18 en 19 en 20 oktober. 't begin van het eind

De Billy blijft dus hier. Of de boot ook daadwerkelijk in het water blijft of niet zal afhangen van het resultaat van de storm die voorspeld is voor volgende dagen. De ene zegt Pief, de ander Poef. Volgens de een zou de deining hier zelfs aan de pontons goed voelbaar zijn, volgens de man van de Marina valt het reuze mee en zouden vooral het eerste ponton er wat last van hebben. Billy ligt aan Ponton 3 met de neus naar het zuiden, de richting van de harde winden in de winter. Bovendien zijn zij 24/24h aanwezig om eventuele problemen op te lossen, maar dat is uiteraard geen verzekering.
Als ik naar de manier kijk waarop de boten op de kant opgebokt zijn heb ik de neiging een waterverblijf te prefereren. Een boot is gemaakt om in het water te liggen en puntbelastingen op de romp zijn nergens goed voor.
Hoe dan ook, de Billy moet toch nog even de kant op, om de dichtingen van de schroefas van mijn saildrive te vervangen. Reeds enige tijd lijkt er na enige draaiuren wat water in de olie te komen en ik wil dit opgelost hebben voor de winter, en zeker voor volgend seizoen. Ik heb dit eigenlijk al te lang uitgesteld. Deze week kan het niet meer wegens de aankomende depressie, wat kraanwerk een te gevaarlijke aangelegenheid maakt. Begin volgende week hebben ze mij beloofd. We zullen zien.....
Op de voorlaatste dag van het verlof van de crew wordt dus niet meer gezeild. Dit was eigenlijk zo voorzien, en deze dag wordt door Winnie en Johan gebruikt voor een bezoek aan Porto. Tegen Tienen vertrekken ze met de metro naar het oude centrum. Ik besluit niet mee te gaan en begin al het een en ander op te ruimen. Van de (voorlopig ?) laatste mooie dag wordt gebruik gemaakt om het bijbootje eens op te poetsen en het BB motortje eens terdege te spoelen door hem te laten draaien in de gele wastobbe, dit met zoet water natuurlijk. Verder worden de landvasten op een zo goed mogelijke manier belegd, het grootzeil properkes opgevouwd en afgedekt. De achterkoffer in de kuip waar de zeilen en alle touwwerk zit, heeft een herschikbeurt meer dan nodig. Enfin, ik weet dus wat gedaan.
In de jachthaven, even verderop ligt een houten bootje, een klassieker met kotterzeil en gaffel met prachtige lijnen. De Billy is weer hopeloos verliefd. Geen wonder als je de naam van deze adellijke dame leest…… Billy en Billiken….
Tussendoor worden ook nog eens boodschappen gedaan en de eerste voorbereidingen voor het "laatste avondmaal" worden getroffen. Langoustines met knoflook, een hele “casserole” vol, kwestie dat ze Winnie en Johan "rieken" aankomen in Belgie. Natuurlijk hangen reeds een paar uur twee flesjes Vinho Verde aan een touwtje in het koelende zeewater te wachten.
19 oktober; er wordt vroeg opgestaan op de Billy. Acht uur en het is nog niet eens klaar ! Nog een goed ontbijt en daar gaat de laatste zeilcrew van het seizoen Belgie-waards. Ik loop nog even mee tot aan de metro, amper een kwartiertje lopen van de boot.
Ik ga verder met mijn opruimkoorts, lijstjes worden opgemaakt, afspraken gemaakt met de Marina en de bootlift. Tegen de avond trekt het dicht en komt een harde wind pozetten, die de hele nacht door de jachthaven beukt. In het begin liggen we nog betrekkelijk stil, doch tegen de morgen zit er dan toch wat beweging in. Ik schat windkracht 8. Valt eigenlijk mee. Hmmm !
20 oktober
De wind is weggevallen maar komt een uur later terug uit Noordelijke richting en trekt aan. Dju ! de Zomer is gedaan, het is mooi geweest. Ik ga boodschappen doen, een gasfles zoeken en een koppelstukje om mijn waterslang aan te sluiten. Nog maar eens laten hangen in de vorige haven. Slechte punten Dekeyser.
Wat vooral leuk is aan een nieuwe haven, een nieuw land vooral, is dat de verwondering terugkomt. Ik betrap mezelf er op dat ik met een big smile over straat loop, dat ik weer zin heb overal mijn neus in te steken. Portugees spreken of niet, ik trek het mij niet aan. In de supermarkt bestel ik een halve gebakken kip. Ik leuter iets over pollo ( Spaans) in een poging tot… Zegt het madammeke doodleuk; vous voulez un poulet ? Ik opgelucht , bwaah oui , svp! Blijkt dat die mevrouw 30 jaar in Tours heeft gewoond en dus vloeiend Frans spreekt. Ik koop ook een fles Rum; “Cachaça”, uit Brazilie; ik heb Johan daar iets over horen zeggen en hier is dat verkrijgbaar. Niks geen Havana Rum meer noch Bacardi. Cachaça dus. K Zal ’t laten weten als ze ok is.
Een half uur later zie ik in een uitstalraampje een koppelstuk voor mijn waterslang liggen. Ik naar binnen. Een oud meneerke; “Bon Diaz” en verder geraak ik niet natuurlijk, maar met gebarentaal krijg ik het koppelstukje mee aan de ongelooflijke prijs van € 30 cent.
En nu ga ik mijn kieken opeten….

Tot later…