Dag 5 . Van St Valerie naar Dieppe.

Na een verkwikkende nacht, ik ben wakker om 0700h en ga alvast brood halen.. Kobe  verschijnt iets later ten tonele.
We maken we ons klaar voor een volgende trip. De sluis gaat open om 1000h, de brug ook, volgende opening is 1030h. De sluisman raadt ons aan pas om 1030h te  vertrekken. De stroming kan nogal "geweldig " zijn volgens hem..... nou .... ?
Om 1000h gaat alles open... er gebeurt niets. Enkele vissers met zware motorbootje liggen voor de sluis. Plots, na amper één minuut begint een stroming om U tegen te zeggen binnen te  komen. Een ware wildwaterrivier  wordt het. Met groot motorgeweld gaan de vissers erdoor. Geen spek voor de 9pkaatjes van de Billy.... Wij wachten nog even.
1030h is het een pak rustiger en weg zijn wij, samen met alle andere zeilboten.  20 Miles naar Dieppe, stroom mee voor de eerste uren. Het is mooi weer. Opkruisen nog steeds maar wat geeft  het. Het wordt echt genieten. Het water is blauw blauw blauw..... Het wordt een race met alle andere boten. Ieder rak wordt betwist, wij lopen absoluut niet slecht, lopen uit over stuurboord, verliezen weer wat over bakboord.... raar hè? 

Mijn mast staat nochtans recht, mss iets te maken met de gewichtsverdeling aan boord? De Billy helt iets over naar stuurboord, is dus zwaarder aan die kant.  Nou  ja, t'kan kloppen?  Nee?

Als de stroom tegen draait gaan we vlak onder de kust varen in ondiep water..... Ik vergelijk i boating met Navionics. Volgens Navionics varen we nu over het strand...  slik!
Dieppe komt in zicht, en plots zijn we er. We varen binnen en gaan eerst tanken. Nadien inschrijven in het nieuwe Marina gebouw. Dieppe is een gezellige stad. Mooie winkelstraat en veel terrasjes. Wij hebben dorst en gaan een pint drinken . Later boodschappen doen, een worst als aperitief, hamburgers als avondmaal, op een baguette, met ajuin, tomaat en kaas.
Onze buren zijn ook Belgen, met een dehler optima 34 (met helmstok).... Mooie boot, als ze even later verschijnen wordt kennis gemaakt. Ze zijn van over de taalgrens ,  leuk, ik kan mijn Frans bovenhalen.

We spelen terug enkele Jazz tunes, Onze buren zijn fan blijkbaar. We worden uitgenodigd iets te komen drinken, de schipper van de Belouga haalt warempel ook een gitaar boven en we jammen nog enkele blues en franse chansons bij elkaar tot het echt te laat wordt om nog verder te gaan.
Een formidabele dag!

Dag 4 . Van Fecamp naar St Valerie en Caux

De wind komt nog steeds uit het Noordoosten, krachtje 4 a 5.  Opkruisen dus. Ik raadpleeg de stroomgegevens, het moment van hoog water in St Valerie, we kunnen binnen 2 uur voor tot 2 uur na hoog water.
18 Miles, stroom mee dus dat is te doen. Rifje in het grootzeil, of waren het er toch 2? De kustlijn passeert vlot. Een mijl voor de ingang draait de wind plots Noord, wat een bezeilde koers naar Dieppe, 20 Miles verder betekent... what to do?l
Net voor de ingang van St Valerie geeft de natuur ons zelf het antwoord. De wind draait terug en maakt van een bezeilde koers plots terug een kruisrak, met bovendien de laatste 10 mijl tegen stroom... we gaan naar binnen dus.
St Valerie en Caux is een mooi stadje, een prachtig strand met Falaisekust en .een grote jachthaven. Ingang is via een sluis.

De sluis staat open, de brug niet. Even wachten op een wachtboeitje dus. Ik laat Kobe dit maneuver uitvoeren. Ik sta vooraan met de pikhaak en kan de boei in één poging pakken. Kobe leert vlug bij.... 😀
We meren aan tegen een ponton langs de kant, juist naast de sluis, samen met nog een andere Belg en een Fransman die hier gisteren binnengesleept werd zonder roer.  Afgebroken... Het betrof hier een aangehangen roer en gelukkig heeft de man zijn bezit grotendeels kunnen recupereren. Hij moest hiervoor wel 4 uur stuurloos op zee rondzwalpen voor de reddingsboot uit St valerie hem ter hulp kon komen omdat... . De reddingsboot achter de sluis lag en moest wachten op hoog water. Dit zal wel geen pretje geweest zijn met de zeegang die er gisteren stond.
We makken een wandeling over het strand, eten een ijsje en gaan een pint drinken.
We bestellen als avondeten een grote pizza.... onze ogen groter dan onze buik. Toch

blijft er niks over.
S avonds jazz jam session buiten op de boot. We hebben wel wat bekijks maar na een uurtje moeten we stoppen. Kobe's lippen zijn niet meer getraind om trompet te spelen. Kobe is eigenlijk drummer maar ik wou niet dat hij dit instrument meenam .... 😀

Dag 3: Fecamp, rustdag, 14 juillet, Franse nationale feestdag

De juffrouw achter het bureau van de jachtclub van Fecamp zit er om mooi te wezen.... denk ik. Alhoewel een frisse verschijning is ze met haar 20 ? lentes absoluut geen afspiegeling van wat er in deze toch wel door vele zeilers gefrequenteerde jachthaven afspeelt.

Alhoewel de omgeving ronduit schitterend is,  de sfeer op deze feestdag erg Frans en ontspannend aandoet, is er toch iets mis met de infrastructuur van deze club.  Met name het sanitaire blok is gewoon ondermaats. Vuile toiletten, die zeker in de laatste maand niet gekuist werden en beslijkte en zompige doucheruimtes nodigen niet uit tot een lang verblijf... spijtig toch, we zullen in de 4 andere Franse havens die we aandoen telkens een correcte en vooral propere infrastructuur aantreffen zoals het hoort. Dit gezegd zijnde...
We hebben honger,  en gaan op pad om iets eetbaars te zoeken. Een Tunesisch Kebab huis juist naast de haven bekoort ons wel alhoewel de opmerking van de dame bij onze bestelling, waarvan ik de details volledig aan Kobe overlaat,  een kort en snibbig "pas de bierre" mij toch even afschrikt.... ..... de Kebab, opgediend in een soort wrap, met veel groenten en lekkere frietjes, is lekker en mijn teleurstelling over het ontbrekende gerstennat is vlug vergeten.

We doen nog een wandeling en bezoeken het Benedictijner klooster waar de paters (?) hun tijd sinds een lang verleden vullen met het produceren van een  oorspronkelijk voor medicinale doeleinden bedoeld drankje.... juist... Bénédictine. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ons bezoek zich voornamelijk beperkt heeft tot de gelagzaal waar we het drankje aan een uitgebreid onderzoek onderworpen hebben... (ééntje maar he).
Terug naar de boot, beetje opgeruimd, nog een wandelingetje met terrasje doen, het is warm en we hebben dorst.
Het wordt avond. Kobe blijft wakker en wil naar het vuurwerk kijken. Ik val in slaap na het eerste waarschuwingsschot...
Slaap wel.

Dag 2... we doen een keer zot.?

De volgende dag... (zondag)?  Staan we vroeg op. Een meter Frans brood afhalen bij de madam van de Marina, doucheke nemen, en weg zijn we.
T ziet er nog wat grijs uit maar ze beloven ons mooi weer en Noordelijke wind. Boulogne lijkt me een logische bestemming.
De wind is een pak minder dan gisteren. Onder vol grootzeil en uitgeboomde fok passeren we Calais en dan Blanc Nez. Gris Nez volgt. De hemel trekt open en met een prachtig zicht op de rotsen van Gris Nez en de heuvels rondom Boulogne gaan we verder.

Ik zit achter de kaartentafel, bestudeer het weerbericht voor de komende dagen, de stroming, hoog en laag water... een schipper heeft het idd niet gemakkelijk... 😂😂 .... en verwonder Kobe met mijn voorstel om door te varen naar Fecamp,  wat een dag en nacht doorvaren inhoudt... 120 Miles... Een daggemiddelde dat met een boot als de Billy moet doenbaar zijn.
De traffic line ligt aan onze stuurboordkant en moet niet gedwarsd worden dus daar hebben we alvast geen last van. Bovendien is de hemel volledig opengetrokken en is er vannacht een bijna volle maan, we zullen dus een goede zichtbaarheid hebben.
Het wordt middag, het wordt avond, aan boord wordt lekker gegeten, Kobe heeft nergens last meer van, we raken in ons ritme. De windvaan, en als de wind licht is stuurt de elektrische zelfstuurinrichting. De tricolore in de mast schijnt vanaf 2200h rondom zijn groen, rood en wit licht de omgeving in zodat de boten in onze omgeving weten dat een zeilboot er aan komt... 😀
Kobe neemt de eerste wacht van 2200h tot 0100h, ik van 0100h tot 0400h, de laatste nachtwacht van 0400h tot 0700h is dan weer voor mijn kompaan. De regel is:  steeds een zwemvest met gordel dragen, niet alleen uit de kuip komen, mij oproepen als er iets "raars" in de nabijheid komt, logboek om het uur invullen met positie, speciale gebeurtenissen etc....
In de praktijk komt het er op neer dat ik weinig slaap. Ik besef dat Kobe weinig ervaring geeft en het lijkt me beter continue stand-by te zijn. Een grote hulp hierbij is ons gebruik van een timertje die we instellen op 10 minuten. Het regelmatig "tringggggg,!!" geluid houdt ons wakker en een telkens uitgebreid rondom uitkijken naar andere boten lijkt ons een veilige manier om de nacht door te komen.... enkele Franse vissers houden ons enige tijd bezig met hun gezigzag en een Ferry met bestemming Dieppe passeert ons op een veilige mijl voor de boeg.
Dat de laatste loodjes het zwaarst wegen blijkt nog maar eens als bij dageraad de wind gestaag toeneemt en ons verplicht twee reven in het grootzeil te steken en iets later ook de fok te strijken... voor het gemak. De Billy beloont ons met een goede snelheid en iets rustiger gedrag. Als ook de stroom tegen draait (springtij) kunnen we een stuk langer dan ons lief is genieten van de mooie kleurschakeren op de krijtrotsen tussen St Valerie en Caux en Fecamp in de ochtendzon.

Het is 1000h in de morgen als we uiteindelijk Fecamp binnenlopen....
Moe.... 😀😀

Dag 1. Van Zeebrugge naar Dunkerque

Ik heb afgesproken met Kobe Gregoir om een weekje te zeilen, naar waar de wind ons brengt waar dat dan ook moge zijn.  De ganse afgelopen week is het mooi zeilweer, zo'n 3 a 4 Bft uit noordelijke richtingen, zon, aangename temperaturen. De dag van ons vertrek wordt het, je zal nooit anders zien, bewolkt met buien. Het nadeel van een planning op vaste data is dit soms (meestal) zo uitdraait. Maar goed, niks aan te doen en we zullen vertrekken. Morgen wordt het terug beter en de wind blijft in Noordelijke hoeken zitten.
Tegen tienen is Kobe er, afgezet door mama Hilde. Twee !! Rugzakken, slaapzak, trompet, een goed humeur, alles wordt in de voorpiek van de Billy gedeponeerd en weg zijn we.
De wind zit Noord West, recht op de neus om de haven buiten te varen dus. We wachten tot op het laatste moment, een meter of 50 vóór de buitenpieren om het grootzeil te heisen. Twee reven in het zeil, blij dat we ze er op voorhand ingestoken hebben. De fok ligt klaar op het voordek. Er staan witte kopjes, eenmaal buiten geeft  de pas herstelde windmeter 15 a 18 knopen aan. Dat is genoeg. We hebben onze zeilpakken aan. Warm is het niet maar achter het kapje zitten we lekker beschermd. Bestemming voor vanavond is Duinkerke, het buitenland dus al. 38 Miles to go.
Logboek invullen, track wordt ingesteld, AIS werkt.... er zijn weinig zeilboten buiten,
Voor  ons hangt een zwarte wolk.. lang geleden denk ik bij mezelf dat ik nog eens in de regen gezeild heb. Ik ben meestal solo dus kies ik mijn reisdata volgens het weer. Ik ben een schoon weer zeiler geworden...
Even later gaan de hemelsluizen open, gelukkig duurt het niet lang. Mijn kapje is niet meer waterdicht.
Kobe lijkt toch wat last van de hoge deining te hebben. Honger heeft hij niet en als we voor Oostende de Fok laten zakken in een harde bui en hij de vallen moet bedienen, loopt het mis... hij besluit de vissen wat eten te geven. Oef! Nadien gaat het beter. Morgen toch best een pilleke nemen denk ik.

Nieuwpoort schuift voorbij en we moeten nu een koers varen die wat uit de kust loopt om de ondiepten rond de Broers bank te vermijden. Het is laag water en er staat toch wat deining dus daar moeten we niet zijn.  De wind draait naar West...De stroom loopt nu mee en al vlug zijn we in de pas naar Duinkerke. Het klaart wat op en we krijgen warempel de zon te zien. Even later terug regen...  het laatste stuk wordt  nog opkruisen... wat-emmenu?...
Net voor de haveningang wordt de Franse beleefdheidsvlag in het stuurboordwant gehesen. De voorbereidingen starten... fenders uitgangen, op elke hoek een landvast, zeilen opruimen etc...
Een schoon meiske, jobstudentje van de Marina, wijst ons een plaatsje voor de nacht. Ze neemt onze landvasten aan. Helaas trekt ze op het verkeerde moment aan het verkeerde touw, we knallen toch ietwat te hard tegen het ponton... nou ja, geen erg, geen schade en ze kijkt zo beteuterd dat ik er maar niks van zeg....
T'was een pittige tocht. Morgen Boulogne? Nog steeds Noordenwind morgen dus de Billy gaat zuid !
Grtjs van Jean en Kobe... We zijn moe, nemen een doucheke en de trompet en de gitaar blijven in hun tassen.
Tot morgen... 😀

Maandag 1 juli..... ramsgate zeebrugge

De weerberichten blazen zo n beetje warm en koud. West 3 a 4 aanwakkerend tot 4 a 5, maybe  6, veering to north 4.   Voor mij ok behalve die 6 maar dat wordt hopelijk toch niets.
Bibi is weeral vroeg wakker, 05:30h... pffft....nog even mijn vuilnis in de afvalcontainer droppen, een vlugge douche, wat muesly, banaantje, een laatste kiwi, melk. Even overweeg ik nog alvast wat boterhammen te smeren voor als 't echt ruw wordt, maar ik geloof er niet in. Ik ben ongeduldig zoals steeds en vertrek.
Als ik buitenkom staat er een lekker westenwindje, eerst een aarzelende 3, wat verder in zee toch een 4. Mijn preventief rifje in het grootzeil vliegt er na enige tijd toch uit als de wind terug wat afneemt. De fok op de boom gezet, want het is plat voor het laken. (wind achter)
Ik nestel me in wat kussens, zet een muziekje op en stuur nog vlug een berichtje naar het thuisfront dat ik er aan kom.
De white cliffs of Ramsgate verdwijnen geleidelijk uit het zicht en tegen dat we aan de eerste traffic lane komen is het maar een dun lijntje meer. De zichtbaarheid is een pak beter dan op de heenreis.
Nog een paar mijltjes verder geeft ook Spotify er de brui aan met een laatste song van Lauren Henderson, Sabor a Mi, waar we in de academie met ons Songwriter Combo wel een paar uurtjes mee bezig geweest zijn. Mooi toeval..... bestaat niet

Aan de Falls (een smalle rotsbank onder water, waar de diepte plots verminderd van 30 naar 6 m) wordt het nog even wat spannend als door een samenloop van tij en verminderde diepte, de zeegang ineens erg onrustig wordt. Grote golven uit alle richtingen.... 5 minuten later zijn we erover en de windvaan kan weer rustig verder sturen.

De kleur van het water varieert van een intens turkoois naar een diepblauw daar waar de enkele wolk zijn schaduw werpt.

Plots zijn ze er. Ik zie uit mijn ooghoek plots een vin naast de boot opduiken. Jaaaaaah ! Dolfijnen. Ik spurt naar beneden en met mijn gsm kan ik ze mooi filmen. De zee staat nog steeds wat knobbelig en ik heb al geen vaste hand 😂.... sorry voor de beeldkwaliteit dus. T zijn wel echt grote dolfijnen. Echte flippers!

Na wat spielerei met de Billy zijn ze even vlug weer weg. Spijtig. T zijn mooie dieren die door hun aanwezigheid en dartel gedrag iedereen blij maken. Bovendien heb je echt het idee dat ze je komen bekijken en contact zoeken.
Verder gaan we. De ebstroom, die tot nu in ons nadeel was, draait rond elf uur en onze SOG (SPEED OVER ground)  stijgt vanaf nu aanzienlijk. Voor alle duidelijkheid en de niet zeilers onder ons: de zee is geen stilstaande bokaal water. Hier in  onze omgeving krijgen we te maken met een ongeveer 6 uren durende cyclus van eb en vloed, veroorzaakt door de aantrekkingskracht van de maan en ook een beetje de zon op het wateroppervlak. Hierdoor ontstaan vloedstromingen die het water van de Noordzee en aan onze kust het ene moment richting Nederland (NE) duwen, zes uur later gaat het terug richting Frankrijk (SW), en dit aan snelheden op de plaats waar de Billy momenteel vaart van soms wel 2 knopen (3.7km/h)  in de omgeving van Jersey, st malo etc.  kan dit soms wel oplopen tot 10 knopen (18km/h)
T gaat vlug nu. Helaas zullen we de laatste uren voor onze aankomst te Zeebrugge nog een paar uurtjes tegen stroom moeten. (Slechte timing schipper!)
De wind neemt af en valt bijna weg. 6 Bft? Ai ai... De motor moet het weer redden om toch voortgang te maken want van ronddobberen met knallende zeilen door de zeegang, "nou daar wordt je niet vrolijk van" .
Je hoort dat ik gisteren een uurtje met een Hollandse collega solo zeiler gepraat heb 😂. Met een biertje van hem, eentje van mij, waren we het eens over de Nederlandse, de Belgische en de internationale politiek. Mooi toch? Geeraart doet het op zijn 74 nog steeds Solo, elk jaar een 6 tal weken op zijn boot, zijn vrouw en zijn broer haakten één na één af, die blijven nu liever thuis maar Geraard geniet er nog steeds van op zijn eigen rustige manier. Paar dagjes in Oostende, een poos in Duinkerke, enkele overnachtingen in Ramsgate, ... Ik teken om dit op mijn 74  ook nog te doen..... De Billy rukt even aan zijn landvasten. Hij is het er mee eens. 😂 .... denk ik.
K zou t geloven. Hij wordt goed onderhouden. Ieder jaar iets, vorig jaar nieuwe kussens overal, dit jaar nieuwe verstaging (staalkabels die de mast rechtop houden ... liefst 😂)... Zo moet het als je nog lang wil genieten van je boot en het vooral veilig wil houden. Onderhoud!
Aan de A1 Boei liggen wel 30 schepen voor anker, te wachten op een loods om ze de Schelde (??) binnen te loodsen.  Ik wijk wat uit om de Tss (traffic separation sheme, een soort autostrade op zee waarin de grote schepen varen) op een correcte wijze te kruisen (onder een hoek van 90 graden bij voorkeur).
De zichtbaarheid is goed, ik zie de hoge toren van Oostende al liggen, de wind is terug, uit SW nu... tiens, hij ging toch naar N draaien? De motor kan terug uit. Rust.
Ik kook een paar eitjes en eet die op met een boterham.
Ting ting, mijn gsm komt terug tot leven. Midden op zee heb je uiteraard geen verbinding. Ik bel eens naar huis en  kijk eens wat de verschillende media ons te vertellen hebben.....
Zoals voorspeld draait de stroom en zakt onze snelheid over de grond weer drastisch 3,5 a 4 tegen 6 a 7 een paar uur terug.
Het duurt nog tot na negenen voor ik Zeebrugge binnenloop. Moe.!
Hieronder mijn gevolgde track...
Tot een volgende keer.
Grtjs van de kapitein 😀