Het was een rustige avond, het windje die er stond kwam van het eiland vandaan en was zeer licht. De piyou, onze RM lag rustig te wiegen aan zijn lijntjes. Morgen om 0800h komt de watertaxi ons ophalen om boodschappen te doen, zo werd afgesproken met de havenmeester.
Amper 4 uur later, ons bootje rukt en beeft aan zijn landvasten... de wind is gedraaid, komt nu recht uit zee en vooral een hoge deining zorgt er voor dat mijn blaffetuurkes niet meer dicht willen. Rond 0300h is het welletjes, ik stap uit mijn kot- kooi en ga de lijntjes verifiëren. Onderweg "ontmoet " ik schipper Johan die ook mijn ongerustheid ivm de situatie deelt.
We zien het nog even aan maar rond vieren komen we tot hetzelfde besluit, we moeten hier weg.
Motortje gestart, navigatielichten aan, displays dimmen (manual nodig). Koers berekenen, zeilen klaarzetten, zeilkledij aan etcetera. ..
Waar gaan we heen? Naar de op één na zuidelijkste bestemming van deze reis, nl. naar Noirmoutier het schiereiland waar Winnies en Johan hun hart verloren hebben.
Er zit een maantje en een pak sterren om ons de weg te wijzen dus echt donker is het niet. We zien Belle Ile als een zwarte schim aan stuurboord voorbijglijden en uiteindelijk verdwijnen... weinig andere zeilbootjes te bekennen (ais).. een visser loopt voor ons langs op een mijltje afstand.
De wind, nu nog slechts een beauforke of 4, stuwt ons enkel op fok voort . We lopen 3 a 4 kts. Als tegen 0630h de zon opkomt zetten we ook het grootzeil bij. Winnie, die tot nu doorheen al dit lawaai heen doorgeslapen heeft komt nu ook piepen. Nog 30 miles naar noirmoutier....
Een voordeel van onze vroege start is ook een vroege aankomst in Herbaudiere met een mooie plaats in de marinade met als ongelooflijk voordeel dat de lokale markt nog bezig was en wij 1.5kg oesters (20) konden kopen tegen €6.5... hoe doen ze het?
In de namiddag nog het bezoek van 2 dames, de zus en moeder van Laurent (schoonzoon van Winnie en Johan) die hier op vakantie zijn.
Ik de vroege avond nog wat boodschappen doen. De viswinkel is dicht dus het worden Andouiettes a la facon du chef (ikke) met veel look, ajuin, pepers, en bruine bonen. Alles wordt overspoeld met (te veel) rode wijnglazekes en we halen op het einde nog juist ons bedje.... aiai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten