Weerbericht: windkracht 7 uit SW met regen en onweer. We blijven een dagje liggen en willen Cowes wel eens volledig bekijken. Dit is echt het Mekka van de wedstrijdzeilerij. Admirals Cuppers, America’s Cuppers, J classers, 8 m jachten, 12 meters…
Daar we op een ponton liggen die eigenlijk niet met het vasteland verbonden is, gaan we telkens naar de kant met het rubberbootje. Roeiend, het is ochgottekes maar 20 meter. Het motortje mag rusten. We maken een wandelingetje naar Cowes en gaan binnen in het nu open winkeltje van de fotograaf; Ik wil wel een fotootje kopen maar ontzie mij toch een beetje het £175 prijskaartje.
Na een bezoek aan het internet cafe om deze blog aan te passen, doen we nog een fikse wandeling. Cowes is mooi. Overal ademt het zeilboten.
De beloofde storm lijkt maar niet te komen. Het waait wel wat maar niet overdreven. Het grootste windgeweld wordt voor deze nacht verwacht. Daarna zou hij afnemen naar kracht 5. De grib files zijn opgeladen
Donderdag 20 Juni 2008. Cowes --> Brighton. Storm op zee.
Piep Piep; Piep Piep…. Eva’s wekker loopt af om 06:20h. Tijd om naar het BBC weerbericht op de Lange golf 198khz te luisteren, zowat een vast morgenritueel geworden .
Ik heb deze nacht eigenlijk niet zo goed geslapen. De wind heeft de ganse nacht door het want gegierd. Nu is het een stuk rustiger. De voorspellingen komen dus uit.
Zucht, we hebben een verse gribfile en ettelijke websites gecheckt dus alles zal wel ok zijn, denk ik zo en blijf liggen.
Tegen zeven staan we dan toch maar op en na een licht ontbijt varen we de Medina River af. De Solent ligt er rustig bij. Achterlijk windje krachtje 4. Een pak stroom mee, vol Grootzeil en uitgeboomde Genua.
Eenmaal uit de Solent krijgen we een hoge achteroplopende deining veroorzaakt door de harde wind van deze nacht. De wind neemt bovendien toe. Kracht 5. Een rifje wordt gestoken.
Onze snelheid over de grond (GPS ) is fenominaal. 8 knopen en meer. De wind doet er nog een schepje bovenop, het tegengestelde van de voorspellingen. Op de Navtex komt een bericht binnen die harde tot stormachtige wind aankondigt voor de volledige regio. Hmmm….. Ik kijk eens op de kaart. Er is weinig uitwijkmogelijkheid. Newhaven is nog dertig mijl. Brighton 23. Terugkeren tegen wind en stroom op is helemaal geen optie en de wind moest toch afnemen ?
Tegen 15:00 uur in de namiddag wordt het menens. We meten geregeld + 23 knopen wind. Onze eigen snelheid hierbij opgeteld ( we lopen met de wind mee) komt dit neer op bijna 30 knopen. Dit is windkracht zeven. De fok is reeds lang gestreken en nu gaat ook nog het derde rif in het Grootzeil. Met dit belachelijk klein zeiloppervlak (dit derde rif heb ik er enige jaren geleden door de zeilmaker laten inzetten, maar werd nog nooit gebruikt) surfen we de grote golven af. We liggen alle drie vast met onze lifelines. Het schot zit in de kajuitingang want overal rondom ons beginnen de golven te breken. Een brekertje die aan boord de kuip inrolt zou wel eens kunnen
We leven op Snickers, Milky Way’s en Marsen. Koken zit er niet meer in. Even binnengaan om de positie te verifieren is zoals binnengaan in een wasmachine. Gelukkig enkel wat de beweging betreft want de Billy is en blijft ook bij al dit geweld een droog schip. Er komt zelfs relatief weinig water over. Er is niemand zeeziek.
16:00h Na een laatste evaluatie besluit ik Brighton aan te lopen. Een veilige haven , ook bij slecht weer. Nog 16 Mijl, een drie uurtjes varen maximum.
Dichter bij de kant lijken de golven wat af te nemen. De wind neemt echter nog toe. Geregeld + 25 kts met een eigen snelheid van ruim 7 knopen. Het zonnetje schijnt en we genieten er eigenlijk wel van ondanks dat ik toch wel moet toegeven wat ongerust te zijn. De Billy doet het goed. Zijn bemanning dus ook.
Op 8 Mijl voor Brighton roep ik de “Port Control” op met de vraag of de toegang met dit weer nog wel veilig is. Een vriendelijke dame stelt mij gerust. It is high Tide at this moment. Come in from the East and you should not have any problems. Just take care for the Waves…(ja dat is het minste wat je ervan kunt zeggen) . We are looking out for you……
Even na 18:00 lopen we, samen met een ander Belgisch zeiljacht, he? waar komt die ineens vandaan?, de haven binnen.
De Kiala uit Nieuwpoort legt eerst aan. Even later helpen ze ons. Ook zij waren verrast door de harde wind ondanks dat zij het weerbericht van deze morgen op de BBC wel gehoord hadden. Ze dachten dat het wel zou meevallen. Niet dus. Het waait hierbinnen 25, soms 27 knopen. De golven slaan over de havenmuur. Oef, we zijn er.
’s Avonds een welverdiende douche lekker eten en slapen. De wind neemt wat af. Midden in de nacht is het windstil.
Vrijdag 21 Juni 2008 Brighton --> Calais
De stroom draait rond negen uur. Rond halfnegen varen we, samen met de andere Belgische boot de haven uit. De vakantie loopt op zijn einde. Nog 120 mijl naar Oostende. Snik ! Bestemming: Dover.
Nog steeds SW wind dus de klassieke zeilvoering. Grootzeil en uitgeboomde fok. Met onze 28 voeter lopen we even snel als onze Belgische vrienden met hun 43 voeter. Een Moody. Een zwaar schip denk ik. Ook hun zeilvoering lijkt niet ideaal. Hun Genua flappert alle kanten op. Misschien hebben ze geen boom of ze zien het niet zitten om hem te zetten. Na een tijdje lopen we hen zelfs in.
De stroom blijft meezitten. Zeven, bijna 8 knopen lopen we over de grond. Tegen de middag komt North Foreland in zicht met een kerncentrale en hoge stroommasten incluis. Een hallucinant landschap na alle natuurpracht van de afgelopen weken.
Dover ligt nog 15 Mijl Noordwaards. Calais 25 in Noord Oostelijke richting. We hebben nog steeds stroom mee en ik besluit door te varen naar Calais. Het weer is ideaal en de wind draait morgen naar SE tot E.
Ter hoogte van de S Varne steken we de traffic lane over. Eerst een parade van schepen die van onze linkerkant opduiken, de ene na de andere loopt voor of achter ons langs. Met behulp van de AIS is alles goed onder controle te houden. Even later komen ze van rechts. Ik bereken dat de stroom nu toch zowat moet beginnen tegen lopen maar we behouden toch een full speed van om en bij de 7 knopen. Pas onder de Franse kust is het gedaan met de leute. De laatste 9 Mijl vergen nog 3 uur varen. Ook de wind gaat er uit en de laatste mijltjes worden op motor afgelegd.
De Engelse gastenvlag wordt na 4 weken gestreken en ziet er toch wat versleten uit. Er zitten zowaar een paar gaten in. De Franse vlag wordt omhooggetrokken.
In Calais leggen we ons op een van de wachtboeitjes in de achterhaven. Geen havengelden. Echt rustig liggen we toch niet. De ganse nacht geklots veroorzaakt door de af en aan varende Ferry’s (??)
Zaterdag 22 Juni Calais --> Oostende
’s Morgens is het weer rustig. Met kleine oogjes (behalve Eva want die is gisterenavond als een blok in slaap gevallen) maken we ons ontbijt klaar. Voor een laatste keer Bacon and Eggs. Geen bonen, worsten of ander fraais ! Je moet ook niet overdrijven. ‘k Zal toch een paar weekjes geen eitjes meer eten. Ik denk dat mijn cholesterol spiegel terug onrustbarend gestegen is. Er zijn er zelfs hier aan boord die durven sugereren dat dit niet alleen door onze eetgewoonten zou komen maar dat ook ons drankverbruik nogal aan de hoge kant ligt. Flauw hoor ! En daarbij heeft diegene die dat gezegd heeft ze volgens mij toch ook niet in de zee gegoten. Na !
De eerste twee uur blijft Calais gewoon naast ons liggen maar met het draaien van de stroom verdwijnt het toch in ons zog. Duinkerke komt in zicht en schiet voorbij. Alle zeilen gaan er terug op. Grootzeil samen met fok, even later de spi erop. Dan een periode geen wind dus motor. Twee uur later valt de wind volledig weg en tegen vieren steekt een zeebriesje op. De grote halfwinder sleept ons tot voor de havengeul van Oostende. Het eerste wat opvalt is dat de windmolen torens allemaal verdwenen zijn. De site ziet er raar leeg uit.
In de club is er zowaar nog leven op het ponton. Een aantal boten zijn bevlagd. Een pontonfeestje is aan de gang. Wij worden uitgenodigd om iets te komen drinken maar ruimen toch eerst de boot op. Ook de familie staat even later bij ons op het ponton. Wij openen op de Billy een flesje Bubbels en vieren de goede afloop van dit mooie avontuur.
Tè gedoan .....
Met dank aan Eva, Johan en Dirk. Zonder hen zou deze cruise niet zo aangenaam geweest zijjn. Bijzondere dank ook aan de thuisblijvers Erna, Inge, Winny, Laurent voor hun geduld bij al deze zotte kuren.
Billy has been Scilly ..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten