September in de Algarve.. deel 3... wat met de solozeiler?

Ik lig.... een zeiler "ligt" blijkbaar voor het meeste van zijn tijd... in de haven van Lagos. Het goede weer lijkt de laatste dagen een beetje zoek te zijn, ook hier in Zuid Portugal kan dit dus blijkbaar al eens gebeuren. De zomer loopt zeker in Belgie een beetje op zijn einde, hier moet het na dit "mindere" intermezzo volgens de statistieken toch nog terug een tijdje goed komen. 

Ikzelf zit misschien ook met een dipje, het kan niet altijd leuk, whaa, tof, geweldig zijn. Op een reis als deze zijn er naast de formidabele hoogten, ook wel eens wat flauwere periodes. Caroline heeft er mij onlangs op aangesproken dat ik blijkbaar veel contact met andere zeilers opzoek, zegt ze mij nu dat ik moeilijk alleen kan zijn? Ja, dit was denk ik wel haar betoog, precies of dat dit eigenlijk niet mag, dat een solozeiler een ruig, sterk, van gevoelens verstoken duister en eenzaam personage moet zijn? Nee toch?


Ergens heeft ze wat mij betreft wel een punt. Hoewel ik met het alleen zijn op zee tijdens een etappe geen enkel probleem heb, dit zelfs als buitengewoon spannend en verrijkend ervaar, vind ik sociaal contact in de haven of op de ankerplaats wel leuk en voor mij iets wat absoluut noodzakelijk is. Slecht is dit toch niet?

Ook naar de gesprekken/chats met het Belgenfront - ondertussen is er ook het Deens, Duits, Noors, Engels, Franse front via WhatsApp, Messenger of zelfs het soms miskende Facebook - kijk ik steeds verlangend uit. 

Lieve mensen, ...... Patricia, Jean Pierre, Nadine, Mireille, de Christientjes, Paul, Rik, Vera, Eddy, Ingrid, Pierre, Eveline, Rupert, Suzanne, Jean Luc, Florence, Johan, Wini, Nuno, Caroline, Nicolas, Willem, Yves, Fernand, Sigrid, Philip, Delphine, Nick, Paul, Julie, Maurice, Jana, Ben, Camille, Sam, Yannick, Dorinda, Mireille, Michael, Anne, Anneke, Joris, Marc, Jan, Eva, Joachim, Koen, Rik, Zita, Bartolo, Wim, Geert, Marielle, Axelle, Johan, Anneleen, Thomas, Nils..... en ik ben er waarschijnlijk wel nog een paar vergeten waarvoor mijn verontschuldiging......, "You make my day". Dank u uit de grond van mijn hart voor alle warmte die ik van jullie mocht ontvangen tijdens deze trip.

De laatste week van september kom ik een weekje naar Belgie terug om een en ander te regelen. Hopelijk kan ik ondanks de Covid toestand in de wereld en vooral in Europa, hierna zonder problemen terugkeren naar mijn bootje om het volgende hoofdstuk te starten.

Ik moet hier nog eens goed over nadenken, maar eigenlijk is de beslissing al genomen:  begin oktober, met een goede meteo zullen twee Belgische solozeilers de 500 mijls (ongeveer 5 dagen op zee) oversteek naar Madeira starten. Hiawatha en Billy en vooral hun beide schippers zien het zitten. Mijn laatste dagen vóór mijn vertrek naar Belgie zullen gebruikt worden om genoeg eten, drank en brandstof aan boord te brengen en ook om alles nog eens na te zien en eventueel een en ander te veranderen...... 

Het begint er al mee dat ik in de plaatselijke chandlery mijn centjes verteer en mijn ankergerei aanpas. Ga ik dan ankeren midden op de oceaan?  "Avanzeneigensniet" maar ik ben een beetje paranoia geworden nadat mijn anker in Portimao er opeens de brui aan gaf in een opkomende zuidwester en ik ei zo na bovenop een Duitse cat eindigde. Enkel mijn snelle reactie en mijn motor en toegegeven ook wat geluk, konden dit verhinderen. Mijn 10 meter ketting en 40m touw wordt dus uitgebreid met 30m ketting.  Dit zou echt moeten volstaan om mijn bootje, zelfs onder zware omstandigheden op zijn plaats te  houden. Omstandigheden die rondom het eiland Madeira wel eens dagelijkse kost kunnen worden. Een ankerlier laat ik nog even achterwege. Mijn spierballen mogen toch ook nog wat getraind worden... nee?

De boot van Caroline ligt nu nog in Portimao maar zij komt rond 20 september terug uit Belgie om hier met nog wat vrienden van de Algarve kust te genieten en zich ook rond diezelfde tijd klaar te maken voor de overtocht. Het is een illusie die vijf dagen in zicht van elkaar op te varen doch daar beide boten kwa snelheid toch aan elkaar gewaagd zijn, moet het toch lukken binnen Vhf afstand van elkaar te blijven en eventueel assistentie verlenen mocht er iets mislopen.

Wat daarna op het programma staat? Canarische eilanden nog dit jaar? Vervolgens in 2021 Azoren en dan terug naar Belgie?  We zien wel.



Geen opmerkingen: