Povoa de Varzim, eindpunt van mijn reis in 2009, is in volle ontwikkeling zoals alle kuststadjes in Portugal en in handen van vastgoedontwikkelaars. Het aantal grote buildings die de stad langs het zeefront steeds verder doen uitdeinen, is niet meer te tellen. o ja, ik koop in een winkeltje een echte espresso koffiekan in echt aluminium en een zak Angolese koffie bij een zeer sympathiek heerschap waarvan zijn winkeltje waarschijnlijk een honderd jaar of meer oud is. Zijn koffie echter is prima, vers gemalen en in een echte papieren zak verpakt. Geen plastiek toestanden hier.
Ook tussen de marina en de zeedijk groeit een dergelijk gedrocht. Over enkele jaren zal ook deze Marina verdwijnen, opgeofferd worden aan een megaproject. Iets meer naar het Modernere centrum toe is een nieuwe mega jachthaven in aanbouw. Sommige pontons liggen er al, zijn supergroot en zullen zeker aanlegmogelijkheid geven aan maxi jachten, terug iets voor de rijkere medemens dus. De Billytjes en Exeos zullen in deze projecten wss niet meer echt welkom zijn.
Soit, we zijn er nu nog wel en genieten ervan. De Armand Piens van deze tijd voorspellen ons een mooie Noordenwind wat in deze contreien in de zomermaanden nog steeds beantwoordt aan de richting die al eeuwen zo de "gewoonte" is. De Northe Portuguese, variabel in sterkte tussen de 10 a 35 knopen, maakt deze kust voor zij die naar het Zuiden willen een plezier, voor zij die terug omhoog willen iets waar je een sterke motor en maag voor nodig hebt, iets wat op de Billy geen van beiden aanwezig is, wij zakken dus nog steeds zuidwaards. Die 35 knopen mag liefst voor mij ook in de wat lagere regionen uitvallen. Dank U.
Ons einddoel voor vandaag, luistert naar de bevallige naam Ria de Aveiro. Een rivier dus. Na een uneventvolle trip met de nodige bezoeken van menige dolfijnenfamilie, ja, alles went, varen we onder een grijze hemel de rivier op. In een zijtak, ligt een mooi ankergebied, vooral bevolkt door vissers, een klein dorpje met een paar terrasjes, één klein supermarktje, een prachtig strand wat verderop, waar je tenen nog steeds van je voeten af vriezen door de kou (van het zeewater)... nog steeds zit mijn zwembroek veilig opgeborgen.
Op een steigertje zitten wat Franse expats.... zeg ik het juist? Portugezen die hun ganse leven in Frankrijk gewerkt hebben en nu hun zuurverdiende centjes hier komen opsouperen. Eveline krijgt een verkorte uitleg over vistechnieken en ik zie haar even later haar geluk van op de boot beproeven..... nada, nougatbollen dus, zelfs geen Sardientje.
De volgende morgen mist. Even na 10 trekt het op en wij naar buiten met de stroom mee. Een Franse boot die een uur eerder buitengevaren is, komt terug en doet teken. Potdicht, geen 10 meter zicht. Terugkeren dus, deze keer met stroom tegen. Het Billy motortje doet zijn best. 5,5 knopen doorheen het water, 2 over de grond. Het duurt dus even voor ik terug op de ankerplaats ben... t zal voor morgen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten