. ... Ik zal dus tegen stroom traag naar de boei toevaren. Zij moet, plat op haar buik op het voordek liggend een touw door de ring bovenop de boei brengen en vastleggen op een kikker op het voordek. Kikkers ? Buikliggen, touw door een ring steken ? .... Ze kijkt wat sip maar geen tegenstribbelen help op straffe van kielhalen. Ik ben de kapitein ! Het gaat goed en in één keer. We liggen dus vast. Erna fier als een gieter.. Jij hebt het gemakkelijkste jobbeke weer voor jezelf gehouden is haar kritiek, een beetje gas geven en wat sturen. Phoe !! k Moet ekik het ier al doen ! Juist ... of wat had je gedacht !

We hebben dus tijd genoeg en besluiten ons middagmaal klaar te maken. Direkt het grote geweld en 't zal dus kreeft zijn met een salade en brood. Bwaahh ! Moet kunnen he ? We zijn in congé, dus... Een grote pot water op het vuur, kruiden, ajuin, look erin en aan de kook brengen. De twee
veroordeelden worden uit de bilges gehaald (in een plastic zak) waar ze nog wat koel verbleven, wachtend op hun hoofdrol in deze film. Tjaa, sorry hoor jongens.. of zijn 't meisjes ? 'k weetnie, ik kijk eens onderaan maar kan geen attributen zien die uitsluitsel over deze kwestie kunnen geven. Ofwel zijn de gekochte kreeften gegroeid, ofwel is onze pot te klein. Samen passen ze er in geen geval in en ééntje krijgt dus uitstel van executie en mag nog wat rondstruinen in de gootsteen, maar de George, de grootste gaat onvermiddelijk de pot in. Met de kop voor, dan zijn ze direct dood heb ik eens gelezen gaat hij kopje onder. Brr ! , hij is er duidelijk niet mee akkoord en wil achteruit. Met een verwrongen gezicht snij ik hem de pas af en duw het deksel op de pot. Jongens, dit is echt beestig en ik ben blij dat Michel van Gaija niet achter mij staat. Even later horen we niks meer en is het afgelopen. George is niet meer en krijgt langzaamaan een rode blos... van de warmte zeker ? Kwartiertje koken, vooral niet langer heeft de vismadam ons op het hart gedrukt....
Even later ligt George mooi ge-etaleerd en gehalveerd op ons bord en ook Marcel vliegt de pot in... tot over een kwartiertje kerel ! Smikkelen zeg ! 't is inderdaad lekker ! Vooral de scharen ... als je ze kapot krijgt. Met een hamer gaat alles en er hangt wel wat kreeft aan het plafond maar goed ...
Tegen tweeen komt er nog een solozeiler afgezeild. Solo aanleggen op een boei op stromend water is niet zo simpel en ik nodig hem uit naast ons te komen liggen. Dankbaar aanvaard hij. We babbelen wat en even later is het tijd om door de sluis te gaan. Instructies worden gegeven maar deze keer gaat het niet zo goed. Er is een tamelijk harde achterlijke wind, de sluisbedieners jagen iedereeen wat op, ik moet op het allerlaatste moment van kant wijzigen doordat die kerels hun brug niet helemaal omhoog krijgen en ik dus dreig met mijn mast aan de brug te haperen en even later lig ik dus een beetje dwars in de sluis. Tot overmaat van ramp duwt een overijverige motorbootvaarder mij helemaal om en besluit kennis te maken met mijn windvaanstuurinrichting. Onder luid protest ( van mij) slaat hij volgas achteruit maar het kwaad is geschied. Enfin, ik kan mij redden door een tros naar mijn Bretoense vriend te mikken en kom terug recht te liggen. Gelukkig is er niks kapot aan mijn zelfstuur. Zo moet het dus niet! Erna zit er een beetje beteuterd bij. Is niks, dit gebeurt nog en het is haar schuld niet.
Even later gaan de sluisdeuren terug open (aan de andere kant...) en kunnen we onze weg vervolgen. Het is hier wel mooi. De motorbootvaarder besluit juist buiten de sluis nog eens een boei te overvaren, maar bij ons gaat alles goed ..... We blijven wel op de motor... beloofd is beloofd.

De brug van St Jean ( hihi) komt naderbij en we kunnen er ruim onderdoor. 23 m hoog en mijn mast is slechts 13,5 m boven zeeniveau. Toch een beetje griezelig... Ik stel voor om door te varen tot de jachthaven van Lyvet, juist voorbij de Chatelier sluis maar zie na de bocht nabij Plouër de diepte onrustwekkend verminderen. Nog 40 cm water onder de kiel. Het is nog geen hoog water hier maar het is al 17:30h en we besluiten het zo te laten voor vandaag en wat terug te keren . Even later liggen we aangemeerd in de haven van Plouër.
Oesterkes en een flesje witte wijn. Terug een slaatje en een boterham. Het is lekker warm en Erna besluit na het eten mijn was eens te herdoen.. t Water zag grauw zegt ze ...

De volgende dag gaan we dus door. Het is nu hoog water en de ganse weg op de rievier houden we meestal zo'n 2 a 4 m water onder de kiel. De "ecluse du Chatelier" geeft geen problemen en we liggen tegen elven al terug aangemeerd in de Lyvet marina. Ik ga eens informeren op het kantoor en het verdict is zwaar: de Billy kan niet verder ! Ah non monsieur, avec un profondeur d'un mètre cinquante, vous ne pouvez pas aller plus loin. ... Dinan zal dus voor een volgende keer zijn. Erna gaat te voet verder. Ik blijf op de boot (k heb weer nogal last van mijn achillespezen) en werk de blog wat bij, want er is hier gratis internet ! Yes !

We blijven hier een nachtje en plannen morgen onze terugkeer naar St Malo. In de namiddag begint het zoals voorspeld te regenen. 't Was te mooi !

groetjes,

Erna en Jean