sâo Martinho do Porto. Een gaatje in de kust

 Bij het bestuderen van de kust, valt, ergens tussen Figuera da Foz en Peniche, iets ten zuiden van Nazaré een soort rond gat op, piepklein, een meteoorinslag uit lang vervlogen tijden? Martinho do Porto is de naam.

Het lijkt ons leuk dit eens van dichterbij te gaan  bekijken en maken hier ons einddoel voor de volgende dag van, een trip van om en bij de 50 mijl. Terug voor anker na 3 dagen marina lijkt ons wel leuk.

We vertrekken vroeg, er is weinig wind en het eerste stuk is dan ook traditiegetrouw op motor. Even later gaat bij Exeo de blauwe asymmetrische spi omhoog. Op Billy al snel gevolgd door het Geel Groene gevaar, voor het eerst deze reis. De spi zit niet goed opgevouwen in de zak en heeft dan ook twee pogingen nodig om zich succesvol te vullen. Wij zijn terug sneller dan Exeo, maar de leute duurt niet lang. Een uurtje later valt de wind en zijn we terug diesel aan het verstoken. Niks aan te doen.

Exeo duikt s'avonds als eerste de smalle doorgang in, een kwartiertje later gevolgd door Billy. Ik had gedacht dat dit een wilde baai zou zijn, maar toch is er heel wat bebouwing. Toch heeft het wel wat. Er is een mooi strand, een schijnbaar gezellige dijk, en er wordt heel wat aan kleinzeilerij gedaan, tot laat op de avond. Wij zijn wel de enige zeilboten voor anker.

Er komt door de kleine ingang, die NoordWest georiënteerd is, wat oceaandeininng binnen wat er voor zorgt dat er op Billy weinig geslapen wordt.  We besluiten dan ook maar de volgende dag te vertrekken naar Cascais, in de monding van de Taag naar Lissabon.... t begint er op te trekken, het Zuiden nadert, de Portugese harde Northe slaapt nog een beetje maar wellicht niet voor eeuwig.

Toch verloopt onze zeiltocht naar Cascais zonder noemenswaardige voorvallen, behalve dat we hier, en dan vooral in het opvaren van de Taag, nog even een serieuze windversnelling krijgen, kapen, weet je wel, en dat een ongelooflijk aantal dolfijnen ons bezoeken, de ene familie al zotter dan de andere.

Cascais, Lissabon, here we come..... maar eerst eten.