7,8 en 9 Oktober; zeilen, verzuipen en bidden voor beterschap

Jan's tweede dag in de ria de Vigo al. 's Morgens ziet het er niet al te slecht uit. We liggen nog steeds zo stil als maar kan zijn in ons vijvertje achteraan de ria. Ik bak" klakkers"; oud brood wordt gesopt in geklutst ei met wat melk en gebakken in de pan. Warm opeten bestrooid met wat bruine suiker. Lekker !
Er komt, ondanks het slechte weerbericht zowaar een zonnetje piepen. Het grootzeil gaat omhoog, het anker zit echter muurvast. Er moet wat motorgeweld aan te pas komen om het spul uit de grond te krijgen. Eenmaal het beest ligt te spartelen op het voordek zijn nog een paar emmertjes water nodig om al het zwarte slijk dat eraan hangt weg te spoelen.
Opkruisen naar de uitgang van de ria, waar een immens zwarte wolk niet veel goeds voorspelt. Net zoals gisteren neemt de wind plots toe tot zo'n dertig knopen, eenmaal buiten de ria en bovendien komt de zwarte wolk steeds dichter. Ja sèg ! We keren terug, 't Is al goed ! We lopen tegen enen de haven van Vigo binnen en gaan gewoon op ons oude plekje liggen. Het begint te gieten…. nu en dan een korte onderbreking.
We bekijken het eens en besluiten naar Compostela te gaan om het weerbericht door het aansteken van een batterijtje kaarsen in de kathedraal in de goede richting te forceren.
Tegen tweeen zitten we op de trein, tegen halfvier lopen we op "het hemelse plein" voor de kathedraal. Veel beweging is er niet. Een paar fietsers, een paar wandelaars/bedevaarders die verwoede pogingen doen er "echt" uit te zien. Volgens mij verraden ze zich onmiskenbaar door hun "te" propere kledij" en vooral schoeisel. (geen slijkspatje te zien) De prijsetiketjes hangen er nog aan, volgens Jan.
Goed, we flaneren nog wat door de nauwe straatjes, bewonderen de biefstukken en kreeften in de aquaria in de vele restaurantjes en geraken uitgekeken op de vele "echt authentiek" Compostellaanse gebak aanbiedende bakkertjes.
Op een moment krijgen we ook nog een wolkbreuk over ons heen en besluiten tegen zessen dat we "het gezien" hebben.
Treintje terug naar Vigo, een bezoek aan het grootwarenhuis waar we twee prachtige stukken bonito (kleine tonijn) kunnen kopen. Ik stel Jan voor de tonijn rauw op te eten, iets waar hij eerst wat argwanend tegenover staat maar na het proeven van het eerste stukje verder door het leven zal gaan als overtuigde "Sushi" eter. Wat is dit toch lekker. Niks geen ajuin, niks geen citroensap. Hoogstens wat grove peper erop en "het muletje" binnen. Wat brood erbij en ons buikske is rond.
's Avonds nog een paar Rummekes uit ene fles met een gat in, die hierdoor plots in te korte tijd leeg blijkt. Alle problemen van de ganse wereldbevolking worden besproken en klare en logische oplossingen voorgesteld die in al hun eenvoud door geen enkele politieker of wereldleider kunnen uitgedacht worden en hierdoor wss nooit zullen uitgevoerd worden. Spijtig he ?
Slaapwel
J&J


8 oktober
Tegen halfnegen zijn we wakker. Het is pas klaar. Licht ontbijten vandaag, want Jan heeft wat koppijn. Ik weet nergens van. Tsjaa ! Het ziet er op het eerste gezicht helemaal niet slecht uit. Er hangen wel nog wat donkere wolken, maar er zitten gaten in. Blauwe zelfs. Hmm ! Na een verkwikkende douche, nog eens het internet op. Het weerbericht ziet er goed uit voor de komende dagen. Geen echte zomer, maar lekkere temperaturen boven de 20 graden en geen regen meer.
Zo omstreeks het middaguur, na het boodschappen doen vertrekken we vol goeie moed uit Vigo richting Isla de Cies. We kunen warempel wat zeilen en smijten ons ijzer uit op de ankerplaats. Afgezien van wat lokale vissertjes zijn we alleen. Dat zal hier in de zomermaanden wss wel een beetje anders zijn.
Na een half uurtje, als we zeker zijn dat het anker houdt, wordt klein Billytje opgeblazen en spuiten we aangedreven door het Mercurietje met een rotvaart het strand op, waar de lokale Seagull populatie wenkbrauwfronzend opvliegt bij zoveel misbaar.
We gaan wandelen, bij de splitsing naar de lage Faro gaat Jan omhoog, ik ben er al geweest en besluit het lage pad te volgen. We spreken af voor de terugweg bij de zelfde splitsing. Als Jan bovenstaat kunnen we elkaar zien en zwaaien !
Een uurtje later zijn we weer samen en gaan nog eens het vogel spotpunt bewonderen. De vogels zijn allemaal vliegen, want veel beweging is er niet. Wel een formidabel uitzicht.
Terug naar de Billy. Avondmaal, een stukje kip, rijst, een zoetzure saus van Nonkel Knorr. Lekker. Glaasje wijn. Tegen tienen is Jan uitgeteld. Ik travailleer nog even aan de blog. Geen internet uiteraard, maar bij een volgende gelegenheid horen jullie terug alles van de verhalen van J&J in de Rias Baixas
9 oktober;
naar de ria de Pontevedra; Combarro
Ik slaap als een marmot. Jan heeft wat meer moeite, hij heeft zowat elke minuut van de nacht zien passeren. De Billy ligt niet stil en Jan meent zijn ademhaling te moeten afstellen op het ritme van de Oceaandeining. Geen goed idee uiteraard. Lichtelijk over geoxideerd komt hij aan de ontbijttafel. Een “Dafalgaanke” zal assistentie moeten verlenen. Het weer ziet er weer niet zo goed uit. Een zwarte wolk, wss steeds dezelfde komt overdrijven en spoelt het zout van het dek. Dankt U.
We gaan nog even neuzen op het kleine buureilandje van Isla de Cies. ( St Martin) waar drie huisjes aan het strand schoon staan te wezen. Wat moet je gegeten hebben om je hier te vestigen. Dit is een echt eenzame plek. Er is geen enkel pad die je ergens naartoe kan brengen. Enkel de zee biedt een uitweg. Mooi voor een vakantie maar constant hier wonen ?
Verder richting Ria de Pontevedra gaat het vandaag. Aanvankelijk worden we getrakteerd op een mooi dragend windje van zo’n 10 knoopjes. De grote Genua assisteert het grootzeil en we spoeden ons voort aan een vierknoopsvaartje. De leute is echter algauw over als de wind volledig wegvalt. We passeren Ranxenxo en dringen steeds dieper de Ria in. Na 5 mijlkes zien we haventje van Combarro naderen. Achter de havenmuurtjes liggen jachtjes. Hela ? Een nieuwe jachthaven ? Inderdeed. Een sympathieke Marinero wenkt ons naar het Ponton. Djambo uit Senegal blijkt hier zijn toekomst verzekerd te hebben. Hij biedt ons Full service en stelt ons voor aan zijn "Port Director" die ons belooft een mooi prijske voor een overwintering te offreren. Even later komt Djambo ons de offerte brengen. Wij moeten hem spijtig genoeg teleurstellen. €400 per maand is in geen enkel opzicht in concurrentie met de Portugese Porto prijs. Spijtig, want inderdaad, de Spaanse Rias hebben veel te bieden.
We maken nog een ommetje in het Bokrijk van de Ria maar hebben het na het zesentwintigste souvenirsnest wel gezien. Verder nog een bezoek aan de lokale “Froiz supermarkt” We eten vanavond Langoustines met knoflook … om je vingers op te eten.
Morgen wss naar Isla de Ons , hier voor de deur en dan terug naar Vigo tegen zondag, voor de volgende en laatste lichting van het seizoen. Snik, Snik,

J&J