We zijn plots 9 september. We, dwz Billy en ik liggen voor anker in de ria de Alvor, ongeveer in het midden van de mooie zuidkust van Portugal. Onze Franse buddyboot Exeo met Pierre en Eveline is al een tijdje vertrokken naar Spanje, de Balearen en uiteindelijk tegen oktober naar hun thuishaven in Frankrijk, waar zij uit het water gaan voor de winter. Ook de Belgische solozeilster Caroline is 2 dagen geleden, samen met een copain, vertrokken, met de wagen, op bezoek bij vrienden onderweg in Spanje en Frankrijk, familie bezoeken in Belgie, amaai, das ook wel niet naast de deur. Zij komt over twee weken terug. Haar boot heeft ze achtergelaten in de jachthaven van Portimao.
Ikzelf heb al een tijdje niet meer aan deze blog gewerkt. Ik lig dichtbij het stadje Alvor op anker, het is al een paar uur na hoogtij en de zandbanken rondom mij beginnen terug bloot te komen.
Het is hier rustig, er staat een verkoelend (30°C) briesje en ik besluit er toch nog maar eens werk van te maken en nog wat te schrijven. HIER GAAN WE.....
Sagres, 25 augustus. Ik vertrek oostwaarts. Bedoeling is deze kust te verkennen, ik ben hier nooit geweest en tegen de laatste week van September een weekje naar België te vliegen. Onderweg enkele potentiele ligplaatsenvoor die week en wie weet ook voor de komende winter te bekijken, de sfeer eens op te snuiven. Ik weet het, ik schrijf een beetje chaotisch maar het wordt beter. Beloofd.
Er is weeral eens geen fluit wind, maar het is wel lekker warm. Het motortje wordt dus nog maar eens gestart, straks zit ik weer aan 100 motoruren en mag ik terug olie verversen.
De kust is hier echt wel prachtig, ongelooflijk mooie rotsformaties, okergeel, rood, bruin wisselen elkaar af, snijden de kustlijn in met grillige vormen. Hier en daar mooie verlaten inhammetjes, ook wel serieus uit hun voegen gebarsten stadjes, grote hotels met overvolle stranden.
Hier bloeit het strand en massa toerisme volop, met motorboten die continue witte toeristen naar al dit moois brengen. Hier en daar hangt er ook eentje, als aan een waslijn met parachute achter een boot aan te bengelen. Bananen, getrokken door een speedboat,met een 5-tal jongeren erop komen mij schreeuwend van plezier voorbijstuiven, jetski's maken een ongelooflijk lawaa. Ik kan goed begrijpen waarom op deze kust plots geen dolfijnen meer zitten. Enerzijds vervuiling door al die grote steden, overbevissing waarschijnlijk, anderzijds de ongelooflijke herrie die al dit motorgeweld met zich meebrengt. Het is hier, zo dichtbij de kust ook tamelijk ondiep en wellicht zitten de beestjes liever wat verder in dieper water, hoofdschuddend over zo veel misbaar door de mensheid.
De eerste Marina die ik binnenloop is Lagos. Winterverblijf van veel Engelse jachties, grote stad ook. De Marina ligt achter de ophaalbare brug en ziet er enorm uit. Veel boten staan nu al - of nog steeds (?) op de kant. Er zijn wel wat ship-chandlerys dus als je iets te herstellen hebt zul je hier wel vinden wat je zoekt. Je zit hier dicht bij het mooiste gedeelte van deze Algarve kust ook. Ik weet niet.... het bekoort mij niet echt maar ja....
Ik vaar terug naar buiten. 10 mijl verderop ligt Portimao, ook zo'n klinkende naam. Tussenin, ria de Alvor , waar ik nu lig maar toen overgeslagen heb omdat er geen mogelijkheden zijn te overwinteren behalve op anker. Portimao dus, er is een prachtig ankergebied op de rivier, juist voorbij de ingang aan stuurboord. Verderop de rivier ook nog mooie plaatsjes. De supergrote marina ligt aan bakboord. Terug een moderne stad erachter. Binnen en buiten terug... tsjaa...
Tegen de avond vaar ik Albufeira binnen. Zeer goed beschut tegen slecht weer en naar ik gelezen heb toch een sympathieke stad om de winter door te brengen. We zijn nog niet zover en ik heb gewoon momenteel geen zin om 30 euro te betalen om hier een nachtje te liggen. Ik ruik eens onder mijn oksels en het is nog doenbaar. Een douche kan nog wel even wachten, het is trouwens nog maar drie dagen geleden en een kattenwasje lukt ook aan boord wel. Het is mooi en rustig weer, dus ik ga terug naar buiten en leg mijn anker te ruste juist onder de kliffen. Ik ben moe, eet nog wat, zet mijn alarm op en ga slapen. Tegen 22:00h zijn ook de jetskiers, de bananeslepers en de speedboten het beu en wordt het rustig. Oef!
De volgende morgen krijg ik een berichtje van Exeo dat ze nog steeds in de ria nabij Faro liggen en ik besluit de 20 mijl vandaag te overbruggen, temeer dat er toch een Westenwindje voorspeld wordt. Met veel goede moed begin ik er aan, maar moet toch geregeld wegens complete windstilte de motor een tijdje laten draaien. Het is dan ook al late namiddag als ik het AIS signaal van de Allure oppik, mijn anker uitgooi in de lagune tussen een pak andere jachten waaronder zelfs een driemaster en een frisse pint ga drinken bij Eveline en Pierre.... ze hebben zelfs nog een laat middagmaal voor mij in de frigo staan... klasse, ja he?
Met de "annexe" (bijboot) van Exeo gaan we naar het Isla de Culatra, een eiland omdat er een ingang en uitgang aan de lagune is en Culatra dus rondom door water omringd is.(amaai) Het dorp ziet er een authentiek vissersdorpje uit, heeft geen hoogbouw en op het eerste zicht rijden er ook geen auto's rond wat verfrissend is. Het lijkt er ook op dat het grote gedeelte van de inwoners een cafeetje, restorante begonnen is. Geen dure design toestanden hier. Gewoon een paar tafeltjes en stoelen, parasols. Een BBQ om sardientjes te roosteren, een keukentje, alles netjes maar geen grote luxe en paar frigos om de Super Bock (Portugees fluitjesbier maar goed tegen de dorst) fris te houden. Je waant je op de Cape Verden.
Als je doorheen het dorp loopt, kom je op een soort paalhouten aangelegd pad doorheen de duinen terecht die leidt naar de andere kant van het eiland, de kant van de zee dus. Er is op het strand de eerste paar 100m wat drukte maar daarna kom je op een super mooi, kilometers lang witwitwit zandstrand terecht, verlaten op enkele naturisten na. Het water is doenbaar van temperatuur en we besluiten morgen terug te komen om te zwemmen .... met zwembroek. ;)
Terug in Culatra city gaan we nog iets drinken. Pierre en ik houden ons aan het lokale bier. Eveline bestelt een Caiperinha. Alles samen 6 Euro. Eveline krijgt de slappe lach dus er zat best wel wat rum in die Caiperinha....of had ze er toch twee gedronken?
De ankerplaats in de lagune is vooral na zonsondergang feeëriek. Rondom mij liggen zeker 150 boten voor anker en al die ankerlichtjes geven een kerstgevoel.... beetje vroeg, nee?
Mijn elektrische autopilot heeft de laatste tijd kuren. Hij houdt bij momenten helemaal geen koers meer, loeft op of valt of zonder aanwijsbare reden. Als ik hem ten einde raad een tik geef, gaat het terug een eindje goed, wat mij doet vermoeden dat er iets mis is met het flux gate kompas. Ik besluit toch eens zijn binnenste te bekijken en warempel, er is een soort rubberen afdichting/schokdemper (?) die helemaal kapot is. De brokstukken zijn in het flux gate compasje terecht gekomen en verhinderen de soepele beweging ervan. Ik peuter met een tangetje alle losse stukken eruit, bekijk het nog even en denk dat het zonder dat rubberen ding ook nog wel zal werken en monteer het hele geval terug... All ok dus ikke blij.
De volgende dag waait het nogal hard, ik heb nog wat werk aan de boot en Exeo wil vertrekken. Pierre ziet een uniek tijdsvenster om de Middellandse zee op te varen met Westenwind om voorbij Gibraltar te komen.. zij vertrekken in de namiddag. We houden contact.
Ik wil toch wel eens zwemmen en pak mijn rugzak, tank mijn motortje vol want het is toch een eindje tot de wal (zie hierboven) en spring in mijn rubberboot... nou ja springen ? Het enige winkeltje op het eiland gaat net dicht. Ze zijn om 3 uur terug open. Ik heb wel een en ander nodig en ga ondertussen iets eten in het restaurantje van de Caiperinhas. Ik bestel sardientjes en drink als apero een frisse pint. De sardientjes zijn superlekker, op de grill klaargemaakt en met grof zout gekruid. Dorst ! Dat je daar van krijgt. Nog een pint dus. Na het eten nog een koffietje maar daarna voel ik mij zo loom dat ik nog even blijf zitten soezen. Ik zie het niet meer zitten om nog naar het strand te gaan en doe wat boodschappen in het winkeltje. Wel een half uurtje wachten voor ik binnen mag. Slechts twee klanten tegelijk. Covid, weet je wel?
Volgende dag eigenlijk zowat hetzelfde scenario maar nu kies ik het menu met de inktvis, patatjes, sla. Even lekker en goedkoop. 18 euro, de pintjes en koffie inbegrepen. Tegen de late namiddag komt de wind steeds opzetten wat maakt dat je tegen dan best terug op de boot bent, tenzij je er van houdt om vanwege de golfslag en mijn kleine motorbootje drijfnat aan boord te arriveren.
De 4e dag besluit ik een zijarm die naar Faro gaat op te varen. Met opkomend tij lukt dit wonderwel. Op het einde is een dieper gedeelte om te ankeren.Het is hier een soort natuurreservaat met allerhande vogels zoals lepelaars, eenden, reigers, strandlopertjes enz... ook zie je hier veel mensen met een soort rakel schelpjes in het zand/lees slijk te zoeken, het soort dat je in de Vongole vindt en ook kokkels.
Met mijn motorbootje bezoek ik de stad en kan aanleggen aan het Fuelponton. Er is hier een marina maar enkel voor motorboten. Door een lage brug kunnen de zeilers er niet in. Veel te ondiep ook trouwens. Spijtig want dit zou een ideale plaats zijn om de boot achter te laten als je moet vliegen via Faro. Ik bekijk toch even de uren van de bus (trek een foto van de uurregeling) naar het vliegveld want Faro is ook bereikbaar van overal op deze kust met de trein. Het station ligt juist naast het busstation. Het oude stadsgedeelte van Faro is best genietbaar en ik doe nog wat inkopen. Een terrasje lijkt mij ook wel aangenaam. Het wordt het terras van de club maritima.
Als ik terug kom op de boot zit die vol muggen. Juist, moerasgebied trekt muggen aan. Ik ga ankerop terug naar de ingang van de ria en jaag de gezellige vriendjes zoveel mogelijk de boot uit wat natuurlijk niet helemaal lukt. Toch moet het ergens een soort zijn die geen Belgen lust want ik krijg niet één steek..
De volgende dag vertrek ik en ga 2 dagjes de marina van Vilamoura in. Ik moet absoluut douchen, alhoewel ik dit toch regelmatig op de boot ook doe met een keteltje lauw water maar toch, eens een paar minuten onder een serieuze straal staan is natuurlijk nog beter. Ik moet ook nog water en mazout tanken en mijn was doen. Vilamoura is ook een mogelijke optie om eind september de boot een weekje alleen te laten. We zien wel.
De ontvangst in de Marina is super. Op het ontvangstponton staat iemand klaar om je lijntjes aan te pakken. Twee vriendelijke dames nemen mijn bootpapieren aan, vullen ettelijke formulieren in, printen zelfs mijn vliegtuigticketten uit in een mum van tijd en willen bovendien ook nog iemand meesturen om mij naar mijn ligplaats te begeleiden. Ik bedank hun vriendelijk maar zeg dat ik dit zelf wel zal klaren.
De Marina is aan vier kanten ingesloten door hoge gebouwen en dus veilig in geval van slecht weer. Appartementen met op de benedenverdieping ettelijke restaurants, brokers, winkeltjes... dit is het Monaco van deze kust. De prijs is, net als overal hier 30 euro per nacht.... mmajaa... je krijgt er dan ook wel wat voor. De douches zijn luxe met parket op de vloer, netjes ook. Eén minpuntje, de Laveria voor mijn was is niet te vinden. Opgedoekt hoor ik later. Ja wat wil je als elke doorsnee boot tegenwoordig zowel met wasmachine en droogkast uitgerust is. In de douches ben ik trouwens ook altijd alleen om dezelfde reden.
Ja ok, ondanks dat de service hier eigenlijk wel meevalt, zelfs niks op aan te merken valt, zou ik hier toch niet graag een winter doorbrengen. Te mondain nu en waarschijnlijk alles gesloten in de winter. Om in mijn week naar Belgie de boot veilig achter te laten is dit evenwel onovertrefbaar en ook nog relatief dichtbij de luchthaven van Faro en de prijzen zijn hier toch overal dezelfde. Afgesproken onder elkaar zeker?
