30 september - Isla de Cies en Vigo

Slecht geslapen vannacht. Op de ankerplaats van het Isla de Ons staat er omzeggens geen deining van betekenis, en toch schiet ik om één of andere reden wakker tegen drie uur en kan niet meer in slaap komen. Alles knarst en piept aan de boot, ik verleg me naar de neus, ik draai , ik keer... niks aan te doen.
Tegen achten, het is nog donker en er is geen houden meer aan. Zeil omhoog en weg. Richting Isla de Cies. Ik eet op zee en geniet van de opkomende zon. Het is een rode zonsopgang, niks goeds te betekenen dus, ook hier. De barometer is een stuk gedaald sinds gisterenavond. Het weerbericht spreekt van onweer en dat zal er uiteindelijk ook wel van komen denk ik. Het wordt weer heet vandaag.
De zichtbaarheid is niet fameus maar toch is mijn volgende doel, het Isla de Cies reeds te zien doorheen de nevel. Tegen 10 uur lig ik op de middelste ankerplaats, (de Billy = de linkse boot op de foto hiernaast) waar het eiland bijna in tweeen gedeeld wordt door een smalle zandstrook. Jongens, wat is het hier weer moo......
Anker uit, bootje opblazen, een half uurtje later kan ik weg. De boot ligt muurvast. Ik hou er niet van het bijbootje achter mij aan te slepen, het is slecht voor het bootje, voor de snelheid deugt er ook niks aan en bovendien ; als het slecht weer wordt, probeer het dan maar eens terug aan boord te krijgen. Steeds lossen en opbergen dus, een kwartiertje werk.
Ik ga eerst een aperitiefje drinken (wit wijntje) op het terras voor de ankerplaats. Dit is hier niet voor de zeilers (2 boten momenteel) maar voor de hordes dagjesmensen die regelmatig met de Ferry uit Vigo overgezet worden. Veel zijn het er ook niet want ik zit nagenoeg alleen op het terras.
Wandelen .... Ik krijg van de eilandopzichtster een kaartje met 4 wandelingen. De mooiste is de langste zegt ze nog. Jaja...SiSi ..., ik neem die naar de Faro, die zal al volstaan . Wat ik niet weet , is dat dit de hoogste klim is. Zweetdruppels hangen aan mijn neus als ik anderhalf uur later puffend bovenkom Het uitzicht is fenomenaal, maar hier boven staat een harde wind. Ik vertrouw het zaakje niet te veel (boot voor anker) en daal vlug weer af, wat een hoop rapper gaat uiteraard.
Tegen drieen ben ik terug bij de boot. Hij ligt er braafjes bij. Hier staat ook al een harde wind. Ik eet nog wat, maar zie met lede ogen dat het weer verslechtert. De wind zet verder door en er komt een sluier voor de zon.
Ik ga een doucheke pakken in Vigo en eens goed slapen. De slechte reputatie van de Vigo jachtclub, mij door Fernand aan de hand gedaan, sla ik in de wind want het lijkt mij de enige jachtclub die op loopafstand van het station van de bussen ligt waar Jan volgende week toekomt.
Mocht het inderdaad niet goed zijn, dan kan ik nog altijd ergens anders naartoe gaan en een oplossing zoeken.
Op de foto hiernaast ligt de Billy dan weer rechts....raar he ?
Tegen zes uur vaar ik binnen en krijg een prima ligplaats toegewezen. Achteraan vastmaken, een lijn op de neus naar een ketting op de grond. Ik lig zo vast als een huis. De douches zijn goed, maar nodig aan vervanging toe. Bwaah ja, je kunt niet alles hebben he.
Salaaa
Jean

28 en 29 september. Sanxenxo en Isla Ons ed. 2

28 september. De zomer kan niet stuk. 28 a 30°C en geen briesje te bespeuren. Ik lig in de meest luxueuse jachthaven van Spanje tot nu. Sommige boten hebben een box die meer geschikt lijkt voor een cruiseschip dan voor hen alleen. Ze liggen er als een spin in hun web opgespannen opdat er toch maar geen krasje op de mooi glimmende romp zou komen. Anderen hebben hun maxi box dan maar eventjes vol gelegd met 3 !! boten. Een 40 voets zeilboot, een 35 voets motorboot en dan nog een motorbootje voor de kinderen veronderstel ik, weliswaar iets kleiner dan de beide anderen, maar toch...
Tussen al dit geweld ligt ook de Billy gewoon mooi te wezen aan het ponton, ja wat dacht je...
Aan de wal, een boel dure winkels nabij de jachthaven, verder luxe appartementen, maar toch ook gewone" establisementjes", voor gewone mensen, zoals dat waar ik iedere avond het internet opga. Het madammeke achter de bar bloost nog als ze mij ziet afkomen." Las clavas" ( wachtwoord voor de WIFI) dat ze me gaf, bleek niet te werken. Iedereen in het café kwam er aan te pas, de discuties laaiden hoog op. Het lag aan mijn PC, resetten zou de oplossing zijn, een of andere afwijking van het systeem voor mijn Engelstalige Windows was de oorzaak, enfin, we geraakten er met zijn allen eigenlijk niet direct wijs uit. Hun Spaans gebroebel was voor mij dikwijls Chinees alsook mijn Engelse of op het laatst Oostendse uitleg ( niemand begrijpt mij hier toch, dus ik kan beter Oostends babbelen) . Een andere PC werd erbij gehaald, zo'n klein hebbedingetje, waar het dan weer wel op werkte. Hmmm... Enfin, na veel 5'en en 6'en bleek, hou je vast dat Anna, zo heette het kind, toch met een scheel oog het wachtwoord opgeschreven had en er een 6 ontbrak.... Bwaah je, nu werkt het uiteraard. Ikke tevreden, iedereen tevreden.... Anna zo rood als een pioen voor het ganse café.....
Bon, geen goesting om te zeilen en ik ga gewoon naar het strand. Zweet, zweet.... om de 3,5 minuten het water in . Bibber, bibber, zweet zweet, de ganse namiddag door. 's Avonds een snotneus, ja, wat wil je. ...
Zo tegen tegen halftien , als de temperatuur eindelijk draagbaar wordt, nog eens het internet op ( Skype) voor het huiselijke contact.

29 september; er moet vandaag toch wat actie komen , maar het weer ziet er gewoon een herhaling uit van gisteren. Ik ga een koffietje drinken in mijn favoriete cafétje, bezie nog eens het weerbericht en vraag toelating voor een bezoek aan het Isla de Cies voor de komende dagen, mijn volgende eiland, voor de Ria de Vigo, misschien wat voorbarig, maar het mooie weer duurt nog zo'n 3 dagen en dan zou er toch wat veranderen.... Jan, hopelijk kom je geen weekje te laat..of misschien wordt het in Oktober nog beter? Wij Belgen zijn een beetje paranoide, als het op het weer aankomt.
Goed, tegen elven gaan de trossen toch los en tuf ik op mijn gemakjes terug de Ria op. 5 mijlkes op motor en ik lig weer voor anker op het mooie eiland Ons, wel op een andere ankerplaats als eergisteren. Het haventje en het plaatsje "Ons" zijn vlakbij. Eerst eens zwemmen, dan roeien naar de kant en een flinke wandeling. Ik heb mijn vuilnisbakje mee, maar vind geen vuilbak, dus alles terug mee naar de boot.
Veel volk is hier niet vandaag. Billy is de enige boot op de ankerplaats. Even later komt er toch nog een Franse boot toe. Bretoenen zie ik aan de Bretoense vlag. De schipper komt een praatje maken; ligt hier sinds twee jaar in de Ria's. Vorige winter stond zijn boot op het droge in Vigo, nu gaat hij naar Vilagarcia op het werfje naast de jachthaven. Hmmm ! 150 Euro per maand kost het hem. Hij kan vluchten vanuit Parijs naar Vigo organiseren voor zowat 150 Euro H/T en komt in de zomermaanden regelmatig hier naartoe. Ja, een mooi vaargebied is het hier wel uiteraard. Ik heb ook al in die richting gedacht. Waarom in het koude en oninteressante (de kust) Belgie varen, als je hier zo'n mooie omgeving hebt en goed weer bovendien. ( niet te warm, niet te koud) Nog eens over nadenken....momenteel blijft het Porto, dat is eigenlijk maar een dag varen van hieruit... wacht, ik pas het eens af op de kaart...77 Mijl om precies te zijn, vanuit Vigo nog iets minder..
Met de avond komt er toch wat wind en bewolking op, maar ik lig hier goed. We zullen zien of ik deze nacht rustig slaap....
Slaaaaaaaapwel
Jean

27 september - Isla de Ons

"Ons" eiland dus... jaja, je leest het goed; "Ons"... wie of wat het betekent in het Spaans ? Geen idee, maar het is er verrekte mooi... Ik zou zelfs zeggen, het mooiste eiland van deze reis, maar dat heb ik al zoveel gezegd en misschien doe ik dan de andere mooie eilanden die ik gepasseerd heb, zoals Belle Ile, Ile Houat, de Glenants, de Kanaaleilanden niet te vergeten, oneer aan en dat is niet de bedoeling.
Het was trouwens helemaal niet voorzien vandaag naar Isla de Ons te gaan. Mijn toelating om hier te ankeren spreekt pas voor 28 en 29 september. Voor de derde keer kwam Isla Salvora aan de beurt en het zou de derde keer, toch de goeie keer moeten zijn. Nee dus !
Als ik tegen negenen de ankerplaats voor Corubero verlaat is er weinig wind. Oost zo'n knoopje of acht en het is prachtig weer. Ik heb nochtans deze nacht zeer slecht geslapen. Een soort ambetante deining heeft me de hele nacht geplaagd. Ik ben wel 5 keer opgestaan, één keer om een tikkende grootzeilval snaarhard door te zetten, één keer om te p..., één keer om het anker te controleren ...ik heb me uiteindelijk in de neus van de boot gelegd in een poging tot..maar nog steeds geen zandmannetje te zien. Enfin, ik heb dus alle uren zien en horen passeren ( de kerktoren) en ik loop er bij als een zombie.
Terug door de nauwe pas zoals gisteren en als ik op zowat een mijltje van de ankerplaats van Isla Salvora verwijderd ben, trekt de wind terug aan naar 18 knopen, recht op de kust van het eiland en dat is echt te veel om met plezier en een gerust gemoed te gaan ankeren. Ik steek het op de uitgang van de ria de Arousa, die hier recht tegenover zit en de wind versterkt... Het zij zo, ik vaar door....naar de volgende ria; Ria de Pontevedra, 't Is ne keer iets anders...
Voor deze ria ligt er trouwens nog een ander eiland mooi te wezen, "Ons" heet het ding en daar gaat de koers naartoe. Alsof de duivel er mee gemoeid is, tempert de wind als ik een mijltje of drie voorbij mijn vorige ankerplaats ben, naar een handzame 10 knopen. Meer nog, op een mijltje van de eindbestemming draait hij 180 graden en wordt een zeebries, uit NW richting wat nog beter is. De Billy zet er de sokken in en tegen tweeen, ik heb verdomme weeral nog niks gegeten, geen tijd he, kan ik mijn ijzer uitsmijten en in 6 meter water lig ik voor het mooiste strand ( daar gaan we weer) van de wereld.
Het lijkt een beetje op het strand van Bredene, wat het zit vol, nou ja, vol, zoveel volk zit er niet... met blote mensen. Nee, ik trek mijn broek niet uit, dat staat zo stom als je roeiend op een strand toekomt he ? Onnozelaar !
Ik ga zwemmen, hard worden he Dekeyser ! JJJJaa, maarrrr...Kououououd dat dat hier is ! Allez, hoe kan dat nu toch bij zulke temperaturen ? Het is vandaag terug 25 graden, minstens ! Ik maak ook even een wandeling naar de andere kant. Ver is dat niet, het eiland is zeker geen halve km breed en ik ben dan ook vlug terug.
Terug naar de boot en ik monteer ook het BB motortje en ga even langs de kust varen want ik heb een paar grotten gezien. Voorzichtig roei ik die binnen en let toch op met het rubberbootje de rotsen niet te raken, want die staan vol met vlijmscherpe mossels. Een populatie Cormorans (Aalscholvers) vinden het maar niks dat ik hier voorbij kom...Wat is het hier stil.
Als ik terugkom ligt de ankerplaats, waar we aanvankelijk slechts met zijn tweeen lagen al aardig vol. een Spaanse familie met een maxi morboot ligt juist naast me. Wat een lawaaimakers. De gothfather van de familie kruipt met zijn dikke buik in zijn motorbootje en krijgt het tot mijn voldoening niet gestart, hij kijkt mij aan met zo'n blik van... kun je dat van jou niet even uitlenen? Ik ben doof op dat oor uiteraard en laat hem voortploeteren. Als hij volledig in het zweet staat, wordt het bootje met de hydraulische lift (echt waar !!) terrug op de achterplecht van het strijkijzer opgetakeld en worden de motoren gestart. Ze vertrekken, want roeien naar het strand, dat zien ze niet zitten. Oef ,daar zijn we ineens van af ! Het wordt terug stil.
Wat doe ik, blijf ik hier, of ga ik terug naar de kant en een Marina opzoeken ? Echt rustig liggen we hier niet, ik wil wel een doucheke en vooral ook terug eens goed slapen dus kies ik voor het laatste. Meest dichtbij is ... tedju, hoe verzinnen ze hun namen...Sanxenxo.. hoe spreek je dit nou uit zonder je tong te breken ? Mooie moderne Marina volgens de Pilot in een populaire vakantiebestemming met mooie starnden. Allez vooruit....
Sanxenxo is dus werkelijk het Knokke le Zoute in het kwadraat. Mega jachten met een appart ponton, nog net geen life guard die de boel bewaakt en dan het kleine Billytje daartussen, en dan heb ik het even niet over mijn rubberbootje. De prijs is er ook naar ; € 25 per nacht... Ja Dekeyser, geld moet rollen he ?
Goed, ineens ook maar diesel getankt, 25 literkes, das ook weer in orde, wss genoeg voor de rest van de trip.
Lekkere douche.. pfft we zijn echt luxe beesten he ? Waar is de tijd van de ruwe zeebonken ? Stinkend naar bier, sigaretten en knoflook... haha !
Verder ook nog eens Skypen met het thuisfront in een barretje waar er WIFI is, in de jachthaven is dat er ook maar aan 5 Euro voor een uurke... ja seg ! Terug naar de boot, en dit verslagje typen voor morgen.
Een zicht op de dijk van Knokke.. of Benidorm, of Oostende, of ... hierboven

Daag, Jean

Hieronder een kaartje van de route gevolgd sinds La Coruna... de eindsprint is al in zicht... Porto

26 september Isla Salvora en Corubedo

08:00h en het is nog steeds donker.... de zomer loopt naar zijn einde. Toch is het hier nog steeds mooi weer. Als het tegen kwart na acht toch begint te klaren is de lucht weer blauw, blauw , blauw.... Allez jong, opstaan ! Zucht, kreun !
Gisterenavond toch weer wat diep in de rumfles gekeken blijkbaar als ik het aantal platte limoenpartjes op de tafel zie liggen. Mmmmm ! Nie goed bezig he ?
Koffie zetten doe ik niet als ik allleen ben. Veel honger heb ik ook niet maar een zachtgekookt eitje, nog over van gisteren gaat er toch in. Glaasje melk, broodje, yoghurtje.... Vandaag gaan we zeilen, naar het natuurgebied op het eiland Isla de Salvora. Eerst nog wat brood, een beetje vlees en kaas halen naar de Gadis, hier recht tegenover. Dan mijn rekening gaan betalen... 50 Euro, voor 6 dagen. Ik krijg nog korting omdat ik hier al zolang lig... met tussenpozen toch bijna een maand nu, wel een paar keer weggeweest, maar toch. De ri de Arrousa ken ik wel zo ongeveer, alhoewel er nog steeds plaatjes zijn waar ik nog niet geweest ben.
Tegen tienen is alles klaar en tuffen we naar buiten. Vaarwel Vilagarcia... het was niet echt een mooi stadje, maar wel een supermarina en ik voelde me hier goed. Toch een beetje spijt...
Geen wind... dacht ik, maar bij het buitenvaren staan er warempel toch wat witte kopjes. Wind achter ( Noordoost) en nu al 18 knopen. Allez, het begint weer... In dit gat tussen de bergen wordt de wind telkens versneld, want na een mijl of wat houden we toch maar zo'n 12 knopen meer over. Ook goed ! We passeren het Isla de Arousa, met de mooie rotsen, een klein groepje dolfijnen laat mij verschieten als ze juist bij de boot adem komen happen. We gaan niet vlug genoeg om te spelen en ze zijn direct weer weg. Tegen de middag komt onze bestemming geleidelijk aan dichterbij. De wind trekt ook terug wat aan en als we op de ankerplaats komen is er toch zo'n 15 knopen wind, recht op de kust natuurlijk. Dat is niet zo mooi en dat wordt hier niks want normaal neemt de wind in de loop van de namiddag nog toe dus dat wordt hier klotsen. De andere kant van het eiland is geen optie, want dat ligt vergeven van de rotsen en het is bovendien geen goede ankergrond lees ik in de Pilot.
Ten Noorden van onze positie ligt, juist aan de ingang van de ria nog het natuurgebied van Corubedo, waar ik nog niet geweest ben.
Dit lijkt me wel iets en ik zet een route uit om daar te geraken. Niet de makkelijkste, wel de kortste en die leidt ons door de smalle doorgang tussen Isla Salvora en Isla Vionta door en dan hebben we een nog nauwere doorgang, rakelings langs de rotsen om in de baai van Corubedo te komen. Beetje opletten dus.
De fok heb ik opgeborgen en ik laat die maar in de zak zitten, zo heb ik een beter zicht. Dat is ook wel nodig want het is een verdomd nauwe doorvaart en door het kalme weer is er geen oceaandeining. Dat is wel een goede zaak , maar het betekent ook dat je de net onder het oppervlak liggende rotsen niet ziet (geen branding) . Ik heb een echte detailkaart ( 1/25.000) van de ria en dat is ook wel nodig dus de positie wordt om de vijf minuten in de kaart gezet en dit alles in de kuip. Zonder dergelijke kaart mag je zo'n dingen echt niet doen.. De Imray kaart op de plotter is niet gedetailleerd genoeg om dergelijke huzarenstunts uit te voeren. De laatste doorgang is amper 30 m breed dus veel ruimte voor fouten is er niet.
Tegen drieen kom ik aan in de baai van Corubedo. Wat een mooi strand is dat hier. Kilometers lang wit zand, nu en dan onderbroken door een rotspartij. Helder water. Ik zie mijn anker liggen op vier meter diep. Klein Billytje wordt opgeblazen en ik roei even later naar het strand. De duinenrij achter het strand is verboden (natuur)gebied . De vloedlijn ligt vol enorme schelpen en allerhande andere interessante dingen. Geen vuil, waarschijnlijk wordt het hier toch regelmatig opgekuist.
Ik ga ook even zwemmen. De watertemperatuur is bijna te genieten.
Tegen zessen besluit ik mij toch wat te verleggen en ga op de ankerplaats voor het stadje liggen. Terrasje, en, jaja, internet, dus de blog wordt aangevuld.....
Dit is echt het paradijs... nog eentje...
Als het morgen wat rustiger is ... de wind lijkt al terug gevallen, ga ik alsnog naar het eiland

Salukes
Jean

25 september - laatste dag VilaGarcia de Arousa

Vandaag terug vroeg opgestaan om Erna naar Porto te voeren. De laatste keer. Ik verlaat morgen Vilagarcia en ga terug zeilen. Solo terug.. benieuwd of ik het nog kan....
Morgen en overmorgen alvast de toelating gevraagd en gekregen om naar Isla de Salvora te gaan. Dit is het natuurpark hier voor de Isla de Arousa.
De daaropvolgende dagen ga ik naar Isla de Ons, dat is het eiland voor de Ria de Pontevedra, waarna ik ook die ria ook nog even induik voor enkele dagen.
De weerberichten zijn OK en ik hoop dat de wind niet te veel doorzet want er is geen enkele bescherming tegen de doorgaans Noordelijke winden op de ankerplaats. .. We zullen zien.
Waarschijnlijk dus geen update van de blog voor enkele dagen wegens geen internet ... of het zou moeten zijn dat ik een postduif inschakel.
Misschien wel contact via de kortegolfradio met ON3BZ morgenavond, we zullen zien.
Groetjes,
Jean Robinson C.

24 september ...zomer

Hoi allemaal,geen klop uitgevoerd vandaag en lekker geluierd...
Nieuws: de toestemming opm de natuureilanden aan de ingang van de volgende Ria's te bezoeken is binnen. Hoezee !
Van een Nederlandse boot die bezig is een wereldomzeiling te maken wat nuttige ideen gekregen om mijn radioinstallatie te verbeteren , dus wss komt daar ook nog verandering in, maar misschien is dit niet voor direct... ik heb ook zo veel te doen he ?
Morgen Erna naar het vliegveld brengen en een grote week alleen verder tot Jan komt.
Het einde van de vakantie is al een beetje in zicht maar nog geen paniek, nog meeeeer dan een maand to go.
groetjes
Jean en Erna

22,23 september -zomervakantie

Jaja, de zomer is terug; het kan niet op. De temperaturen klimmen naar 28 graden en meer. Er staat weinig wind, en het zal blijven duren, al tot het einde van deze week volgens de laatste meteo berichten.....
Van zeilen komt niet veel om de gekende redenen. Niettemin is er aan de boot wat werk, oa het herstel van het BB motortje; het draait wel maar de schroef niet wat niet echt de bedoeling is. Enig onderzoek brengt aan het licht dat de breekpen van de schroef gewoon in drie stukken gebroken is, wss een gevolg van onze onzachte aanraking met een drijvend aanmeertouw in de haven van Aguino vorige week. Toen niks gemerkt, maar dat is de laatste keer dat de motor gebruikt werd, dus dat zal het wel zijn. Hier in Vilagarcia is een bedrijfje waar alles ivm met BB motoren verkocht wordt, dus, aan de prijs van €3 voor 2 nieuwe breekpennetjes (ééntje in de reservebox) zijn de troebels verholpen.
Verder worden de teervlekken opgelopen door de aanraking met het mosselponton vakkundig weggepoetst en ook de verdere afwerking en zoutvrij maken van de kussens van het interieur krijgen de nodige aandacht.
Het is de week van de klusjes wel want ook de gootsteen blijkt plots verstopt. Allez, tang en schroevedraaier terug bovenhalen en de boel ontstoppen. Een probleem met gelijk welke klus op een boot is het telkens verleggen van allerhande materiaal, vooraleer een aanvcang met de werken kan gemaakt worden, het opdiepen van de benodigde spullen en het uitvoeren van de werkjes in een meestal zeer benepen positie die telkens aantoont dat de uitvoerder ervan (ikke) niet meer in zijn beste doen is ( 's anderendaags zo stijf als een balk) .
Toch klaag ik niet want naast het klussen aan de boot staat ook het genieten van het mooie weer. Zo gaan we in de namiddag naar het strand waar het water weliswaar nog steeds diepvriestemperaturen heeft, doch waar het echt goed en rustig toeven is. De dijk wordt ook nog eens afgewandeld en een lekker wit gekoeld wijntje op een afgelegen terras is de beloning.
's Avonds mosselen uit de Ria... groot dat die beesten hier zijn... en lekker....

23 september, Erna's voorlaatste dag. Nog steeds stralend, en zo mogelijk nog mooier weer. In de morgen nog wat verder klussen en dan tegen tienen de trein op naar Vigo, gewapend met een stadsplan. Na een klein uurtje ( een heel kleintje) arriveren we. We zakken af naar het historisch stadscentrum en klimmen even later naar het Castillo de Castro. Een mooie wandeling, ware het niet dat we twee drugverslaafden storen in hun spuitactiviteiten. Brr... Toch een ietwat wrange ervaring. Ik zie de spuit in één van die mannen hun arm bungelen. Ze excuseren zich in hun betraptheid, wat het geheel nog een ambetanter gevoel geeft. Ja, alles in het leven is niet altijd even mooi zeker ? ...
Enfin, het uitzicht over Vigo, vanop dit hoge uitzichtspunt is toch wel ongeevenaard. De stad is een mengelmoes van historische gebouwen, en moderne aanbouw. Verder is het vooral een grote bouwwerf, waar momenteel in allerijl een aanvang gemaakt wordt met de restauratie van al wat historisch belang heeft. Een wedloop met de tijd die ze in bvb Oostende onherroepelijk verloren hebben maar hier zeker nog de moeite loont.
We gaan ook even naar de jachthaven kijken. Het ziet er , zoals in de Pilot beschreven inderdaad nogal vol en benepen uit, maar ik denk toch hier een ligplaats te zoeken voor het ophalen van Jan, mijn motorvriend (van de verhalen van J&J zie http://www.nortonclubflanders.be/ klik op "reizen") die mij onlangs ook gecontacteerd heeft om hier een weekje vakantie te houden. Winnie en Johan komen hier, weliswaar een weekje later aan boord om de eindspurt naar Porto in te zetten. In de hoop op goed weer zullen we in deze omgeving nog en paar weekjes de rias de Vigo en wellicht ook die van Pontevedra verkennen, en dan vooral de eilanden voor de deur Isla de Cies en Ons.
Enfin, kort na de middag zijn we terug bij de boot en gaan nog even zwemmen op het strand want het is nu toch wel echt warm. Geen fluit wind en de watertemperatuur die door het rustige weer bijna te genieten valt.... bijna... 's Avonds een Tajine.... met ballekes.. mijn favoriet

groetjes,

Erna en Jean

21 september viskes en zomer

Deze morgen is het koud en ik moet zelfs voor de eerste keer terug mijn verwarmerke bovenhalen. Wij zijn dan ook altijd veeeeel te vroeg op. Alle Spanjolen zitten nog diep onder de wol. Het ziet er echter naar uit dat de zomer toch terug is want er is geen wolkje aan de hemel te bespeuren. Mooi.
Ontbijt en verder wat aan de boot werken deze morgen. De zetelovertrekken aan de stuurboordkant zijn eens aan de beurt en ze gaan de gele wastobbe in met een flinke dot waspoeder. Paar uurkes laten weken en dan op de waslijn. Verder wordt de bekleding in de salon die op de romp gelijmd was en op sommige plaatsen losliet, terug vastgelijmd.
Wat opruimen en dan een wandelingetje maken oa naar de vismarkt waar ik twee mooie "doradas" koop. Deze middag BBQ "a la pantalan" dus en al gauw liggen de twee solisten mooi gaar te worden. Ik heb ze beiden mooi gekuist en ingewreven met wat grof zout en peper. Wat sla, sneetje brood, een glaasje en een super en gezond middagmaal is weeral klaar.
In de namiddag naar het strand want de temperatuur is ondertussen opgelopen naar een aangename 25°C..
Meer moet dat niet zijn.
Daag

Erna en Jean

20 september - Murphy's law

De morgen van 20 september kondigt zich koud, maar toch veelbelovend aan. Er zijn grote gaten in het luchtdek, met blauwe lucht. Zou het ? Kan het? Wil het ? Mooi weer is aangekondigd, maar laat toch wat op zich wachten in deze contreien. Spaanse winter ...of toch herfst....
We besluiten het mooie weer een beetje te helpen en op onze beurt ter beevaart te gaan opdat de zomer zou terug komen. Deze morgen dus om kwart voor tien op het station en twee ticketjes richting Santiago de Compostela gekocht. Tegen 11 uur staan we op het plein voor de kathedraal en gaan een kijkje binnen nemen in de kathedraal. Hetzelfde scenario als vorige week, biechtvaders en zondaars alom, met als toetje nog een mis die bezig is. Tegen zoveel heiligheid zijn noch ik , noch Erna bestand en we haasten ons dan ook tamelijk rap terug in de buitenlucht. Voor de rest is zondagmorgen Santiago tamelijk doods en in de vroege namiddag zijn we dan ook al terug op de Billy.
Het wolkendek heeft de neiging open te trekken, er is geen wind en ik kan Erna er uiteindelijk toch van overtuigen een boottochtje naar de overkant van de Ria te overwegen.Alles gaat goed, tot we tussen de mosselpontons plots iets in de schroef krijgen met als resultaat dat de motor afslaat. Nog eens proberen maar dat lukt niet. Er is dus geen fluit wind en we drijven... ergens naartoe. Erna een beetje in paniek. Ja, dat moet weer met haar gebeuren... Geen nood, ik besluit het bijbootje op te blazen en ons eventueel "ergens" naar toe te trekken.Klein Billytje zit al gauw vol lucht en ligt het water in. Het is hier tamelijk helder en ik zie een hoop kweetniewat aan de schroef hangen en weet dus hoe laat het is. Motortje erop en het pruttelt al. In zijn vooruit.... maar er gebeurt niks. Visioenen van een lege schroefas passeren mijn netvlies, maar als ik het motortje uit het water hef... nee, de schroef is er nog, maar gaat noch vooruit noch achteruit. Ja seg, ws dat nu ? De schroef draait eenvoudigweg niet. Dat is nu toch wel het toppunt. Twee motoren, geen wind en geen enkele voortstuwing.... en nu ??? We drijven naar een mosselponton toe en ik slaag er in ons hieraan vast te maken. Allez, zinken doen we al niet meer, dus, geen paniek.Zeilen kunnen we ook nog he... er is bijna geen wind, maar we geraken uiteindelijk toch van het ponton weg en starten een koers richting Vilagarcia, op vier rmijl. Aan deze snelheid zijn we daar tegen middernacht, maar dat zeg ik maar niet. Even nadenken... Tsjaa, veel opties zijn er niet... roeien, zwemmen, zeilen, en dat is het zowat. Ik probeer toch nog even de motor en ik krijg verdorie toch wat voortstuwing. Aan een snelheid van zowat 2,5 knoop gaat het richting haven toe. Veel goesting om te experimenteren heb ik niet en ik laat het hier dus bij.Tegen vijven lopen we binnen. Vooruit, achteruit,alles lijkt te werken, alleen, niet zoals het hoort, met een abnormale roeruitslag. We geraken toch aan het ponton en ik schiet vlug mijn shorty en mijn duikbril aan en plons in het water. Koud, jongens !. Enfin, als ik met mijn duikbril even de situatie evalueer zie ik toch een vrije schroefas ... oef ! .... Maar een hoop touwwerk aan het roer hangen. Een flinke ruk en het spel is vrij. Een duik om zeker te zijn naar de schroef, maar daar lijkt alles ok.Een tros, om bang van te zijn wordt het ponton opgehesen en op de foto gezet. Schroefaswerking terug geverifieerd en ikke blij dat het goed afgelopen is.'s Avonds een flinke aperitief en een Tajine a la Erna. lekker.
Tegen achten in de Marina Cafetaria nog eens het Internet op voor een Skype gesprek met Ben. Maandag hebben we terug een student in de familie.... Ah, het is slechts voor 3 jaar...

Groetjes,

Jean Erna

16 - 19 september ..un poquo de si....

16 september; Porto proeven
Vandaag komt Erna de bemanning van de Billy versterken (ahum.....) . ook zij zal het land moeten ingesmokkeld worden via het Portugese Porto. Wij (ikke, Janna en Ben) terug vroeg op en naar Pontevedra de huurwagen ophalen. Twee uurkes autosnelweg en we besluiten voor het gemak de voituur op het vliegveld achter te laten en met de directe metroverbinding naar het centrum van Porto te trammen. We hebben de tijd (het is pas elf uur en het vliegtuig landt pas tegen halfzes) en dat is straks lekker makkelijk om hier terug weg te geraken.
Porto is wel een geval apart. Mooier, of toch in ieder geval volgens mij typischer en "Portugeser" (wat is dat nu weer voor uitdrukking Dekeyser ?), authentieker dan, als Lissabon op het eerste gezicht. Op het tweede ook, maar zeker niet minder toeristisch dan de Portugese hoofdstad. Vooral de omgeving van de Douro, waar de vele Portoschepen, afgeladen met dagjesmensen een odeur van het rijke verleden pogen weer te geven. De Portohuizen, met grote, bekende en minder bekende namen aan de overkant van de rivier lonken de meeste toeristen naar de brug over de Douro die, naar de constructie te zien, ongetwijfeld uit de tijd van Eifel afstamt. Ijzer en klinknagels a volonté.
Ook wij steken het nat over en flaneren even later tussen de nauwe straatjes en langs de rivieroever. We kunnen het niet laten en gaan een Portootje proeven. Een madammeke geeft ons in vlekkeloos Engels een uitleg over de vele Portosoorten, legt de gevolgen van het ouder worden uit ( de Porto wordt blijkbaar steeds bleker... en lekkerder) en duwt en passant de prijslijst onder onze neus. Het spreekt enigszins in haar voordeel dat het eerste glas gratis is en je niet tot verdere consumptie verplicht wordt. Daar zoon Ben nog nooit Porto geproefd heeft, l(jaja....) aten we ons toch verleiden (!!) tot het savoureren van een 10, 20 en 40 jaar oude Port en het moge gezegd dat de oudste toch duidelijk de voorkeur geniet, en ik enigszins, vooral na het ledigen van mijn glas bijna tot de aankoop ener zeer oude fles was overgegaan, ware het niet dat Janna mij met vrouwelijke takt attent maakt op het prijskaartje van € 1925. Juist... Een volgende keer misschien. Daag !
We zoeken een restaurantje op en laten het ons smaken, honger ! Op de terugweg naar het metrostation, verliezen we bijna onze weg in de wirwar van oude straatjes maar we komen uiteindelijk toch mooi op tijd de luchthaven binnen om het vliegtuig uit Charleroi te zien landen ( op het bord dan toch) Een 10 tal minuten later is Erna er ook en rijden we huiswaards ( naar de Billy) 's Avonds een aperitiefje, vervolgens een beetje kaas, een slaatje en ook de nodige wijn om de aankomst van het vierde bemanningslid te vieren. Tegen Elven ligt iedereen te snurken.
Zeelucht ....
groetjes
Erna, Janna, Ben, Jean

17 september
Janna en Ben laten we eens een ochtendje uitslapen en wij brengen de auto terug. Bezoekje aan Pontevedra - de oude binnenstad - en een grooooooooooote lange wandeling langs de rivier. Ver ook nog eens bij een authentieke ouderwetse Spaanse kapper binnen om mijn hoofdtooi terug een beetje in model te krijgen. Druk manneke, niet echt haute coiffure, mlaar voor €5 mag je niet te kieskeurig zijn....Over de middag lekker een tapas bar binnen en onder de geneugten van een flesje wit, een portie Calamares, een caserol Mejilones (mossels) en als toetje nog een Spaanse tortilla om de gaatjes te vullen, bekijken we met ongeruste blik de teloorgang van de Spaanse zomer met een plassende regen op de blinkende antieke straatstenen.
Moegelopen, 's avonds terug een andere auto ophalen, dit keer een Renault, en terug naar onze thuisbasis.
Janna en Ben steken als twee stoute kindjes hun hoofd uit het voorluik van de Billy als we aankomen. Het aperitief staat al klaar. Wij hebben de ingredienten voor een klassieke Tajine bij. Flesje wijn ook, maar ik bedank want ik heb deze middag reeds gezondigd. Bwahjaaah !
Janna en Ben hebben een aureooltje boven het hoofd hangen want ze zijn deze namiddag naar Santiago de Compostella op beevaart geweest en hebben al hun zonden gebiecht wat wel nodig was uiteraard.

18 september
De kindjes gaan vandaag huiswaards en ik herhaal met Erna nog eens het bezoek aan Porto. We lopen de kleine straatjes af en komen tegen de avond met zere voeten terug in Pontevedra aan. Nu is het weer helemaal van streek en het regent, nee, het giet de ganse nacht. We horen dat het bij ons mooi weer is. Nou, hier dus momenteel niet, maar er wordt beterschap beloofd voor overmorgen. We zullen zien.... Erna is nog hier tot de 25e en het zou toch bar slecht moeten gaan dat er geen paar zomerse dagen meer zouden volgen... Als het kan ook nog eens windstil, zodat we het water opkunnen.....dat is nl de voorwaarde om Erna het nat op te krijgen.

19 september
Nog steeds Spaanse winter lacht mijn vriend Dennis de Marinero verontschuldigend, als we 's morgens gaan douchen. Hij heeft ook info voor mij ivm de bezoeken aan de natuurreservaten Islas Cies, Ons en Salvora. Samen met de man van de Accastillage Diffusion ontleden we de Spaanse tekst voor de aanvraag en kopieren alle nodige papieren. Paspoort, Vlaggebrief, bewijs van Competentie ... gelukkig heb ik een kopie van mijn brevet van Jachtman bij en ook nog de verzekeringspapieren. Dit alles wordt doorgefaxt naar de bevoegde instanties, die mij, als alles ok is, een code zullen doormailen waarmee ik dan op hun site kan inschrijven om op een bepaalde dag , een bepaald eiland te bezoeken. Doe je dit niet, dan hangt je een boete van €6000 Euro boven het hoofd, zoals onlangs een Duits jacht overkwam die, ondanks een waarschuwing van de opzichter zoals wij er ééntje kregen, het toch in zijn zeilhoofd haalde aan wal te gaan op één van de eilanden.... Niet doen dus....
's Middags naar de vismarkt en een portie mosselen gekocht... wat prei en een ajuin, een beetje peper en een stokbrood en ons middagmaal is klaar. Lekker. Beter en veeeeeeeel groter dan de Zeeuwse. Na !
In de namiddag nog een ferme wandeling langs het water.

Sala !
Erna, Jean

14 en 15 september; door elkaar geklutst…

A Proba de Camarinal, het idylische ankerplaatsje van de avond van 13 september verandert al vlug in een soort rattenval als tegen één uur 's nachts op 14 september plots de wind opsteekt uit Noordoostelijke richting. Ben en ik worden er zowat gelijktijdig wakker van. Het gedrag van de boot verandert, gefluit in de mast, gerammel van vallen en wss onbewust laat dit een alarmbelletje rinkelen.
We evalueren even, maar zien al snel dat het een hopeloze, wss zelfs een gevaarlijke zaak is hier te blijven. De wind neemt zienderogen toe, en de rotsen liggen op 100m. Als het anker krabt zit je er op voordat het ankeralarm afgaat en dat is niet de bedoeling. Janna slaapt de slaap der onschuldigen en we besluiten haar niet nodeloos wakker te maken.
Nu is het wegvaren op een ankerplaats 's nachts niet vanzelfsprekend en vooral niet in de omgeving van rotsen en al die onverlichte drijvende mosselpontons hier in de omgeving. Ik zet dus alle navigatielichten aan, het steamlight verlicht het voordek toch een beetje, het is een inktzwarte nacht zonder maan, zet de plotter aan en plan een eenvoudige koers. Pal Noord, tot we uit de omgeving van al die pontons zijn en dan pal West naar de haven en benoorden de rode boei van die grote rotspartij. Dat moet lukken.
Anker op gaat vlot, Ben heeft de handeling al goed te pakken. We hebben beiden onze lifeline aan en zitten vastgeklikt. Ben op de neus met de grote lamp rondzwaaiend om de pontons bijtijds te detecterend. Het roer zoals steeds in dergelijk geval op de elektrische automatische piloot om een zo recht mogelijke koers te sturen.
Er is er eentje links op 20 m roept Ben en hij schijnt in de richting van het ponton. Ik wijk 30° uit naar stuurboord om even later terug dezelfde correctie te maken naar bakboord. Een minuut later is er terug eentje, uitwijken, terug op koers komen. Zo laveren we tussen de pontons door tot de rode boei pal West ligt en ik er zeker van ben dat we uit het mosselveld zijn.
Nu op naar de haven. Nog een mijltje. Pal voor de haven is het nog even zoeken en ik ben blij dat ik hier reeds eerder was en de situatie een beetje ken, want anders geraak je er gewoon niet wijs uit met al die verblindende achtergrondverlichting van de stad en de dijk.
Tegen tweeen liggen we vast aan het buitenste ponton, dit was het gemakkelijkste ivm de wind. Veilig, ja maar niet rustig . Wat een geklots... We zullen deze nacht alvast niet tegen een rots beuken dus dat is wel een geseling waard ... denk ik. 's Morgens ben ik daar al niet meer zo tevreden van, als we beiden met kleine oogjes aan het ontbijt zitten. Klakkers (oostends voor wentelteefjes…) met de rest van het oude brood die nog in de voorraadkast zit. Janna heeft heerlijk geslapen en weet nergens van. Wij hebben beiden geen oog meer dicht gedaan. Te veel adrenaline opgedaan tijdens onze nachtelijke slalomtocht?
De wind is nog in kracht toegenomen en we bekijken het eens op de kaart. De beste optie is naar Rianxo te varen en daar voor het strand voor anker te gaan. Daar is de kant hoger wal ( de richting waaruit de wind komt) dus daar moet het rustig zijn. Het is er bovendien mooi en de "Rianxo'se fiestas" zijn deze week bezig (feesten)
Ik wil mijn stormfok wel eens proberen want ik verwacht dat de wind nog toeneemt. Dit kleine zeiltje erop en weg. Na nog geen mijl hebben we nog 6 !!!!! knopen wind. Pfft Ja, allez, de gewone fok er weer op. Vijf minuten later, ik zweer het, beken we tegen een 35 knopen wind op. Alles rammelt en we hebben veel te veel zeil op en vooral een hoop helling. Ik wil echt geen brokken, niemand overboord op het voordek om de stormfok weer te zetten en we keren gewoon terug. Een half uurtje later liggen we nog maar eens vast in de jachthaven van Camarinal, dit keer aan een ander ponton dat wat rustiger lijkt… de eerste twee uur toch… Als de wind terug toeneemt liggen we ook daar te hobbelen maar nu is er toch echt te veel wind om nog te verkassen. 30 knopen in de haven. Ik leg nog een paar lijnen bij, net als de Engelsman voor ons. Hopelijk wordt het vanavond wat rustiger want we moeten hier nu wel blijven en ik wil wel eens wat rustiger slapen..
Het is nochtans goed weer. Ik ga even het inetrnet op en Janna en Ben zoeken het strand op. Even later zijn we allen terug op de boot en oogsten wat mossels van het ponton. Ze zijn, na een grondige schoonmaakbeurt en in het gezelschap van een ajuintje nog lekker ook als aperitief.
Boodschappen naar de Gadiz en het “menu del dia” wordt opgesteld. Spaghetti met kip en een zelfgemaakt sausje. Ben speelt kok, maar Janna moet wat assistentie geven. Ik ben proever van dienst.. mmmm en ? …het is lekker. Chapeau !
Tegen tien uur zitten we te knikkebollen en gaan slapen. Het gaat op en neer… en op en neer en een tweede slechte nacht kondigt zich aan. De wind zakt geenszins. Huilen en fluiten in de masten rondom ons.
’s Morgens; acht uur. Het lijkt nu toch eindelijk wat gekalmeerd. Ben en Janna worden terug vroeg opgepookt want de weerberichten geven terug dezelfde 5 a 6 uit Noordoost dus lijkt het mij verstandig vroeg te vertrekken. Onze ervaring van gisteren indachtig; direct 2 reven in het grootzeil en de stormfok op het voordek; het moment dat je hier de hoek omdraait gaat de windmolen op volle kracht draaien en dan kun je maar beter niet te veel zeil op hebben… terug mis . De windmeter komt verdomme nu toch wel niet boven de 25 knopen uit. Met één slagje halen we zelfs mooi Villagarcia. We lopen bij momenten bijna 5 knopen scherp aan de wind. Dat stormfokje lijkt een goed zeiltje te zijn ( gloednieuw en wel iets groter dan een echte stormfok. ( zeven m² ipv de 14m² van de gewone fok met de schoothoek iets hoger gesneden)
Even heb ik nog getwijfeld vandaag toch nog eens naar Rianxo te varen maar er komen donkere wolken opzetten. Bwaah, we gaan een doucheke pakken en een beetje relaxen. Jann en Ben zijn daar goed in. Zie foto… de dwarslig…..
Deze middag sardientjes op de BBQ op het ponton.. (foto Ben.... op komst) ….veel rook en vuur, lekker gekruid met grof zout en een salade, wat brood. Voor vanavond wordt unaniem ( 2 tegen 1) geopteerd voor woertelstoemp. Ja, dat is democratie…?
Morgen komt de grote chef en we gaan voordien Porto centro eens inspecteren…Ben wil persé Porto proeven…. met de voituur.

Daag,

Janna, Ben en … ahja, ik ook nog natuurlijk.
Jean

13 september; van Camarinal naar isla Salvora en Aguino en nog iets verder

Iedereen wakker deze morgen om 08:15h. Ontbijt met choco en smeerkaas, mooi weer terug. Klein Billytje blijft achter de boot hangen maar we doen uit voorzorg wel het motortje eraf.
We gaan vandaag naar het eiland Isla Salvora aan de ingang van de Ria. Een vogelreservaat. Aanvankelijk kunnen we nog wat zeilen maar algauw moet de motor terug aan.
Nog 5 mijl, iets meer dan een uurke varen. Ben maakt een fruitsalade klaar. Bananen, appels, sinaasappels en een stuk meloen. Een uur later is alles gesneden in kubusjes van 1 op 1... cm
Lekker.
Het eiland ziet er super uit. Er liggen 2 boten voor anker en een soort ferry vastgemaakyt aan een muur. Er staat een kasteel en een vuurtoren, voor derest is het vogels, vogels, vogels. HEt is ook terug lekker warm geworden. Ik ga zwemmen en Janna vogt mijn voorbeeld. Alleen, ik ga voorzichtigskes langs de zwemtrap het water in. Janna springt in een snoekduik overboord. Aaaaaahhhh! Das koud .!!!! Jaja, ik weet het....
Even later met het bootje naar de kant. Een man met een grote hoed aan wuift ons naar de steiger. Wat een vriendelijke meneer denken we en varen er naar toe. Het is de eilandbewaker die ons vraagt of we toelating hebben hier te komen. Heu... nee, moet dat dan ? Ja dus..... we kunnen niet blijven en krijgen, een folder mee hoe de toelating aan te vragen. Via Internet, kost niks en iedereen krijgt die.... Ja, zeg dan direct dat het goed is , maar nee, dat is te simpel en zo werkt het niet. Pffft... Tegen zoveel Spaanse logica valt niks in te brengen en we vertrekken terug. We krijgen ook nog de vermaning mee nergens anders aan te leggen en vooral nergens aan land te gaan.
Allez, welkom dus.... Voor de derde keer vandaag dat zwaar anker uit de grond trekken en we zijn weer weg naar het vissersdorpje Aguino, waar we nu op een terrasje zitten. Biertje en wat tapas.
Hieronder ook nog een foto van de typische vissersbootjes waar ze hier op de ria mee vissen. Het model zou rechtstreeks afgekeken zijn van de vikingschepen van weleer, de zg Drakars .. Zie je de overeenkomst ? Ik niet echt, maar goed.. 't Is toch een mooi bootje.
't IS hier rustig, zeer rustig, te rustig misschien en we voelen het terug kriebelen. Er is een briesje opgestoken en we willen zeilen. We gaan teru verder de ria in en overnachten nog maar eens op onze super ankerplaats nabij a Proba de Camarinal.

Groetjes,

Janna, Ben, Jean

12 september; zeilen in de ria de Arousa

's Morgens wordt direct de ijzeren discipline in het zeeroversnest ingesteld. Opstaan om 07:30h... Janna en Ben kijken een beetje beduusd... Hela, dat gaat hier toch niet heel de week zo zijn he ? Neenee, wees gerust. Vroeg opstaan enkel vandaag omdat we eerst nog de auto moeten terugbrengen naar het verhuurbedrijf, terugkeren met de trein en dan het water op. Het jeukt. Het ziet er goed uit. Nog geen wind maar 't wordt zeker mooi weer.... Ontbijt, een doucheke en op weg.
In Pontevedra is het gauwgauw afgelopen. Nog een hilarisch moment als het juffrouwke mij de sleutels van de auto terug vraagt en ik niet direct snap wat ze bedoelt. Allez, moete gij nu die sleutels terug hebben? Waarvoor hebben ze die nodig ? Hihi.
Tegen 10-nen zijn we terug in Vlagarcia en gaan nog vlug wat brood en vlees halen. De mist is een beetje hardnekkig, maar het komt wel goed.
Om 11 uur zitten we op het water. Er is warempel een windje uit Westelijke richting dus dat betekent opkruisen. De nieuwe bemanning vindt zijn weg aan boord dus ik moet niet veel doen en zo hoort het ook. (nu ik eindelijk weer eens bemanning heb) We besluiten naar het eiland aan de ingang van de ria te zeilen.
De wind neemt steeds meer toe en het is mooi zeilweer. Graadje of 22 . Te veel geboft want plots terug mist. We besluiten uit te wijken naar het dorpje a Pobra do Caraminal. We gaan voor anker voor het strandje en moteuren met zijn drieen in klein Billytje naar de kant. Het is nippekes maar het gaat goed. Wel een koddig zicht wss.
Een terraske en wat rondlummelen en terug naar de boot. We varen nog een een eindje verder tot op een eenzaal plekje en daar gaat de haak terug de grond in. Janna en Ben varen nog even naar het strandje en ik maak het eten klaar. De tajine wordt vanonder het stof gehaald.
Tegen tienen , het ankerlicht in de mast en iedereen onder zeil.
Snurk !!!
Janna, Ben en Jean, uit het zeeroversnest.

11 september; Valiezekoers ....

Vandaag bezoek uit Belgie. Janna en Ben, respectievelijk dat schoon meiske uit Roksem bij Jabbeke en mijn jongste telg komen vandaag de gangboorden van de Billy onveiligmaken en een paar dagjes meezeilen in de Ria. 'k Heb het gisteren nog aan de dolfijnen uitgelegd dat ze van Janna gene schrik moeten hebben. Dat kind doet daar echt niet om en ze is totaal ongevaarlijk, iets waar onze Zoef (de kat) nog altijd niet van overtuigd is. Als de "stoete madam" uit Roksem aan onze voordeur belt is Zoef het gat in en zit voor de rest van de tijd boven op de kleerkast. Ge kunt gaan peinzen... Welkom Janna..
180 km ligt de "Aeroporte de Porto" ( en niet meer zoals in het Spaans: "Aeropuerto"...) van Pontevedra verwijderd. Een kleine afstand zou je denken , maar met het openbaar vervoer niet makkelijk te overbruggen en dus wordt een AVIS autootje ingeschakeld. De schipper moet hiervoor op een onchristelijk uur (07:30h) zijn bed uit en met de trein naar Pontevedra... enfin, je kent het verhaal. Het juffrouwke van het verhuurbedrijf heeft nog slaperkes in haar oogskes als ze 10 minuten te laat haar boetiek opent. Ik dacht al....
Nadat ze elf-en-dertig papierkes ingevuld heeft en dan ook nog eens alles dubbel op haar PC gezet heeft zijn we klaar. If you do "boum!! zegt ze met een grijns, you pay € 639. A Blue Seat Leon fluistert ze verder nog, en ze wijst naar de parking die nogal vol staat. Ja, kan het iets preciezer aub.. Niet dus; met wat gezwaai maakt ze er zich vanaf. Er staat een schone jongen buiten naar haar te zwaaien waarin ze meer geinteresseerd is. Daar ergens. Ik met dat sleutelke met de knoppekes spelend de parking op.. allez, na een minuut of vijf vind ik dan toch de bewuste kar en weg zijn we.
Pontevedra helemaal rond in de file...., juist...., de verkeerde richting gekozen, 'k ben dus ook nog niet wakker want mijn compas werkt nog niet. Even later de autoroute A9 op. TOLL ! Slechts 45 km tot aan de grens en we rijden zelfs even langs de oevers van de Ria de Vigo... een stuk kleiner dan die waar ik nu lig. Ik moet mij niet haasten. Ik heb nog anderhalve maand. In Tui wordt de Portugese vlag in het stuurboordwant gehesen (ahum) en zien we opeens de eerste bordjes Porto staan... 116 km. He, dat valt eigenlijk nog mee. Met die € 639 in het achterhoofd hou ik mij angstvallig veilig onder de 120km/h grens. Een stuk voor de middag rij ik Porto binnen. Nu de Douro vinden en die volgen naar het Noorden, want ik wil de Marina in Leixoes wel eens gaan bekijken. Simpeler navigatie kan niet, ware het niet dat plots een dikke mistlaag het zicht beperkt tot nog geen 100 m. De zon is ribbedebie en mijn zonnekompas werkt niet meer. Ik rij op het gevoel verder en geraak op een gegeven moment aan de wegwijzers niet meer uit.
Ik stop en steek mijn GPS van BGC maar eens aan. Ja, zo ver zit ik er toch niet naast als het ding zijn positie gevonden heeft. Ik zou echt nog geen zo'n slechte duif zijn. Roekoeroekoekoe.... 2,4 km naar het noorden ligt de zee en de Marina van Leixoes, midden in het havengebied en de industrie van Porto. Nou, zo mooi is het wel niet , maar toch heeft het op mij de aantrekkingskracht van een echte haven. Een oude driemaster ligt aan de grote brug over de rivier mooi te wezen, een drietal moderne cruiseschepen zijn dat wel iets minder.
In een soort koloniale stijl, die toegegeven, betere tijden gekend heeft liggen de terreinen van de "Marina del Porto Atlantico de Leixões", let op het speciale tekentje boven de o, tsjaa, hoe noemt zoiets, een umlaut ???, In het dok liggen een aantal stoere zeiljachten warvan een groot gedeelte waarschijnlijk wacht op een goed weervenster om naar Madeira te gaan. Ja, vandaag lukt dat niet. Ik herken er zelfs een tweetal uit La Coruna.
Ik neus eens rond, het lijkt hier warempel wel een beetje op de RYCO, zowel van grootte, als van, euhh... gezellige verwardheid zal ik het maar noemen, maar het leeft en ik zie het al wat beter zitten. Ik breng de Capitainerie een bezoekje en het is allemaal geen probleem. Kom maar af in Oktober en waarschuw ons een paar dagen vooraf. Ja, en als er dan geen plaats is, werp ik op ?... Mijn bezwaar wordt gewoon weggewuifd. No problems sir, it will be OK.
In de onmiddelijke omgeving van de Marina, aan de overkant van de straat, een echt Portugees havenstadje uit de tijd van.... het lijkt Trinidad op Cuba wel. Klinkers op straat, kleine huisjes in vrolijke kleuren, open barretjes, restaurantjes waar ze precies allemaal hetzelfde klaarmaken . Buiten op straat staan de BBQ's te roken, met daarop grote Sardines met grof zout ingevreven. En lekker dat dat ruikt !!. Ik krijg opeens honger, maar ja, sardientjes..., zou ik dat wel doen ? ( zie mijn avonturen in het Franse Vannes met hun onsmakelijke gevolg ??) Ik kan het niet laten en stap even later toch maar een restaurantje binnen waar veel volk zit. De stamgasten lijken allemaal weggelopen uit een feuilleton van Faulty Towers, sommigen staan gewoon aan de bar te eten, wat op hun bord ligt ziet er echter wel smakelijk uit. No nonsens gerechten, de keuken ziet er netjes uit en staat gewoon midden in de ruimte, vlammen en rook overal, dat kan dus moeilijk mislopen denk ik maar.
De "patron" himself reikt mij in alle haast de menukaart aan, alhoewel dat niet nodig lijkt. Sardientjes he ? De dagmenu, met een groentesoepje vooraf. Broodmand op tafel en een karafje rode wijn. Aan € 0.90 de karaf (0.5l en ik moet nog rijden !!) mag het nog chateau migraine zijn. Ik zal hem toch niet helemaal leegdrinken. Ze blijken hier, in tegenstelling tot Spanje toch wel Engels te kennen. In de Marina vloeiend, hier dus ook al. Ook valt het mij op dat deze mensen hier in dit restaurantje in ieder geval met plezier hun werk doen. Als een dienstertje al zingend voorbij komt en ik replikeer met een "tralalala" krijg ik een mooie glimlach retours....het staat mij hier op het eerste gezicht wel aan. De rekening achteraf is ook niet mis: 6,25 Euro, koffie incluis.
Ik moet er hier wel aan denken niet in het Spaans te beginnen. "Ola, Buenas Dias" wordt hier gewoon "Bon Dias" en "Gracias" is "Obrigada" ; Portugees lezen valt nog wel mee, maar als je de conversaties hoort, zelfs op de radio en dat is toch "schoon" Portugees, gaan je oren gewoon tuiten, daar snap je niks van. Het lijkt wel een Oost Europese taal. Dat wordt weer lachen straks.
Ik loop hier in dit antieke stadje nog wat rond tot een uur of vier en rij dan gewoon verder langs het zeefront tot ik een bordje zie naar het vleigveld, dat hier inderdaad niet veraf is. Een bezoek aan Porto stel ik uit. Misschien volgende week met Erna en daarbij, ik zal ook hier ook nog wel een tijdje vertoeven op het einde van mijn "vakantie" , maar daar zijn we nog niet... nog lang niet.
In de luchthaven: Charleroi... aankomst 16:40h, maar nog geen "Previsto". Ze zijn met een minuut of twintig vertraging vertrokken.... wachten ...
De zeerovers zijn aangekomen ... foto's volgen
daag
Jean

10 september - laatste solo dag tussen de dolfijnen

Deze morgen geen wind. ook wat bewolking. Volgens het weerbericht slechts van voorbijgaande aard want + 27 graden en zon al voorspeld tot en met 13 september... Volgens de Spanjaarden hier is dit in juli en augustus hier een rotzomer geweest. Nu, ik mag niet echt klagen over het weertijdens mijn reis, maar het hangt er van af wat je gewoon bent natuurlijk.

Nog altijd in Vilagarcia, ik lijk hier wel mijn vaste thuisbasis te maken. Dat zou eigenlijk nog niet eens zo'n slecht idee zijn, prachtige omgeving, een zeer beschutte haven, makkelijke treinverbindingen naar Vigo en La Coruna, nog juist goedkope vliegticketten ontbreken. Toch nog eens bekijken maar deze winter wordt het hoe dan ook Porto. Wie weet wat volgend jaar brengt?Deze morgen nog wat boodschappen gedaan, nog een poging gedaan om een fiets te huren maar volgens de dame van het toerismebureau onmogelijk omdat ze allemaal bezet zijn. Hoezo, en door wie dan wel ? Het toeristische seizoen is voorbij, er is hier geen kat meer. Ja, maar.... zegt ze met een raadselachtige lach, probeer het maar eens in het bureau hierover , maar neem wel een karrevracht geduld mee en bereid je voor op .... verder zegt ze niets. Raadselachtige uitspraaak voor een dame van een toerismebureau vind ik dit toch maar.

Kort voor de middag steekt er plots wat wind op. He ? Losmaken en wegwezen.... 5 minuten later tuf ik de haven uit, grootzeil omhoog en aan de wind naar het Westen, uitgang van de ria, gewoon wat zeilen dus. Een uurtje later schiet er van de wind niet veel meer over en ik drijf maar wat rond tussen de mosselpontons dichtbij Isla de Arousa, waar ik gisteren ook was. Op iedere drijver staan twee zetels in hout. Geen idee waar ze voor dienen. Ahaja, ik weet het... Mijn nieuwe werkzetel, ééntje voor mij en eentje voor mijn sekretaresse. Ik zet er mijn bureau, een internetverbinding en voila, teleworking voor broba repair.. ... 's Morgens vaar ik naar mijn bureau, 's avonds terug de haven binnen. Bij slecht weer technisch werkloos...

Als het te warm is, brengt een emmertje zeewater uitkomst. Ook een uitkomst om bier koud te houden natuurlijk...Er komt terug wat wind , uit Westelijke richting nu. Aan de wind gaat het richting dat stadje met die onuitspreekbare naam, je weet wel. "A Pobra do ...." enzovoort. Plots, op nog geen 50 m van de boot een walvis ! Nee, een hele groep.. dolfijnen. Wat een spektakel . Ze springen en dartelen uit het water als waren ze in een dolfinarium, maar dan een heel groot. Ik verleg mijn koers een beetje om ze van dichtbij te zien. Sommigen komen rond de boot wat stoeien, op een zeker moment weet ik niet meer waar kijken. Foto's nemen is zeer moeilijk. Ik nam er wel 40 om er ééntje op de blog te kunnen zetten. (hiernaast) Filmen deed ik ook, maar dat moet ik nog bekijken hoe ik die op de blog krijg. Ze zijn in een raar formaat en ik kan ze niet bewerken. Morgen eens aan Ben vragen... De dolfijnen blijven zeker een uur bij me, soms komen ze spelen, dan zijn ze weer even weg, om dan plots bij de boeg op te springen. Leuk.

Uiteindelijk zijn ze weg en kan ik naar de haven terug. Eindelijk ! Een leuke dag gehad

Daag

jean