The End

Onze laatste vakantieweek in Portugal begint slecht met een 180° weersverandering. Regen, wind en Belgische temperaturen. Gelukkig duurt het niet lang en vanaf maandag is de zomer terug. Wij profiteren er van om nog eens her en der te gaan in de omgeving.
Een busrit naar het historische stadje Guimaraes, met een kamikazepiloot achter het stuur van een aftandse bus. Wij moeten ons nu en dan schrap zetten in de bochten en arriveren na anderhalf uur zwetend, een beetje zeeziek maar gelukkig nog levend in het stadje, dat in 2010 Europese Culturele hoofdstad wordt. Het is er aan te zien want overal zijn werken aan de gang om o.a. de wegeninfrastructuur aan te passen. Grote parkings verrijzen overal.
Het is hier waarlijk de moeite, kasteeltjes, monumentale gebouwen, nauwe straatjes, gezellige terrasjes allom. We genieten van al dit moois nu het hier nog rustig is. Op de terugweg gelukkig een andere chauffeur met een splinternieuwe bus. ( ja, die vorige durfden ze gewoon geen nieuwe geven ) We genieten van de terugweg nu we eens rustig kunnen rondkijken. De bus stopt om de 200 m. Mensen stappen op en af en het is al donker als we terug bij de Billy komen.
We gaan tijdens onze laatste week ook nog eens terug naar Porto, met de metro dit keer voor alle veiligheid. ... We zakken, na het doorkruisen van vele nauwe straatjes toch nog eens af naar de Douro, maar gaan geen Porto meer proeven. We eten in een overvol restaurantje met het idee; veel volk dus hier zal het wel goed zijn, maar moeten toch weer toegeven dat we op de Billy beter eten... wat is er toch aan de hand met al die restaurantjes ?
Het weer blijft goed en ik heb een afspraak om op donderdagmiddag de Billy uit het water te halen. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Ik had eigenlijk al een halve afspraak met de man van de eerste firma ( Tomané) , maar die kon me geen exacte datum geven wegens het slechte weerbericht. Ik vond dit toch al een beetje raar, maar toen ik eens informeerde bij wat andere zeilers bleek dat de twee firma een stuk goedkoper was, beter materiaal had om de boot op te bokken en gewoon betere afspraken maakte. Ik terug naar de eerste om toch eens te polsen... ja, sorry maar ik heb geen bok meer en het gaat niet en ja, de prijs, dat is wat het is... Sèg ! Laat maar hoor. Ik naar dienen andere mens. No problem sir. thursday afternoon and the price is €40/month for the craddle. Please go to the office and do all the necessary paperwork with the girl at the office. Voila, zo moet het. Alles in één keer geregeld. Dien andere vent kom ik even later weer tegen en hij vraagt me hoe het gegaan is. Geen problemen zeg ik ... en een stuk goedkoper dan jouw prijs voeg ik er aan toe. Hij trekt zijn schouders op. Snap jij dit nu ?
Enfin, we genieten nog van de laatste dagen mooi weer en donderdag op de afgeproken tijd komen twee man op de Billy om te helpen. We varen naar de achterkant van de haven, de lift komt er aan op een sukkelgangetje. Een uurtje later hangt de Billy in de singels. Op het gemakske gaat het naar het terrein. De "craddle" (gloednieuw) staat al klaar, maar de lift geraakt niet door twee geparkeerdde boten door. We verhuizen naar een

ander plekje en daar kan het wel. Tegen vieren staan we. Alles op het gemak en met de nodige mankracht. Er zijn zeker 5 man mee bezig. De boot ziet er goed uit. Weinig aangroei. Mooi ! Met

de hogedrukspuit wordt de volledige romp zuiver gemaakt, klaar voor de volgende laag antifouling in april. Met de hulp van de werfbaas laten we nog de olie van de saildrive af. Hmm... Dat ziet er niet goed uit. Het is te laat geworden om hier nog verder aan te werken, maar de dichtingen van de schroefas moeten dringend vervangen worden als ik kom in december . Ter bescherming van de saildrive vul ik die terug op met verse olie. De boot wordt verder opgeruimd en klaargestoomd voor zijn winterverblijf. Snik !
Een laatste rustige nacht op een stilliggende boot en op vrijdag tegen halfnegen vertrekken we naar de luchthaven. Vliegertje op ... Belgie...

En Turelureluut, 't vertellingske is uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut !!!!

Jean

eind oktober; Mijn laatste week in Portugal

De hele nacht (24-25/10) heeft het geregend. Bovendien is het mistig. De mist-sirene op het havenhoofd heeft mij en vooral Erna een paar keer in de nachtrust verstoord en heeft deze morgen een hese keel. Het is warm maar een beetje onaangenaam wegens de 100% vochtigheid. Als het tegen de middag toch wat opentrekt profiteren de Fransen die hier aan de andere kant van de steiger liggen om te vertrekken. Zijn willen zuid. Een uurtje later puffen ze weer binnen. Het is terug volledig dichtgetrokken en het begint weer te regenen. Erna gaat in de rij staan om de wasmachine en droogkast van de club te gebruiken en na de middag gaan we toch een wandeling doen. Veel plezier is er niet aan en al gauw zitten we achter de koffie in een barretje op de dijk. ’s Avonds klaart het eindelijk op. Op de dijk van Pavoa de Varzim staat een volledige muur met de voor Portugal zo typische faience tegeltjes die de geschiedenis van het vissersdorp van weleer uitbeelden, een vissersverleden die vooral bepaald werd door de nukken en de grillen van de zee…..
Met de uurverandering, die ook hier in Portugal doorging, zal het vroeg donker zijn.
Hopelijk kan ik morgen alles regelen om de Billy op de kant te zetten.
We hebben voor de rest vanaf maandag fietsen gehuurd en plannen ook nog een busritje naar Viana do Castela en Guimaraes….

een beetje statistieken....
Zoals steeds op het laatste van een reis, zijn enkele nabeschouwingen wel op hun plaats. Het is bijna niet te geloven, maar die ongelooflijk lange periode van zes maanden is bijna achter de rug. Al wat nu nog rest is de boot klaar maken voor zijn verblijf hier in Portugal gedurende de winter 2009 - 2010.
De zomer lijkt ook gedaan, alhoewel er voor de komende dagen terug wat zon en temperaturen boven de 20 graden voorspeld worden. Nu de eerste winter-stormdepressie die westelijk van mijn positie op de Oceaan wat doorgeschoven is en nu in Belgie voor regen en wind zorgt, ben ik nu toch stilaan bezig met de laatste voorbereidingen. De beslissing is zowat gevallen. De boot gaat de kant op. Verblijf in het water is niet aan te raden wegens de grote deining die hier met slecht weer binnenkomt en de landvasten zodanig belast en verslijt, dat enkel een regelmatige controle en vervanging schade kan verhinderen. Ondanks dat ik voor deze winter toch een paar bezoeken aan de boot gepland heb, (goedkope vliegticketten naar Porto via Ryan Air) zou ik toch nooit echt gerust zijn met de boot in het water.

Statistieken dus... voor wat ze waard zijn en momenteel in mij opkomen.

Aantal afgelegde zeemijlen sinds Oostende; 2164.... lijkt niet veel he, en dat is ook zo, maar het is wat het is en ik heb van iedere mijl genoten. Achteraf denk ik wel eens dat ik in verband met het weer dat we nu hebben, toch beter wat zuidelijker naar de Algarve doorgestoken had, maar ach...Volgens jaar komt ook nog....

Aantal Motoruren; 210 !! Dit is voor een zeilboot op het eerste zicht wat veel, maar volledig op rekening te schrijven van het weer van de zomer 2009 met grote periodes met weinig of geen wind aan de Spaanse Noordkust en ook in de Rias. Als ik dit motorgebruik doorreken naar de gevaren afstand, moet ik met een gemiddelde snelheid van zo'n 4 Mijl/uur op motor ongeveer aan 800 zeemijl komen, wat bijna de helft van de afgelegde afstand zou betekenen. Tsjaa, ...
Aan een verbuilk van ongeveer 0,6 l /uur betekent dit verder ongeveer 120 l Diesel die verstookt werd.

Ankeren; enkel op plaatsen waar dit veilig en mogelijk was. Voor de rest werd meestal in Marina's en aan de Spaanse Noordkust gewoon aan de kaaimuur ( gratis) aangelegd. Ankeren lijkt zeer romantisch en dat is het ook, maar enkel als de weersomstandigheden dit toelaten. Bij slecht weer en hoge zeegang zorgt het bij alle lichtslapers en vooral bij de schipper toch steeds voor een portie stress en daarbij horende slechte nachtrust...

Grootste trip; La Rochelle (Frankrijk) naar San Sebastian (Spaans Baskenland). 180 mijl in ongeveer 36 uur met op de eerste dag 108 mijl/24h zeilend afgelegd.

Kosten in de Marina's/nacht;. Goedkoopste; Camarinas aan € 9 Euro/Nacht en als duurste Sanxenxo aan €25/nacht in het hoogseizoen... maar alles doorheen genomen een gemiddelde van € 15/nacht aan de Spaanse kusten wat redelijk lijkt als je dit onder zijn drieen kunt delen, maar een grote hap uit de scheepskast neemt op de momenten dat je alleen bent.

Solo zeilen of niet; over de ganse periode zal ik ongeveer iets meer dan 1/3 van de tijd solo gevaren hebben, wat, zeker in de laatste periode van de reis meer dan voldoende was. Ik ben dus blijkbaar niet echt een solozeiler "pur sang" en ik heb geleerd dat ik er in die periodes goed aan doe iedere dag of toch zoveel mogelijk te varen. Op zee verveel ik mij niet. In de haven; nou ja, "tegen het ponton klappen" zoals Chris van de Zwerver, doe ik wel nog niet , maar allez....

Drank(mis)verbruik... geen statistieken zoals gewoonlijk...maar met vooral de plaatselijke wijnen op de menu kon er geen tekorten vastgesteld worden... verder werd de Rumvoorraad steeds op peil gehouden zodat ook langs die kant geen klachten konden ontstaan.

Eten; op de Billy wordt goed gegeten en gedronken.. … en ik heb geen klachten gehoord... Er wordt bovendien naar gesteefd vooral gezond te koken, met veel groeten,vooral veel vis, meestal met wat de streek en het seizoen te bieden hebben, steeds vers op de plaatselijke markten gekocht. Langoustines en spinnekrabben in Bretanje, Bonito en Sardines aan de Spaanse Noordkust, Mosselen in de Spaanse Ria's, ... verder rijpten steeds wel enkele plaatselijke kazen in de voorraadkasten, hingen chorizoworsten te drogen in de kajuit en begon een recept op de Billy steevast met; "Snipper een ajuin en een paar teentjes look" en doe daar vervolgens....

Schade; op een defecte startermotor, wat kleine prutsen en het delamineren van het bijbootje na, werden geen serieuze schades vastgesteld. Leuk he ?

Heb ik er van genoten ? Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa !!!!!!!! en ik denk dat mijn talrijke opvarenden dat ook gedaan hebben. .... Ik hoop jullie volgend jaar allemaal zeker terug te zien..... voor de nieuwe avonturen van de Billy.

Met dank aan ....

21 oktober; storm in Pavoa ....

Een zware storm op de Atlantic, ten Westen van Portugal, zorgt voor hoge golven op dit stuk van de Portugese kust, en als ik zeg hoge golven, dan zijn het inderdaad joekels die hier op de kust afkomen Volgens het weerbericht is er een deining van wel 4 !! meter, en dat lijkt mij niet overdreven...Zie foto's. . Er staat een zeer zware branding in de havengeul. Brr, Hier zou ik niet willen in terecht komen met de Billy. Dit zou vast en zeker het einde betekenen. De haven is geslotenen dat is begrijpelijk. Nochtans is de wind hier op de kust nog redelijk, ik schat zo'n 5 a 6 Bft, maar verder in zee spookt het volgens de grib files met meer dan 40 knopen ongezond hard.
De ligplaats in de haven is wiebelig, maar niet problematisch en dat stelt mij ietwat gerust wat het verblijf van mijn boot deze winter betreft. Verder doen de Marineros hier inderdaad elke morgen hun ronde en trekken hier en daar een landvast wat aan, controleren op een andere plaats de lijnen, wat mij toch ook ietwat geruststelt.
Ik ga een wandeling maken langs het strand. Heerlijk, net het strand van Bredene, bij een winterstorm, alleen zijn de golven hier echt monsterlijk. Ik zoek ook een kapper, maar tot nu toe zonder succes. Ofwel zit er te veel volk, ofwel staat het mij gewoon niet aan. Verder nog wat kleine boodschappen doen. Een gasfles omruilen, "las Tardes" (=Spaans) mag ik er achter komen. Vullen die zelf wss.In de namiddag begint het te regenen, de wind huilt en ik blijf op de Billy, wat lezen en deze blog opstellen. Ja, dit loopt nu toch wel echt op zijn eind he ? Dat zal wel even wennen zijn... Terug werken vanaf 2 november....
Voila, de regen is over, ik ga nog even naar de zee kijken....
Tot later
Jean

18 en 19 en 20 oktober. 't begin van het eind

De Billy blijft dus hier. Of de boot ook daadwerkelijk in het water blijft of niet zal afhangen van het resultaat van de storm die voorspeld is voor volgende dagen. De ene zegt Pief, de ander Poef. Volgens de een zou de deining hier zelfs aan de pontons goed voelbaar zijn, volgens de man van de Marina valt het reuze mee en zouden vooral het eerste ponton er wat last van hebben. Billy ligt aan Ponton 3 met de neus naar het zuiden, de richting van de harde winden in de winter. Bovendien zijn zij 24/24h aanwezig om eventuele problemen op te lossen, maar dat is uiteraard geen verzekering.
Als ik naar de manier kijk waarop de boten op de kant opgebokt zijn heb ik de neiging een waterverblijf te prefereren. Een boot is gemaakt om in het water te liggen en puntbelastingen op de romp zijn nergens goed voor.
Hoe dan ook, de Billy moet toch nog even de kant op, om de dichtingen van de schroefas van mijn saildrive te vervangen. Reeds enige tijd lijkt er na enige draaiuren wat water in de olie te komen en ik wil dit opgelost hebben voor de winter, en zeker voor volgend seizoen. Ik heb dit eigenlijk al te lang uitgesteld. Deze week kan het niet meer wegens de aankomende depressie, wat kraanwerk een te gevaarlijke aangelegenheid maakt. Begin volgende week hebben ze mij beloofd. We zullen zien.....
Op de voorlaatste dag van het verlof van de crew wordt dus niet meer gezeild. Dit was eigenlijk zo voorzien, en deze dag wordt door Winnie en Johan gebruikt voor een bezoek aan Porto. Tegen Tienen vertrekken ze met de metro naar het oude centrum. Ik besluit niet mee te gaan en begin al het een en ander op te ruimen. Van de (voorlopig ?) laatste mooie dag wordt gebruik gemaakt om het bijbootje eens op te poetsen en het BB motortje eens terdege te spoelen door hem te laten draaien in de gele wastobbe, dit met zoet water natuurlijk. Verder worden de landvasten op een zo goed mogelijke manier belegd, het grootzeil properkes opgevouwd en afgedekt. De achterkoffer in de kuip waar de zeilen en alle touwwerk zit, heeft een herschikbeurt meer dan nodig. Enfin, ik weet dus wat gedaan.
In de jachthaven, even verderop ligt een houten bootje, een klassieker met kotterzeil en gaffel met prachtige lijnen. De Billy is weer hopeloos verliefd. Geen wonder als je de naam van deze adellijke dame leest…… Billy en Billiken….
Tussendoor worden ook nog eens boodschappen gedaan en de eerste voorbereidingen voor het "laatste avondmaal" worden getroffen. Langoustines met knoflook, een hele “casserole” vol, kwestie dat ze Winnie en Johan "rieken" aankomen in Belgie. Natuurlijk hangen reeds een paar uur twee flesjes Vinho Verde aan een touwtje in het koelende zeewater te wachten.
19 oktober; er wordt vroeg opgestaan op de Billy. Acht uur en het is nog niet eens klaar ! Nog een goed ontbijt en daar gaat de laatste zeilcrew van het seizoen Belgie-waards. Ik loop nog even mee tot aan de metro, amper een kwartiertje lopen van de boot.
Ik ga verder met mijn opruimkoorts, lijstjes worden opgemaakt, afspraken gemaakt met de Marina en de bootlift. Tegen de avond trekt het dicht en komt een harde wind pozetten, die de hele nacht door de jachthaven beukt. In het begin liggen we nog betrekkelijk stil, doch tegen de morgen zit er dan toch wat beweging in. Ik schat windkracht 8. Valt eigenlijk mee. Hmmm !
20 oktober
De wind is weggevallen maar komt een uur later terug uit Noordelijke richting en trekt aan. Dju ! de Zomer is gedaan, het is mooi geweest. Ik ga boodschappen doen, een gasfles zoeken en een koppelstukje om mijn waterslang aan te sluiten. Nog maar eens laten hangen in de vorige haven. Slechte punten Dekeyser.
Wat vooral leuk is aan een nieuwe haven, een nieuw land vooral, is dat de verwondering terugkomt. Ik betrap mezelf er op dat ik met een big smile over straat loop, dat ik weer zin heb overal mijn neus in te steken. Portugees spreken of niet, ik trek het mij niet aan. In de supermarkt bestel ik een halve gebakken kip. Ik leuter iets over pollo ( Spaans) in een poging tot… Zegt het madammeke doodleuk; vous voulez un poulet ? Ik opgelucht , bwaah oui , svp! Blijkt dat die mevrouw 30 jaar in Tours heeft gewoond en dus vloeiend Frans spreekt. Ik koop ook een fles Rum; “Cachaça”, uit Brazilie; ik heb Johan daar iets over horen zeggen en hier is dat verkrijgbaar. Niks geen Havana Rum meer noch Bacardi. Cachaça dus. K Zal ’t laten weten als ze ok is.
Een half uur later zie ik in een uitstalraampje een koppelstuk voor mijn waterslang liggen. Ik naar binnen. Een oud meneerke; “Bon Diaz” en verder geraak ik niet natuurlijk, maar met gebarentaal krijg ik het koppelstukje mee aan de ongelooflijke prijs van € 30 cent.
En nu ga ik mijn kieken opeten….

Tot later…

17 oktober; naar Pavoa de Varzim - eindstation 2009

Als wij de morgen van de 17e opstaan, is het net of de winter ingetreden is. Koud ! Op weg naar de douches vriezen mijn tenen zowat uit mijn sandalen. Het is en blijft nochtnans nog steeds mooi weer, maar de lange nachten met open hemel sturen de temperaturen in vrije val naar beneden. Het duurt nog tot tegen tienen vooraleer de zon ons terug dat zomerse gevoel geeft.
Als we willen wegvaren zitten we op één meter van de steiger vast in het slijk. Hmm, het is laag water en er is momenteel geen doorkomen aan. Na een paar vruchteloze pogingen er toch doorheen te ploegen op motorgeweld geven we het op. De havenmeester , die er ondertussen ook bijgekomen is , verontschuldigt zich wel honderd keer. Wij maken er niet zo'n punt van en gaan nog eens het stadje verkennen. Dit onvoorziene oponthoud, is helemaal niet erg, want hier in Viano do Castelo is toch wel wat te zien. Een typisch Portugese bouwstijl, mooie historische gebouwen, en overal op de pleintjes zijn speciaal voor ons vandaag folklore feesten aan de gang met zang, dans en traditionele kledij.
Ik zoek toch maar even een internetcafé op en zet de blog van de afgelopen dagen op het net. Even later spring ik ook nog eens een GSM winkel binnen en schaf mij een Portugese SIM kaart aan ter vervanging van mijjn defecte Proximus exemplaar. Prachtig zo'n ultramoderne GSM met alle mogelijke functies, waarvan momenteel nog enkel het fototoestel werkt. De rest, GSM, GPS, Internet, Wifi enz... is allemaal OOS. De vooruitgang is niet te stuiten....Pfffttt ...
Tegen twaalven is het water voldoende gestegen om ons de rivier op te sturen. Mooi warm weer maar geen wind. We tuffen in zuidelijke richting. Na de middagboterham komt de wind en de "Geel Groene" kleurt de hemel. Wij genieten aan een vaartje van om en bij de vier knopen van het rustige zeetje en de voorbijtrekkende kustlijn. De boeien van de golfgenerators komen in zicht, maar de generators zelf, 120 m lange en 3 m diameter rode buizen, waain dmv de golfbeweging elektriciteit opgewekt wordt, krijgen we niet te zien. Tjiens.... Gezonken zeker ?
In de verte komt het einddoel voor vandaag, Pavoa de Varzim in zicht. Het lijkt Oostende wel. Hoogbouw... Dicht bij de jachthaven is ook een historisch centrum.
Hmm ! de haven ziet er mooi en goed onderhouden uit. We worden gastvrij ontvangen en nog geen 5 minuten na aankomst liggen we op een super plaats aan het ponton. Ik informeer eens naar de winterprijzen in deze op het eerste zicht goed gerunde Marina en ontdek dat een zes maands verblijf hier nog een stuk goedoper is ( het verschil is de antifouling voor 2010) (€530 voor zes maanden in het water, elektriciteit en water inbegrepen, gratis Internet) dan in het 10 mijl verder gelegen Leixoes. Pavoa ligt bovendien op het einde van de Metroverbinding naar Porto en naar de Luchthaven. Bovendien heeft deze Marina super sanitair en ook alle nodige technische ondersteuning die een zeiler kan wensen. Ik besluit er een nachtje over na te denken, maar weet eigenlijk nu al dat de Billy hier zal overwinteren....
Boodschappen doen en 's avonds brouwt Winnie een super Chili Con Carne. Vinho Verde bij het aperitief en een rood wijntje bij de Chili....zeilers zijn contente mensen ....
Slaapwel
Winnie, Johan, Jean Snuuuuuuuuuuurk !!!

16 oktober; van Baiona naar Viano do Castelo - Portugal

16 oktober; van Baiona naar Viano do Castelo - Portugal
Voila, het is zover. vandaag zeilen we Soanje uit met bestemming buurland Portugal. Net nu mijn Spaans een beetje vorm begint aan te nemen zal het moeten vervangen worden door het volstrekt onbegrijpbare Portugees. Mijn woordenschat in deze nieuwe taal bepekt zich momenteel tot een "Bon Diaz" en "Obrigada", respectievelijk "goeiendag" en "Dank U", maar dat zullen we ook wel te boven komen denk ik, vooral daar de Portugezen, meer dan de Spanjaarden het Engels machtig zijn.
Aan het geklots, die deze nacht in de haven van Baiaona ons deel was meende ik uit te maken dat er toch wat wind is. Voorspellingen 3 tot 5 NE, dus dat lijkt ons wel wat. We zijn alle drie vroeg op, maar toch durt het nog tot na negenen voor we het zeegat ingaan. De laatste Ria en het wondermooie eiland Cies, liggen te blinken in de morgenzon. Met gemengde gevoelens zie ik Spanje in het kielzog verdwijnen. De wind neemt bovendien zienderogen af en de kleine fok zit allang terug te zoezen in zijn rood witte zak, vervangen door het grote werkbeest, degrote Genua. Even later mag deze ook terug opgerold worden en moet meester Volvo ons verder voortstuwen. 't Zal toch weer geen waar zijn zeker ?
Over een meer dan vlakke, olieachtige zee gaat het verder. Een smoske over de middag, een stukje meloen, zonnen.... Achter ons verschijnt een andere boot, ook op motor. Een Engelsman met een 34 voets vree dik schip, wss een oude IOR racer, vlak dek, gebombeerde zijkanten. Mooie ronde vormen.
Tegen tweeen krijgen we dan toch een windje, eerst recht op de neus, alsmaar meer krimpend zodat we aan 10 knoopkes windsnelheid, er toch het fokje opzetten en aan de wind zeilen. Motor uit, rust. Nog geen half uur later, de wind is nog meer naar het Oosten gekrompen , kan de grote genua er terug op. De Engelsman ligt naast ons en loopt in. Nog wat later, de wind zit nu eindelijk in de voorspelde Noordoost hoek, gaat de Geel groene er op en nu wordt het menens... Het GBR zeil voor ons wordt terug groter en net als we hem voorbij lopen draait die flauerik zijn Genua in. Wij verwachten ook een Spi omhoog te zien schieten, maar niks. Motorke aan. Pfffft flauw hoor. Net voor ons vaart hij de haven van Viano do Castelo om ons even later te helpen bij het aanleggen. "You have a fast boat" zegt Johan... "Yes, we have a good Engine" replikeert de Engelsman gevat.
Onze eerste Portugese haven valt op. Het is hier overal netjes, een vriendelijke havenmeester komt ons in onberispelijk Engels uitleggen wat hij van ons verlangt; alle boordpapieren, paspoorten meebrengen naar de capitano de Port. Wij denken hier op de rivier te kunnen blijven liggen, maar even later blijkt dat het hier vooral 's nachts niet zo veilig is ivm de vele voorbijvarende vissersboten en de straffe stroming. Johan ziet het gevaar eerder komen van de kant van de vele jongeren die hier aan de rivierkant rondhangen.De brug wordt gedraaid en krijgen we alsnog een mooie ligplaats aan het ponton.
We gaan boodschappen doen en in een supermarktje en kopen voor vanavond een gegrild en platgeslagen kieken ( zeer lekker) en vullen de Billy voorrraadkamer terug aan met o.a. Vinho Verde en een paar andere Portugese wijntjes. Tegen achten wordt wat Pasta klaargemaakt, beetje Pesto erbij, een lekker glaasje wijn- de Portugese varieteit moet zeker niet onderdoen voor zijn Spaanse buur- en de gegrilde kip. MMMMMmmm !
Tegen elven ligt iedereen weer omver. Ik doe nog een poging deze blog wat bij te werken , maar geraak niet verder dan de titel. Morgen verder doen dus
Daag
Jean, Winnie, Johan

17 oktober;

We zitten vast in het slijk in de haven en kunnen niet eerder buiten dan na de middag...... Geen straf want een vree schoon stadje hier. Anders dan Spanje, een stuk ouder en typischer...

Straks naar Pavoa de Varzim en dan Porto...

15 oktober; naar Bayonne

Onze zeiltocht met als bestemming onze laatste haven in Spanje. Baiona, een historisch stadje in het zuiden van de ria de Vigo.
We vertrekken in Sanxenxo tegen elven... ahjaa, tegen dat alles in orde is... opstaan, internetten voor een laatste weerbericht en grib files, brood halen... Er is weer eens geen fluit wind en de zon brandt genadeloos op ons zwembroekentenue... je hoort mij niet klagen.
Billy haalt zijn" frele schouderkes" op en tuft op zijn gemakskens de Ria uit. Superuitzicht terug op Isla de Cies voor ons, Ria de Aldans links, Isla de Ons in de verte rechts. Jongens, jongens, wat ga ik dit allemaal missen; ik weet het , ik ben aan het zagen en val telkens in herhaling, maar dit is hier echt het Eden op aarde, en ik sta op het punt dit alles achter mij te laten.
Vandaag terug zomerse temperaturen. Nu al reeds zo'n 25° en het loopt nog op. We slagen er toch in met zeil vooruit te komen. Grootzeil en Grote Genua op de boom. Snelheid, een schamele 2,5 .. soms een 3 knopen, maar goed.
Tegen drieen komt het "Canal da Porta" dichtbij. Ik navigeer terug in de kuip en zet een veilige koers uit. Met dit weer eigenlijk geen probleem en tegen vieren lopen we de haven van Baiona binnen. We hebben 15 mijl afgelegd. Een prachtige jachthaven met als achtergrond het historisch kasteel van Baiona.. het is een onwerkelijk zicht.
"Mediteranian style" aanleggen, dwz neus tegen het ponton, achterlijn op een ketting op de grond. lukt zonder problemen. Ons eerste werk is een drankje in de jachthaven en vervolgens inschrijven voor één nachtje Overal gelden tegenwoordig wintertarieven en voor €13 zijn we gesteld.
Boodschappen doen.. 3 kg mossels worden ons eigendom, wat brood; een flesje wijn. Even later wordt alles klaargemaakt. Johan en Winnie kuisen mosselen in de kuip. Plots, wie ben ik om te zeggen dat er opzet in het spel was... in ieder geval; een schreeuw en Winnie stort bloedend neer ! ... Allez, een beetje minder, maar toch.... Uit de top van haar vinger gutst toch wat bloed. Johan heeft in zijn ijver zijn mes wat te uitbundig in een mossel gezet en Winnies vinger zat in de weg. Rode kruis - medewerker van dienst en kapitein v.d. Billy moet weer bijspringen om het bloeden te stelpen en legt een noodverband aan. Resultaat op de foto... professioneel, wat ? ...
Eind goed, al goed.. de mossels waren weer van voorhistorische grootte. De laatste kilo werd onder het goedkeurend oog van de volledige bemanning, als toetje klaargemaakt met toevoeging van een scheutje Ricard... om je vingers, wat zeg ik ? Je hele arm bij op te eten..
Elf uur, iedereen op de Billy ligt onder zeil. Morgen staat dertig mij op het programma.. Portugal, here we come.....
Winnie, Johan, Kap. Jean.

14 oktober Ria de Aldans en Sanxenxo

Zo rustig was de nacht op Isla de Cies trouwens niet. Zowat halverwege de nacht steekt een landwindje op (voor ons recht op de kust van het eiland) en de Billy vindt het nodig op de lichte deining die hierdoor ontstaat wat te knikkebollen. Ik moet er eens uit om hier en daar een val nog wat door te zetten, het roer in een andere stand vast te binden enz... Toch blijft het zuchten, kreunen kreunen en snurken (Johan) tot er uiteindelijk terug een mooie morgen aanbreekt in het paradijs.
Tegen tienen gaan de zeiltjes omhoog en moeten we nog even rondvaren omdat blijkbaar een hele ploeg duikers bezig is aan onderwaterwerken (??) net voor het strand. Ik had hier helemaal niet op gelet, maar een hevig protest van op één van de boten maakt ons plots bewust van de blauw/witte duikersvlag.. Oeps !
Een mooi windje, nog steeds uit Oostelijke richting en we gaan aan de wind richting Isla de Ons. De leute gaat rap over in een drijfpartij, die ons na een paar uur de kleine Ria de Aldans invoert. Daar is het helemaal gedaan met de zeilwind en wordt de pruttelaar tot leven geroepen. We gaan voor anker tussen de vissersvloot van het dorpje Aldans en scheuren nog eens met klein Billytje de kant op. Siesta en bovendien helemaal niks te beleven hier. Mooi en typisch vissersdorpje, dat wel, maar dat is het dan ook allemaal gezegd.
Allez vooruit; anker terug omhoog en op een zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer licht zeebriesje de ria terug uit. Het is bakken. We zitten met zijn drietjes in de schaduw van het grootzeil, voetjes in het water. De grote genua komt er verder ook nog eens aan te pas, maar tegen zessen moet de motor ons tenslotte toch nog de haven van Sanxenxo binnenslepen. Vandaag was het heet, zeker om en nabij de 28°. De dolfijnen zijn in staking en laten zich niet zien, hoe hard Winnie ook het platte water afspeurt naar enig leven. Havengeld in deze luxe marina is €10, winterprijs, en groot verschil met de €25 toen ik hier alleen was in September.
We gaan boodschappen doen, kraken een heerlijk flesje wit op een terrasje en ik ga ook nog even het internet op. De zomer blijft nog in onze contreien, tot het einde van deze week, das al goed dus.
Achter ons ligt een grote grijze boot. Tot mijn verassing een RM1050... Dju , wat een schip. Johan en ik staan er, na het avondeten, een Tajine, wss de op één na laatste van het seizoen, met een glaasje rood ons gedacht over te zeggen. Behalve de prijs is er op deze boot niet veel verkeerds aan te merken. Smek Smek....
De planning is morgen naar Bayonne te varen en dan, ik weet dat het moet maar 't zal toch met spijt in het hart zijn, vrijdag 16 oktober, na meer dan twee maanden in het mooiste zeilwater van Spanje, mijn mooie Rias te verlaten richting Portugal. Porto, het einddoel voor dit jaar is in zicht, weliswaar nog met een tussenlanding in Vigliano de Castello.
Winnie en Johan willen op zondag Porto nog eens bezoeken en dan is het wachten op Erna, om mij tegen het einde van de maand mee naar het koude Belgie te nemen. Billy blijft in Portugal, veeeeel te koud daar in Oostende zegt ie... de gelukszak...
.

12 en 13 oktober... zomer... zomer en ....zomer

12 oktober
Tegen de middag komen Johan en Winnie aan op de Real Club Nautica en de Billy is blij met zijn nieuwe gasten. Nog geen uur na hun aankomst varen we de Ria op. Zeilen verdomm !!. De "Geel Groene" gaat er op en de neus gaat richting Isla de Cies. Niet voor vandaag evenwel, want ik heb pas morgen toelating het natuurreservaat te betreden en daar wordt hier niet mee gelachen op straffe van een paar duizend Euro boete...
We gaan bij gebrek aan wind voor anker op de ankerplaats op het Noordelijke einde van de Ria. Op het strandje loopt het weer vol met blote mensen... wat is dat hier toch met die Spanjaarden ? Wij beperken ons tot een (gekleed) zwempartijtje. Het water is niet echt warm en al vlug zitten we terug aan boord. De Billy ziet er onder water nog steeds properkes uit. Enkel de Stuurboordkant heeft wat last van groene algen op de waterlijn. De boot is aan deze kant een stuk zwaarder beladen met ankers, materieelkisten, zeilen, de mazouttank enz... en heeft dan ook de neiging wat over SB te hellen. Volgend jaar nog maar eens de waterlijn met antifouling wat hoger schilderen dus....
Tegen zevenen gaan we een haventje opzoeken, het wordt Combarro, een leuk en sympathiek plaatsje tegenover het drukke Vigo. Veel weekendmensen lopen op de Paseo mooi te wezen. Wij kiezen een restaurantje uit en eten mosselen, gevolgd door elk een Dorade. Bwaah ja, we hebben al beter gegeten ....op de Billy bvb.
Tegen elven liggen we onder de wol.

13 oktober
Boodschappen doen en naar de vissemarkt, even kort het internet op via een gekaapt niet beveiligd netwerk om de toelating aan te vragen op de eilanden te ankeren...
Een kilo Ria mossels en een enorme vis, merk ?? onbekend, die door de vismadam vakkundig gefileerd wordt. 1, 5 kg ongekuist, er schiet zeker meer dan een kilo van over , € 7. Niet klagen he ?
Tegen elven varen we uit en vanzeneigens gaat de "Geel - Groene" der op ( de spi) Richting uitgang van de Ria. 12 uur, de wind draait en de ballon verdwijnt spijtig terug in zijn zakske en wordt vervangen door de grote Genua. Aan een 3 mijls vaartje komt Isla de Cies langzaam dichter. De mij zo langzamerhand bekende ankerplaats ontlokt bij mijn gasten zoals steeds bewonderende uitroepen. Oooh en aah !! Het is hier dan ook echt mooi. Anker in de plomp en alles opruimen. Een "broodje smos" gaat er goed in.
Klein Billytje krijgt weer een paar literkes lucht in zijn longskes. Schipper en vrouwe Winnie roeien even later naar de kant . Johan kiest het zilte nat en komt als Neptunes verkleed even later op het strand aan.
De wandeling naar de hoge vuurtoren is favoriet en het hoogste punt wordt weliswaar pas na de nodige zweetdruppels bereikt , maar het uitzicht daarboven is dan ook de moeite waard. Hier en daar kunnen we de Billy zien liggen. Tegen zessen zijn we terug aan boord. Wat te denken van mosselen casserole, met ajuin look en prei als voorgerecht, gevolgd door een wortelpureen met een verrukkelijk gebakken visfilet, alles overgoten met een Spaans wijntje ... op het dek van de Billy, een zonnetje verwarmt ons tot hij op de einder verdwijnt tegen achten.....Het ankerlicht wordt geinstalleerd en we bereiden ons voor op een rustige nacht...
Slaapwel,
Winnie,Johan, Jean

10,11 en 12 oktober; mist, zomer en Gaspaar

10 oktober
Als we 's Morgens in Combarro opstaan is het verdacht stil buiten. Er hangt een wattendeken van mist in de ria. Je ziet zelfs het einde van het ponton niet. Dju, dat hadden ze niet voorspeld gisteren.
De douches in deze splinternieuwe en hippe marina (rood blok = het clubhuis) zijn super, maar toch is er reeds een en ander kapot. Schakelaars uit de muur, vochtplekken tegen het plafond. Er loopt hier nochtans veel volk rond; een Marinero 24h/24h, een kuisvrouw, un Capitano de port, 2 schone meiskes met "Pocachonta ogen" in een bar die veelbetekenend "blablabla" noemt, maar een klusjesman hebben ze niet... een wasmachine ook niet en dat heb ik nu toch wel echt eens nodig. ik haal de knalgele wastobbe dan maar boven en zet mijne was te week met flink wat waspoeder. Ik hoop op wat zon deze namiddag. De boot op de voorgrond van het rode clubhuis, zal Terry wel meer interesseren. De boot op de andere foto is een Scampi, revolutionait ontwerp in de jaren zeventig, waar ik lang geleden wel een paar jaartjes op wedstrijd gevaren heb
Als het tegen tweeen nog steeds niet uitgeklaard is, gaat Jan met de bus Pontevedra bezoeken. Ik ben er al twee keer geweest en blijf aan boord. Ik doe een babbeltje met de bemanning van de Duitse boot, die overal opduikt waar de Billy ook ligt. Zij hebben ongeveer dezelfde route gevolgd als ik, alleen zijn ze er al 3 jaar !!! mee bezig, weliswaar a ratio van 6 maanden per jaar, maar goed. Ik dacht dat ik traag vorderde, maar dit is toch nog een stuk erger. Zij laten de boot overwinteren in Vilagarcia.
Tegen de avond dan toch wat opklaringen en ik hang mijn was op.

11 oktober:
Mooi weer vandaag en zelfs een windje, oostelijk. Wij blijgezind op weg, de ria uit, richting Isla de Ons. De grote genua mag nog eens uit zijn zak. Tegen de middag draait het vriendelijke zuchtje en verandert geleidelijk in een nogal straffe zeebries. Scherp aan de wind leggen we de laatste mijltjes naar Isla de Cies af en gaan voor anker. Echt stil liggen we hier niet en we blijven dan ook niet lang. Anker op en we gaan zeilen. Rond het eiland ! Jan is stuurman en tuurt zich kapot op het kompas om geen graadje verkeerd te sturen. Nou...
Aan de windkant staat toch een straffe deining die op de rotsen kapotbeukt. Op een veilige mijl afstand horen we het nog. Brr... daar moet je toch niet komen met je bootje.
Ik heb terug het navigatieprogramma "Tsunamis" in gebruik. Gisteren had ik op het internet een nieuwe update van mijn Imray navigatieprogramma gedownload en geinstalleerd, met als gevolg dat het programma nu steeds vastloopt en er ook nog andere dingen mee mis zijn. Prachtig jongens, jullie krijgen morgen van mij terug een mailtje. Dat het nu nog de eerste keer was, maar dit gebeurt toch echt te veel. Ik snap dit toch niet hoor. Testen die mannen hun veranderingen niet of wat ?
Tegen drieen zijn we rond en veranderen onze koers nu naar Isla de Cies en duiken een uurtje later terug de ria de Vigo in. Vigo is ons einddoel vanavond want morgen gaat Jan naar huis. We besluiten deze prachtige zeildag 's avonds met een lekkere Chili Con Carne, een flesje wijn en nog een Rummeke als afsluiter.

Maandag 12 oktober;
Zeven uur en de wekker loopt af. Brr, das toch een tijdje geleden.. zo vroeoeoeoeg.. Kreun ! Training voor als ik binnen enkele weken gaan werken zeg maar.
Tegen acht uur kruipt Jan in een taxi, en ik terug naar de boot. Wat opruimen en alles gereed maken voor de volgende crew. Ik ga o.a. boodschappen doen en ontdek dat er vandaag geen enkele winkel open is. Ja, ik vond het al verdacht stil in de straten van Vigo. Het is feestdag vandaag in Spanje....een of andere heilige .... oei, wat dit betekent voor het vervoer van en en naar Porto (op zondag rijdt er maar 1 bus) weet ik niet doch ik hoor niks dus zal het wel goed zijn zeker ? Hoop ik ....
Verder een prachtig spektakel opgevoerd door de van dienst zijnde Marinero en "Gaspaar, de dolfijn". Een verdacht tam exemplaar die elke dag een bezoekje komt brengen in de Marina. De Marinero heeft hem wat kunstjes geleerd, hij kan over een stok springen en is onvoorstelbaar verliefd op het BB motortje van de rubberboot. Hij zit steeds met zijn snoet tegen de draaiende schroef aan. Raar he ?
Even later is hij weg. Etenstijd zegt de Marinero.

7,8 en 9 Oktober; zeilen, verzuipen en bidden voor beterschap

Jan's tweede dag in de ria de Vigo al. 's Morgens ziet het er niet al te slecht uit. We liggen nog steeds zo stil als maar kan zijn in ons vijvertje achteraan de ria. Ik bak" klakkers"; oud brood wordt gesopt in geklutst ei met wat melk en gebakken in de pan. Warm opeten bestrooid met wat bruine suiker. Lekker !
Er komt, ondanks het slechte weerbericht zowaar een zonnetje piepen. Het grootzeil gaat omhoog, het anker zit echter muurvast. Er moet wat motorgeweld aan te pas komen om het spul uit de grond te krijgen. Eenmaal het beest ligt te spartelen op het voordek zijn nog een paar emmertjes water nodig om al het zwarte slijk dat eraan hangt weg te spoelen.
Opkruisen naar de uitgang van de ria, waar een immens zwarte wolk niet veel goeds voorspelt. Net zoals gisteren neemt de wind plots toe tot zo'n dertig knopen, eenmaal buiten de ria en bovendien komt de zwarte wolk steeds dichter. Ja sèg ! We keren terug, 't Is al goed ! We lopen tegen enen de haven van Vigo binnen en gaan gewoon op ons oude plekje liggen. Het begint te gieten…. nu en dan een korte onderbreking.
We bekijken het eens en besluiten naar Compostela te gaan om het weerbericht door het aansteken van een batterijtje kaarsen in de kathedraal in de goede richting te forceren.
Tegen tweeen zitten we op de trein, tegen halfvier lopen we op "het hemelse plein" voor de kathedraal. Veel beweging is er niet. Een paar fietsers, een paar wandelaars/bedevaarders die verwoede pogingen doen er "echt" uit te zien. Volgens mij verraden ze zich onmiskenbaar door hun "te" propere kledij" en vooral schoeisel. (geen slijkspatje te zien) De prijsetiketjes hangen er nog aan, volgens Jan.
Goed, we flaneren nog wat door de nauwe straatjes, bewonderen de biefstukken en kreeften in de aquaria in de vele restaurantjes en geraken uitgekeken op de vele "echt authentiek" Compostellaanse gebak aanbiedende bakkertjes.
Op een moment krijgen we ook nog een wolkbreuk over ons heen en besluiten tegen zessen dat we "het gezien" hebben.
Treintje terug naar Vigo, een bezoek aan het grootwarenhuis waar we twee prachtige stukken bonito (kleine tonijn) kunnen kopen. Ik stel Jan voor de tonijn rauw op te eten, iets waar hij eerst wat argwanend tegenover staat maar na het proeven van het eerste stukje verder door het leven zal gaan als overtuigde "Sushi" eter. Wat is dit toch lekker. Niks geen ajuin, niks geen citroensap. Hoogstens wat grove peper erop en "het muletje" binnen. Wat brood erbij en ons buikske is rond.
's Avonds nog een paar Rummekes uit ene fles met een gat in, die hierdoor plots in te korte tijd leeg blijkt. Alle problemen van de ganse wereldbevolking worden besproken en klare en logische oplossingen voorgesteld die in al hun eenvoud door geen enkele politieker of wereldleider kunnen uitgedacht worden en hierdoor wss nooit zullen uitgevoerd worden. Spijtig he ?
Slaapwel
J&J


8 oktober
Tegen halfnegen zijn we wakker. Het is pas klaar. Licht ontbijten vandaag, want Jan heeft wat koppijn. Ik weet nergens van. Tsjaa ! Het ziet er op het eerste gezicht helemaal niet slecht uit. Er hangen wel nog wat donkere wolken, maar er zitten gaten in. Blauwe zelfs. Hmm ! Na een verkwikkende douche, nog eens het internet op. Het weerbericht ziet er goed uit voor de komende dagen. Geen echte zomer, maar lekkere temperaturen boven de 20 graden en geen regen meer.
Zo omstreeks het middaguur, na het boodschappen doen vertrekken we vol goeie moed uit Vigo richting Isla de Cies. We kunen warempel wat zeilen en smijten ons ijzer uit op de ankerplaats. Afgezien van wat lokale vissertjes zijn we alleen. Dat zal hier in de zomermaanden wss wel een beetje anders zijn.
Na een half uurtje, als we zeker zijn dat het anker houdt, wordt klein Billytje opgeblazen en spuiten we aangedreven door het Mercurietje met een rotvaart het strand op, waar de lokale Seagull populatie wenkbrauwfronzend opvliegt bij zoveel misbaar.
We gaan wandelen, bij de splitsing naar de lage Faro gaat Jan omhoog, ik ben er al geweest en besluit het lage pad te volgen. We spreken af voor de terugweg bij de zelfde splitsing. Als Jan bovenstaat kunnen we elkaar zien en zwaaien !
Een uurtje later zijn we weer samen en gaan nog eens het vogel spotpunt bewonderen. De vogels zijn allemaal vliegen, want veel beweging is er niet. Wel een formidabel uitzicht.
Terug naar de Billy. Avondmaal, een stukje kip, rijst, een zoetzure saus van Nonkel Knorr. Lekker. Glaasje wijn. Tegen tienen is Jan uitgeteld. Ik travailleer nog even aan de blog. Geen internet uiteraard, maar bij een volgende gelegenheid horen jullie terug alles van de verhalen van J&J in de Rias Baixas
9 oktober;
naar de ria de Pontevedra; Combarro
Ik slaap als een marmot. Jan heeft wat meer moeite, hij heeft zowat elke minuut van de nacht zien passeren. De Billy ligt niet stil en Jan meent zijn ademhaling te moeten afstellen op het ritme van de Oceaandeining. Geen goed idee uiteraard. Lichtelijk over geoxideerd komt hij aan de ontbijttafel. Een “Dafalgaanke” zal assistentie moeten verlenen. Het weer ziet er weer niet zo goed uit. Een zwarte wolk, wss steeds dezelfde komt overdrijven en spoelt het zout van het dek. Dankt U.
We gaan nog even neuzen op het kleine buureilandje van Isla de Cies. ( St Martin) waar drie huisjes aan het strand schoon staan te wezen. Wat moet je gegeten hebben om je hier te vestigen. Dit is een echt eenzame plek. Er is geen enkel pad die je ergens naartoe kan brengen. Enkel de zee biedt een uitweg. Mooi voor een vakantie maar constant hier wonen ?
Verder richting Ria de Pontevedra gaat het vandaag. Aanvankelijk worden we getrakteerd op een mooi dragend windje van zo’n 10 knoopjes. De grote Genua assisteert het grootzeil en we spoeden ons voort aan een vierknoopsvaartje. De leute is echter algauw over als de wind volledig wegvalt. We passeren Ranxenxo en dringen steeds dieper de Ria in. Na 5 mijlkes zien we haventje van Combarro naderen. Achter de havenmuurtjes liggen jachtjes. Hela ? Een nieuwe jachthaven ? Inderdeed. Een sympathieke Marinero wenkt ons naar het Ponton. Djambo uit Senegal blijkt hier zijn toekomst verzekerd te hebben. Hij biedt ons Full service en stelt ons voor aan zijn "Port Director" die ons belooft een mooi prijske voor een overwintering te offreren. Even later komt Djambo ons de offerte brengen. Wij moeten hem spijtig genoeg teleurstellen. €400 per maand is in geen enkel opzicht in concurrentie met de Portugese Porto prijs. Spijtig, want inderdaad, de Spaanse Rias hebben veel te bieden.
We maken nog een ommetje in het Bokrijk van de Ria maar hebben het na het zesentwintigste souvenirsnest wel gezien. Verder nog een bezoek aan de lokale “Froiz supermarkt” We eten vanavond Langoustines met knoflook … om je vingers op te eten.
Morgen wss naar Isla de Ons , hier voor de deur en dan terug naar Vigo tegen zondag, voor de volgende en laatste lichting van het seizoen. Snik, Snik,

J&J

6 oktober; Ria de Vigo - Ensenade de San Martin

Deze nacht pas om halfvier in ons bedje, de mosselen zijn op, de wijnfles is leeg. Tegen halfnegen zijn we toch beiden wakker en horen de regen op het dek ratelen. het is niet echt het weertje om voor uit je bed te komen, maar goed, we gaan toch een doucheke pakken, eventjes het internet op voor een weerbericht... Bweuuhh !! en verden brood en nog wat andere benodigdheden kopen in het supermarktje.....

Tegen énen lijkt het dan toch eindelijk wat aan het uitklaren te zijn en we gaan zeilen. Grootzeil, fok, momenten geen wind, het volgende 20 knopen. Hoe verder we ons naar de uitgang van de ria begeven, hoe meer de wind aantrekt , maar het blijft toch redelijk droog, hoewel dreigende wolken nu en dan onze richting uitkomen.

Op een drietal mijl van het Isla de Cies, komen we in de trechter tussen het eiland en het vasteland en de wind trekt geregeld aan tot 25 knopen. we nemen toch maar een rifje en als de wind even later nog wat toeneemt, besluiten we terug de bescherming van de ria op te zoeken. Het gaat nu aan een speed van 6 à 6,5 Kts terug richting brug. Jan stuurt.Tegen vieren zijn we eronder en zeilen nu in de Ensanade de San martin, overal drijven mosselpontons. Er zijn drie ankerplaatsen en we gaan eerst die aan de jachtclub proberen. Het water is vlak maar de wind is nogal heftig.

De beruchte rode aardewerk pot komt uit de katacomben van de Billy tevoorschijn en de voorbereidingen voor een Marokkaans gerecht nemen een aanvang. De Tajine staat even later te pruttelen en een lekker geurtje hangt rond de boot. De wind heeft toch wat de neiging te krimpen van W naar SW en we besluiten ons te verleggen naar de Zuidelijke oever, waar we een kwartiertje later terug ten anker gaan.... in een vijver, zo vlak als een biljart. Stil, behalve als de trein naar Pontevedra komt voorbijdenderen, maar dat zal ook niet de ganse nacht duren so who cares ?....

We eten buiten in de kuip, zo warm is het nog en we genieten van dit mooie plekje.

Tegen elven werk ik de blog nog wat bij. Een regenbuitje trekt nog even verontschuldigend over.

Daag

J&J

5 oktober; de grote zondvloed is begonnen

Vandaag heeft het de ganse vlammende rottige dag geregend, en nog geen klein beetje ook. Gieten, nu en dan een ferme donderslag en wat gekletter, maar voor de rest water zeiken met blaaskes !!. Bovendien is het nog steeds tropisch warm. Het waterlek, nabij

de roeras, die ik gisteren hersteld heb is geslaagd voor zijn examen en houdt zijn manieren, maar een ander lek heeft zojuist zijn intre

de gedaan. De kabeldoorvoeren aan de voet van de mast moeten dringend eens nagezien worden, want daarlangs lijkt bij hevige regenval zoals vandaag of overkomend water bij zwaar weer, ook wat vocht zijn weg te vinden naar de binnenkant van de boot, om druppelsgewijs op mijn tafel terecht te komen, veeeel te dicht bij mijn zender of PC om goed te zijn, en als er iets is waar ik niet van hou, dan is het wel een lekkende boot; Morgen dus eens met de spuit rondgaan, als het tenminste wil stoppen met regenen.

Vandaag dus weinig uitgevoerd wat in de verste verte maar op zeilen lijkt. Wat ik wel gedaan heb is eens verder uitzoeken hoe weerkaarten te ontvangen via mijn korte golf zender, wat eigenlijk wonderwel gelukt is. Zowel de zenders van Northwood - UK, als die van HamburgPinneberg/ Duitsland zijn op meerdere frequenties perfect te ontvangen.

Met een audiokabeltje worden de PC en kortegolfontvanger aan elkaar gekoppeld. De benodigde software is met een Demoversie gratis van het internet te halen. Ik gebruik hiervoor JVCComm32 en eigenlijk wijst alles een beet zichzelf.

Voor de radioamateurs en geinteresseerde zeilers onder ons toch wat info:

De frequenties en uitzendtijden voor beide zenders kun je op volgende screenshots zien maar het volledige pdf document kun je gemakkelijk op het internet vinden door te googelen op weatherfax frequenties oid...of anders stuur je mij maar een mailtje...

Wat je ook nog moet weten is dat de ontvanger moet ingesteld staan voor SSB ontvangst en dat de in te stellen frequenties 1,9 Khz lager moeten zijn dan de opgegeven waardes uit de lijst ( vb: Eerste zender van Northwood: 2628,5kHz --> ontvanger instellen op 2626,6kHz SSB

Het resultaat zie je in volgende zelf gedownloade weerkaartjes. Gaaf he ? Heel de dag mee ezig geweest....Ik weet wel, op internet zijn er mooiere weerkaarten te vinden, en ik gebruik ook Ugrib enzo, maar op zee of op een ankerplaats heb je dat niet altijd voorhanden. Voila !

Een screenshot met de instellingen van het programma JVCComm32 kan er ook nog bij..... De instellingen zijn standaard en werken direct ( bij mij toch)....

Het wachten is nu nog op mijne maat Jan, hij heeft deze namiddag al laten weten dat zijn vlieger met 40 minuten vertraging vertrokken is en enige minuten geleden ( het is nu halftien s' avonds dat zijn bus het goede voorbeeld gevolgd heeft en met dezelfde vertraging uit Porto, richting Vigo komt. Zucht, en ik moet normaal tegen tienen in mijn bedje zitten. De enigen die met deze vertraging best tevreden zijn, is het zakje mosselen uit de Ria, deze morgen in de supermarkt gekocht, die hun nakende opwarming met een paar uurtjes uitgesteld zien...Zo zijn er altijd die tevreden zijn he ?

Het weer voor de komende dagen ? Ik durf niet naar de weerberichten kijken. De weerkaartjes die ik via de zender gedownload heb zie er in ieder geval niet goed uit, voor zover mijn ongeoefend oog die kan ontcijferen natuurlijk.

3 oktober; zeilen ! 4 oktober ; balen !

Het was al een paar dagen te zien op de weerberichten en op de grib files... Het hoge druk gebied van de Azoren dat de "ouderen" (pfffttt) onder ons wellicht kennen van de weerpraatjes van Armand Pien, is als een pudding in elkaar gezakt en vervangen door een regenbrengende depressie die langzaam maar zeker onze en ook jullie (Belgie) kant uitkomt.
Vandaag 3 oktober kan de wolf vanop een positie ten Westen van de Spaanse kust, zijn tanden nog niet laten zien, maar vanaf vannacht wordt het ongetwijfeld koekenbak.
Het rare evenwel is dat de weerberichten maar steeds spreken van een harde zuidelijke wind, alhoewel hier tot op vandaag nog niks, maar dan ook niks van te voelen is.
3 oktober is het in de morgen nogal zwaar bewolkt maar tegen de middag komt het zonnentje piepen. De Billy rukt aan zijn landvasten en er is geen houden aan. Ik ga zeilen, ja , wat moet ik hier anders doen? Vigo is nu niet bepaaald een stad waar je dagen en dagen kunt in ronddwalen en oooh en aaah roepen. Het is gewoon een grootstad aan een van de mooiste vaarwaters van Spanje. Zeilen dus. NU het weer nog goed is.
De (zeer lichte) wind zit Oost en ik besluit nog maar eens naar Isla de Cies te gaan. De toelating via het internet is aangevraagd. De Billy drijft de Ria uit. Ik geniet in het zonnetje. Als ik tegen tweeen nog maar 4 mijl ver zit en de wind er volledig de brui aan geeft, verander ik mijn koers en vaar naar een strandje nabij het stadje Cangas, aan de noordkant van de ria, waar een groot klooster op een kaap staat. Een foto kan ik jullie niet tonen, want die is mislukt. Ja, kloosters en Dekeyser, dat gaat niet samen zeker ?
Ik ga voor anker voor een strandje waar een duikschool volop instructies aan het geven is. Ik maak een smoske klaar en vlij mij met een boekje achter de buiskap. Zalig.
Ik moet toch even ingedommeld zijn want als ik plots wakkerschiet zie ik juist naast de boot vreemde wemelingen in het water. Mijn hart slaat een paar slagen over want mijn eerste idee is dat dat ik juist naast een rots lig ... hier ? ?? was toch niks op de kaart. Nee, ..... die duikers van daarnet zitten juist onder mij. Een bellenbaan duikt nu aan alle kanten op. Oef ! Sèèèg !
Tegen vieren draait de wind, nu naar het Westen , en ik kan terug voor de wind , zachtjes wiegend naar Vigo varen. Tegen halfzes lig ik terug vast op mijn plaatsje en tegen zessen gaan de hemelsluizen open. Gieten !!

4 oktober: zondag, kuisdag; het dek van de Billy, die er de laatste dagen een beetje groezelig uitziet wordt geschrobd met een sopje, alsook mijn sandalen, die dat ook wel eens nodig hebben. (Teva, wie er ook heeft, weet wat ik bedoel) Dit alles in mijn zwembroek. Het is tropisch warm en het regent.
Zo rond de middag heeft het de neiging wat uit te klaren. Mss kan ik terug gaan zeilen, we zullen zien....
Wordt vervolgd en met foto's aangevuld...
Dag
Jean