De marina in Povoa de Varzim is weinig veranderd in de 10 jaar dat ik hier weg ben. Zelfs Maria, de dame in het "office" is er nog steeds. Als ik haar zeg dat ze in al die tijd niks veranderd is, glundert ze maar kijkt me toch ietwat onderzoekend aan. Meent hij dit nou? Tuurlijk meen ik het. Ze lijkt nog steeds op mijn vroegere idool van de popgroep Shocking Blue, Mariska Veres. Pierre besterft het bijna en schiet in een lach als ik het hem vertel, maar geeft me gelijk. Ze lijkt er echt op en we zingen samen.... "and Venus was her name" ondertussen de baslijn op onze luchtgitaar spelend.....Eveline kijkt ons niet begrijpend aan en zegt: ”onnozelaars” (in t Frans uiteraard)
Povoa de Varzim is de ideale plaats om enerzijds Porto en anderzijds Viano do Castello te bezoeken. Er loopt een spoorlijn naar het centrum van Porto. 6 euro per persoon, 45 minuutjes later zijn we er. Het is opvallend hoe weinig toeristen er zijn. Veel Fransen in ieder geval. Veel Portugezen spreken Frans, de meeste jongeren Engels. Dit maakt het in ieder geval een stuk makkelijker te communiceren dan in Spanje. Het lijkt er ook op dat de mensen hier opener zijn, steeds bereid een vreemdeling te helpen.
Het is warm en Porto is niet bepaald plat. Gelegen aan de oevers van de Douro, linker en rechter oever verbonden met een brug die regelrecht uit de tijd van Eifel lijkt te komen (dit is ook zo). We gaan iets drinken op een terrasje en bestellen gelijk iets om te eten. De Portugese keuken is lekker maar niet overdadig. We bestellen een salade als voorgerecht, inktvis met kool en patatjes als hoofdgerecht. Het is echt wel lekker. We zijn de enige gasten in het restaurant. De mensen hebben het hier , net als overal elders, niet makkelijk met het sterk teruggevallen toerisme door het Covid 19 verhaal.
Leeggelopen nemen we tegen zes-en het treintje terug en gaan nog even inkopen doen in de overdekte markt. Zoals overal in Portugal is het hier netjes.
De volgende dag nemen we tegen halfacht de bus naar Viano de Castelo, uitgeroepen in 2010 tot Europese culturele hoofdstad. Het is een ongelooflijk mooi en authentiek (alhoewel serieus gerestaureerd) stadje.... nou ja... stad eigenlijk met prachtige huizen, kerken , pittoreske straatjes, pleintjes. We kopen bij een pastelaria enkele lokale specialiteiten. Iets met ei en suiker in een bladerdeeg jasje en ook een paar van de overbekende Portugese "pasteis de nata" even later lekker smikkelen op een terrasje.
Alleen spijtig voor de mensen hier is er in deze woelige tijden, is er weinig volk.... hoe dit zal aflopen? Geen mens weet het. De marina is vol, maar ja, te klein eigenlijk en het wachtponton op de rivier is verdwenen. Er was geen plaats voor ons vandaar dat we Billy en Exeo achterlieten in Povoa de Varzim.
De beklimming van honderden trappen naar de kathedraal op de heuvel laten we aan de liefhebbers. Het is te warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten