Door de stroom wachten we nog tot de middag om te vertrekken. We maken een wandelingetje buiten de jachthaven. Hier zijn wat nautische winkels, ik snuister wat rond doch koop niks. Buiten lopen we even rond op het terrein waar de 2de handsjachten geparkeerd staan.. Kobe kiest zijn droomboot... veel te groot volgens mij. Er staat ook een grote RM... amai wat een joekel.
Tegen 12-en varen we uit. Alle reven eruit, plat voor de wind in de pas.... 10 knoopjes. We besluiten de spi te zetten. Even een en ander uitleggen aan Kobe,... loefschoot, lijschoot, ophouder voor de spiboom, neerhouder, barberhauler, spival, spizak.... ja het leven van de zeeman is niet gemakkelijk.
Het zetten verloopt niet vlekkeloos maar even later trekt de "geel groene" ons toch vooruit. Mooi is dat. Nu is het wel zo dat een spi nogal eigenwijs is en bij een moment van onoplettendheid draait hij (of is het een zij) zich met een charmante beweging rond het voorstag. Ai... ik slaag er in het zeil zonder scheuren te zakken en het even later zonder ongelukken terug te heisen. Een tiental minuten later is het weer van dat. Foert, nu de zak in en de fok neemt de plaats in.
Er staat een pak stroom en Oostende nadert. Even later, de Haan en Wenduine. Daar is Zeebrugge al. De seinen staan op rood en het wordt even wachten.
Een dik half uur later mogen we dan toch binnen en tuigen de boot af, zeiltjes zakken, fendertjes uithangen, de kajuit wat ship shape maken etc....
Bij het binnenvaren van de jachthaven staat de vader van Kobe al te wachten. Hij maakt nog een mooi filmpje van ons aanlegmaneuvre.
T zit er weer op. Het was een mooie tocht. Met dank aan Kobe voor het goede gezelschap. Seejoe... 😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten