September in de Algarve..... deel 2 .....

Na 2 dagen in Vilamoura heb ik het hier wel gezien, en ik vertrek naar Portimao,  ver is het niet, zo’n  20 mijl denk ik.  Naar goede gewoonte is er s’morgens weinig wind. Ik trek toch mijn grootzeil omhoog. De fok ligt klaar op het voordek. De pruttelaar starten dus om te beginnen.  Na zo’n 5 mijl komen er toch wat rimpeltjes op het water en kunnen we toch wat zeilen. Aan de wind weliswaar maar toch.


Het is warm. Zweet, zweet.... mss moet ik er toch eens over nadenken in de toekomst meer Noordelijke oorden op te zoeken, waar mijn innerlijke thermostaat niet steeds op hol slaat. Enfin, alles went denk ik maar het duurt nu toch wel al even.

Halfweg, je raadt het nooit, valt de wind weg en moet meester Volvo terug overnemen. Cabo Carvoeiro doet nog een halfslachtige poging wat wind in mijn richting te sturen doch dit lukt ook niet. Ik ruim mijn zeilen op, leg mijn anker klaar en vaar in de namiddag Portimao binnen.  Zoals steeds steekt de wind op van zodra ik de ankerplaats opvaar, en nog geen klein beetje ook. 25 knopen uit Oostelijke richting. Waar komt dit toch opeens vandaan? Ik lig tussen een paar catamarans, zo dicht mogelijk tegen de rotswand om uit de hevigste windstoten te geraken. Niet goed want ik bevind mij nu te dicht bij een Franse cat en bovendien met slechts 3m water onder de  kiel... te ondiep want het is nu hoog water en het moet nog 2 meter zakken dus dat is een beetje nipt. t’Is ook nooit goed Dekeyser ! Herbeginnen dus. Anker omhoog, is nogal  lastig bij deze harde wind, de motor moet wat helpen maar alleen is dit niet zo simpel en ik cross een paar keer weg en weer tussen het voordek en het roer en motorhendel. Enfin, het lukt uiteindelijk toch, verander van positie en ik gooi (ja, ...volgens de regels van de kunst uiteraard) het boeltje er terug in zo’n 100m verder van de rotsen vandaan waar het terug wat dieper is. Voor alle zekerheid steek  ik flink wat lijn en test het anker door een flinke dot gas te geven in achteruit en te verifiëren of we wel op onze plaats blijven. Ik ben zeker een kilo vermagerd door al dit gedoe en vind dat ik wel een koude wiskey cola verdiend heb. Mijn nieuwe frigootje komt hier wel goed van pas..... Scholl!  

Ik blijf even op de boot om te bekomen, loop eens de volledige verstaging na, controleer de lijnen op schavielen en gerustgesteld leg ik ook de huik op het grootzeil want de zon brandt hier heftig en UV schade is niet denkbeeldig... een beetje zuinig zijn op mijn zeiltjes kan geen kwaad. Ook de fok blijft met zijn leuvers op de voorstag zitten doch zit als niet in gebruik steeds in een stevige zelfgemaakte canvas zeilzak. 

Als ik op anker lig maak ik ook de onderkant los en bind het hele geval wat hoger tegen de preekstoel. Bij het ankerop gaan kan namelijk wel eens wat slijk met de ketting en het anker meekomen en ik wil niet dat mijn mooie witte zeiltjes besmeurd raken. Capito?

Ik krijg een berichtje van Caroline dat ze nu in Sagres liggen en morgen hier ook heen komen. Formidabel hoe je elkaar langs deze kust steeds weer tegenkomt.  Zojuist nog een babbel gedaan met een Duits koppel die in La Coruna naast mij lagen. Rupert en Suzanne, op weg naar de Carib doch nu door verstagings en verzekeringsproblemen nog even op deze kust gebleven. Hun verzekering wil de boot niet verzekeren voor de overtocht als ze geen bewijs kunnen voorleggen dat hun verstaging vernieuwd is in de laatste zeven jaar.... wat eigenlijk onzin is want een verstaging kan best langer meegaan en alles hangt af van de belastingen die er geweest zijn en ook nog van andere factoren... over of onder dimentionering, vaartijd, etc...   Wat er mij doet aan denken dat ik ook best mijn verzekering eens interpelleer over mijn eventuele plannen om naar Madeira, Canarische eilanden en de Azoren te gaan.....


De volgende dag arriveert Hiawathu met aan boord Caroline en Copain Nicolas, ook Belg uit de regio Arlon. Ik ga ’s avonds een Belgische pint drinken aan boord. Volgende dag wordt het een Billy event.  Caroline wil haar boot hier een 14 dagen achterlaten in de Marina om even naar Belgie terug te keren. Toch een dure bedoening maar niks aan te doen. Op onze laatste avond samen gaan we nog eens eten in het stadje Ferragudo een eindje verder op de rivier. Het wordt een Indisch restaurant.... lekker en de doggy bag van hetgeen over is kunnen we meekrijgen,  is 3 dagen later nog niet op. Onze ogen waren duidelijk weer groter dan onze buik.

Twee dagen later, Caroline en Nicolas zijn reeds vertrokken, lijkt het mij ook tijd om te verkassen. De ria Alvor heb ik nog niet gezien, het is een soort delta, rivier, krekengebied waar net zoals in Faro, zandbanken met het getij verschijnen en terug verdwijnen en waar op het einde een charmant stadje Alvor ligt.  Ik vaar zes mijl ! Terug op motor wegens een totaal gebrek aan wind en anker een halve mijl na het binnenvaren. Het is laag water en het is niet verstandig nu door te varen. Mooi is het hier wel.  Ik ga met klein Billytje, die ons de hele trip hiernaartoe rustig gevolgd heeft, naar een privé zandbankje... t'is maar een kleintje, ik weet het... waar ik de eigenaar, een eigenwijze meeuw verjaag, sorry meeuw. Het ankertje van de rubberboot wordt geplant en ik ga zwemmen !  Niet te geloven. Het water is hier warm! 


De volgende middag ga ik met het opkomend tij verder de ria op. Het is inderdaad zo dat je hier best navigeert op zicht. De boeien, of zijn het de zandbanken zelf wisselen steeds van positie en enkel de kleur van het water toont de ondieptes aan. Rustig aan dus. Een halve mijl voor het stadje is een open plaatsje tussen de geankerde boten welke nu voor enkele dagen van mij is. De rivier is bij laag water slecht 300 voet breed (100m), wat net genoeg ruimte laat om te ankeren..... ankeren midden van de geul in 4m water dus.  De wind, als die er is kan uit alle richtingen komen dus dit is "the way to do it"..... en verder steeds een oogje openhouden.


Het weer blijft goed en ik kan hier gerust 100 jaar worden. Nu en dan ga ik het stadje in waar een goed bevoorrade Supermarche en een reeks leuke terrassen mij van alles voorzien wat ik nodig heb .....  het is 10 september en ik ben er, mijn blog is up to date... en nu ga ik zwemmen.

2 opmerkingen:

Unknown zei

mooie blog's Jean .je doet iets waar ik en vele zeilers van droomde , maar nooit waarmaakte.bon vent .Cory

Juan Gomez zei

Ik kan nog steeds niet geloven dat ik niet weet waar ik moet beginnen, mijn naam is Juan, ik ben 36 jaar oud ik kreeg de diagnose genitale herpesziekte, ik verloor alle hoop in het leven, maar net als alle andere zocht ik nog steeds naar een genezing zelfs op internet en daar ontmoet ik Dr. Ogala ik kon het eerst niet geloven maar ook mijn schok na enige toediening van zijn kruidengeneesmiddelen ik ben zo blij om te zeggen dat ik nu genezen ben ik moet dit wonderbaarlijke delen ervaring, dus ik zeg tegen alle anderen met genitale herpesziekten, neem voor een beter leven en een beter milieu contact op met Dr ogala via e-mail: ogalasolutiontemple@gmail.com je kunt ook bellen of WhatsApp +2348052394128