Ik zal maar ne keer met iets volledig onnozels beginnen sè. de fluitketel-foto... met de nieuwe GSM van BGC gemaakt. Formidabel ding en zelfs een beetje verslavend. Enfin, je kunt er sdus behalve mee telefoneren, ook geinige foto's mee maken.
Op 25 mei dus... is het nog steeds mooi weer. We besluiten naar een van de grote trekpleisters van deze streek, de Mont St Michel te gaan. We gaan dus voor één keer echt !! de toerist uitgangen. De
“madam” van de jachtclub weet ons te vertellen dat er naast het toerisme bureau van het oude St Malo, de "Intra Muros", een bus vertrekt naar de Mont St Michel. Wij weten het natuurlijk beter en gaan eerst eens informeren op het station. Daar vertrekt (ook?) een bus naar de Mont. Over 30 minuten zijn we weg, prijs: 6 Euro. Voila !
Bus 17 komt even later voorgereden. Samen met nog wat andere exotische figuren, volgens mij leden van een rockband, volgens Erna gewoon kiekens met oranje haar en een zonnebril op, en verder een menigte "gewone" Engelsen, stappen we op.
De bus rijdt naar... het historische centrum (dit was wel een pak dichter geweest maar kom...) waar nog wat opstappers wachten.
De rit gaat langs de kust. We passeren Cancale, waar enorm veel oesterkwekerijen zich gevestigd hebben. Het is hier wel mooi. Spijtig van de slechte zichtbaarheid. Een soort mistwolken hangen nu en dan voor de zon.
Anderhalf uur later komen we aan op het station van Pontorson, waar we overstappen op een tweede bus, die ons na een 10 tal km afzet nabij de ingangspoorten van de Mont St Michel. Het is een indrukwekkend tafereel ! Het is nu half twaalf. Het is laag water, en de zee is in geen velden of wegen te bekennen.
Een grote slijkvlakte, hier en daar wat "Zwin" begroeiing en verder ingesneden met enkele diepe geulen en niet te betreden, getuigen van zijn momentele afwezigheid. Achteraf terug op de boot, zoek ik uit dat de zee zich hier zeker over een afstand van 10 km terug trekt bij laag tij. Hmmm ! We zullen het maar geloven zeker ? Opkomend tij zou te voet niet bij te benen zijn. Daar het slechts deze avond om 19:00h terug hoog water is kunnen en willen we dit niet afwachten. De bus vertrekt terug om kwart vóór vier.
Samen met een horde toeristen laten we ons door de smalle straatjes opslokken. Tsjaa, Toerisme met een grote T hoor. Mooi, maar ik zou hier wel eens alleen willen rondlopen zonder de helft van de wereldbevolking rondom mij. Dit is wishfull thinking natuurlijk he ? Een uur later blijken we alle wirwarstraatjes reeds doorkruist te hebben. We laten ons verleiden tot een soort "Bretoense specialiteiten middagmaal" bestaande uit een blikje cola, een gegrilde boterham met kaas en hesp en soort authentieke Bretoense vlaai met kersen. Pfft.. Gene vetten maar kom; een illusie armer, besluiten we toch maar een poging te wagen op de zandvlakte rond de Mont.... om even later toch te moeten toegeven dat we dit enkel kunnen als we aanvaarden tot over ons oren beslijkt te geraken... niet dus.
We besluiten dan maar nog een tweede ronde doorheen het stadje te maken. De betalende toegang tot het kasteel kan ons gestolen worden en een half uurtje later zijn we dus terug buiten.
We gaan te voet terug naar Pontorson en maken nog een paar mooie foto's van de Mont met op de voorgrond enige echte Bretoense schapen. Die rakkers deinzen nergens voor terug en beginnen in onze nabijheid zonder enige scrupules bollekes te produceren. Geen manieren dus !
Pontorson lijkt ons na enige km toch te ver ( 13 km) Tiens, met de bus leek dit toch dichterbij, en zullen toch op gemotoriseerde assistentie wachten, iets wat, als het enige ogenblikken later begint te strontregenen, een wijs besluit blijkt.
Een "puderondje" door het stadje en een koffie later is de bus naar St Malo daar eindelijk. Na een kwartiertje is iedereen in slaap gevallen, wat de rit aanzienlijk verkort.....
s'Avonds terug Tajine... mijn beproefde recept... lekker....
Het is windstil. De weerberichten spreken van storm voor morgen. Tegen tienen begint het inderdaad wat te waaien, eerst zachtjes, even later wat harder en tegen elven gaat het al staccato door het het bos van masten. Regen ook nog uiteraard. s Morgens is Erna een beetje zeeziek. De boot gaat dan ook lelijk te keer en ligt aan zijn landvasten te rukken.. Als de regen ophoudt, gaan we een wandeling maken waar ze wat van opknapt, maar ze blijft mottig. We kopen mij een "Pharmacie" wat zeeziektepillen.
Op de plaatselijke markt gaan we nog wat inkopen doen en ik laat me verleiden een spinnekrab (levend) mee te nemen. een kleintje svp madam (zodat ze toch in mijne grootste pot kan) . Combien de minutes ? 15 ? ça va ! Mercie !
'Middags gaan we in “Intra Muros” nog wat rondlopen en eten mosselen met frieten !! . t Zijn kleintjes, maar wel lekker e
n we zitten op een heerlijk verwarmd terras. De winter is terug. Het waait nog steeds hard en de weerberichten voor woensdag en zelfs donderdag zijn er weer naar. Zucht... k Geraak hier ook weeral niet weg zeker ?.....
De spinnekrab is heerlijk maar Erna is iet te verleiden. (had ik ook niet verwacht)
Ze (Erna) vertrekt morgen terug naar haar vriend Zoef ( de kat).en ik ga verder solo... voor een week of drie ... denk ik. volgende halte: Lezardrieux.... als ‘t lukt misschien donderdag ....
Bye, Erna en Jean
Op 25 mei dus... is het nog steeds mooi weer. We besluiten naar een van de grote trekpleisters van deze streek, de Mont St Michel te gaan. We gaan dus voor één keer echt !! de toerist uitgangen. De
“madam” van de jachtclub weet ons te vertellen dat er naast het toerisme bureau van het oude St Malo, de "Intra Muros", een bus vertrekt naar de Mont St Michel. Wij weten het natuurlijk beter en gaan eerst eens informeren op het station. Daar vertrekt (ook?) een bus naar de Mont. Over 30 minuten zijn we weg, prijs: 6 Euro. Voila !Bus 17 komt even later voorgereden. Samen met nog wat andere exotische figuren, volgens mij leden van een rockband, volgens Erna gewoon kiekens met oranje haar en een zonnebril op, en verder een menigte "gewone" Engelsen, stappen we op.
De bus rijdt naar... het historische centrum (dit was wel een pak dichter geweest maar kom...) waar nog wat opstappers wachten.
De rit gaat langs de kust. We passeren Cancale, waar enorm veel oesterkwekerijen zich gevestigd hebben. Het is hier wel mooi. Spijtig van de slechte zichtbaarheid. Een soort mistwolken hangen nu en dan voor de zon.
Anderhalf uur later komen we aan op het station van Pontorson, waar we overstappen op een tweede bus, die ons na een 10 tal km afzet nabij de ingangspoorten van de Mont St Michel. Het is een indrukwekkend tafereel ! Het is nu half twaalf. Het is laag water, en de zee is in geen velden of wegen te bekennen.
Een grote slijkvlakte, hier en daar wat "Zwin" begroeiing en verder ingesneden met enkele diepe geulen en niet te betreden, getuigen van zijn momentele afwezigheid. Achteraf terug op de boot, zoek ik uit dat de zee zich hier zeker over een afstand van 10 km terug trekt bij laag tij. Hmmm ! We zullen het maar geloven zeker ? Opkomend tij zou te voet niet bij te benen zijn. Daar het slechts deze avond om 19:00h terug hoog water is kunnen en willen we dit niet afwachten. De bus vertrekt terug om kwart vóór vier.Samen met een horde toeristen laten we ons door de smalle straatjes opslokken. Tsjaa, Toerisme met een grote T hoor. Mooi, maar ik zou hier wel eens alleen willen rondlopen zonder de helft van de wereldbevolking rondom mij. Dit is wishfull thinking natuurlijk he ? Een uur later blijken we alle wirwarstraatjes reeds doorkruist te hebben. We laten ons verleiden tot een soort "Bretoense specialiteiten middagmaal" bestaande uit een blikje cola, een gegrilde boterham met kaas en hesp en soort authentieke Bretoense vlaai met kersen. Pfft.. Gene vetten maar kom; een illusie armer, besluiten we toch maar een poging te wagen op de zandvlakte rond de Mont.... om even later toch te moeten toegeven dat we dit enkel kunnen als we aanvaarden tot over ons oren beslijkt te geraken... niet dus.
We besluiten dan maar nog een tweede ronde doorheen het stadje te maken. De betalende toegang tot het kasteel kan ons gestolen worden en een half uurtje later zijn we dus terug buiten.
We gaan te voet terug naar Pontorson en maken nog een paar mooie foto's van de Mont met op de voorgrond enige echte Bretoense schapen. Die rakkers deinzen nergens voor terug en beginnen in onze nabijheid zonder enige scrupules bollekes te produceren. Geen manieren dus !
Pontorson lijkt ons na enige km toch te ver ( 13 km) Tiens, met de bus leek dit toch dichterbij, en zullen toch op gemotoriseerde assistentie wachten, iets wat, als het enige ogenblikken later begint te strontregenen, een wijs besluit blijkt.
Een "puderondje" door het stadje en een koffie later is de bus naar St Malo daar eindelijk. Na een kwartiertje is iedereen in slaap gevallen, wat de rit aanzienlijk verkort.....
s'Avonds terug Tajine... mijn beproefde recept... lekker....
Het is windstil. De weerberichten spreken van storm voor morgen. Tegen tienen begint het inderdaad wat te waaien, eerst zachtjes, even later wat harder en tegen elven gaat het al staccato door het het bos van masten. Regen ook nog uiteraard. s Morgens is Erna een beetje zeeziek. De boot gaat dan ook lelijk te keer en ligt aan zijn landvasten te rukken.. Als de regen ophoudt, gaan we een wandeling maken waar ze wat van opknapt, maar ze blijft mottig. We kopen mij een "Pharmacie" wat zeeziektepillen.
Op de plaatselijke markt gaan we nog wat inkopen doen en ik laat me verleiden een spinnekrab (levend) mee te nemen. een kleintje svp madam (zodat ze toch in mijne grootste pot kan) . Combien de minutes ? 15 ? ça va ! Mercie !
'Middags gaan we in “Intra Muros” nog wat rondlopen en eten mosselen met frieten !! . t Zijn kleintjes, maar wel lekker e
n we zitten op een heerlijk verwarmd terras. De winter is terug. Het waait nog steeds hard en de weerberichten voor woensdag en zelfs donderdag zijn er weer naar. Zucht... k Geraak hier ook weeral niet weg zeker ?.....De spinnekrab is heerlijk maar Erna is iet te verleiden. (had ik ook niet verwacht)
Ze (Erna) vertrekt morgen terug naar haar vriend Zoef ( de kat).en ik ga verder solo... voor een week of drie ... denk ik. volgende halte: Lezardrieux.... als ‘t lukt misschien donderdag ....
Bye, Erna en Jean
2 opmerkingen:
Je ziet er stralend uit Jean voor de Mont St. Michel, je brengt me in verleiding voor mijn Dia's uit 1986 eens te bekijken.
(Straks kom ik nog af !)
Groetjes , Yvan.
doen he Yvan ........
Een reactie posten