4 Juni --> 9 juni: Billy is Scilly

Woensdag 4 juni: Newlyn
Gale warning for “Shannon” zorgt voor de regio “Lands End and Isles of Scilly” voor een “strong wind warning SW 5 a 6 occasional 7. We blijven dus in de haven . Morgen wordt het beter.
We gaan een wandeling maken naar Mousehole, een typisch Cornwall dorpje op twee Mile afstand ( 3km) met piepkleine droogvallende haven. Overal pittoreske huisjes met vriendelijke dames die er echt op uit zijn om ons de weg te tonen to “ very exclusive place” . Spijtig genoeg zijn het gros van deze dames van een leeftijd die ons niet zo inspireert tot andere dingen dan het braaf opvolgen van hun instructies. We keren terug lags het “coastal path” , waarbij het einde van het woord “path” met overdreven “th” uitgang moet uitgesproken worden met de tong tussen de lippen zodat het speeksel alle kanten uitvliegt. Jongens, jongens….
Tegen drieen zijn we terug en eten zoals de echte rijken. (we zijn ook rijk)
Johan’s kookkunsten zijn niet zoals die van Dirk. Het lijkt ons beiden beter dat ik als kok fungeer. Johan biedt zich aan als “plongeur” en als manusje van alles in de keuken. Het in blokjes snijden van 3 op 3 mm van een ajuin is zijn specialiteit. Een secuur manneke, die Johan.
Deze avond gaan we in het lokale vissers – diepzeeduikers clubje nog eens op Internet (gratis) kijken wat de dag van morgen ons op weergebied zal brengen. Volgens mij ziet het er niet al te slecht uit.
We horen zopas dat ons derde bemanningslid Eva waarschijnlijk vrijdagavond met de trein komt. Waarschijnlijk liggen we dan op de Scilly’s op anker in St Mary’s zodat ze ook nog eens de ferry zal moeten nemen. We verwachten zo rond dinsdag of woensdag de terugweg aan te vatten, maar zoals je weet is plannen met een boot nogal moeilijk. Het zou mij niet verwonderen mocht nog een weekje extra congé nodig zijn ( graptjen ee, graptjen…)
We zitten momenteel in rechte lijn zo’n 320 mijl van Oostende.
Op het log staan er momenteel 350. Nog 30 miles to go.

Tot een volgende

Johan en Jean


Donderdag 5 juni: Newlyn -> Isle of Scilly (St Mary)
Als we donderdagmorgen rond zeven onze neus buiten steken is het mooi weer. De wind zit terug in de NW hoek wat hier garant staat voor mooi weer. In de vissershaven is het reeds volop druk. We gaan naar de “Mission”, een soort sociaal centrum voor Vissers en Duikers. Daar kunnen we gratis het Internet op. Een “thea love” kost je een halve pond bij de rondborstige dame achter het buffet. De mensen zijn er vriendelijk alhoewel duidelijk niet ingesteld op zeilers. We kunnen er de sleutel afhalen voor de douche, ook alweer een tijdje geleden maar wie maakt zich hier druk om.
Na water tanken vertrekken we. Het eerste stuk naar Lands End ( het einde van de wereld) start met ruime wind. De Scillonian Ferry vaart ook uit en wijst ons de weg. Ook een andere zeilboot, een 41 voeter vaart zwaar gereefd met ons mee. Na het ronder van de uiterste Westpunt van de UK, moeten wij aan de wind en moet er ook bij ons een reefje in. De oceaandeining is indrukwekkend. Een lange deining van misschien wel 2 a 3 meter hoog maakt mij bij momenten wat ongerust doch de Billy lijkt zich hier niets van aan te trekken. Zonder slaan en als ploegend door zachte boter vervolgt hij zijn weg onder automatische piloot (windvaan)

Een mooie driemaster passeert. het is zowaar een Hollander.
Als we ter hoogte van Wolf Rock zitten wordt de deining nog iets hoger en ook de wind komt niet meer onder de 20 knopen uit.. 22, 23, 24 knopen, das toch bijna windkracht zes. De golven beginnen te krullen en nu en dan spuit er eentje over ons heen. Het moet nu toch niet veel gekker meer worden. Een controle van de kaarten, het uitzetten van de positie op de kaart in de kajuit zorgt er voor dat ik na een tiental minuten zwetend en bleekskens buiten kom. Het gaat terug over na het eten van een banaantje.
Plots zijn ze er: dolfijnen ! 10, nee 20, nee zeker dertig- !. Ze blijven zeker een half uur bij ons. Buitelen voor de boeg langs, duiken omgekeerd onder de boot door waarbij je hun witte buiken als torpedo’s door het water ziet suizen. Er zitten ook kleintjes bij. Een machtig zicht. We zijn alle twee onder de indruk. Zij lijken zich echt te amuzeren. Soms lijkt het dat ze zich op hun zij draaien om ons aan te kijken.
Even later hoor ik geroep achter ons. Twee mafkezen op een kleine rubberboot varen achter ons aan en vragen ons de richting naar de Scilly’s. Zijn die gasten nu helemaal zot ? We geven ze een richting met een armgebaar en weg zijn ze. ( we hebben ze later aan de steiger in St May’s zien liggen, dus alles is goed afgelopen.) Oef !
Wij houden de 41 voeter goed bij. Zijn zeilen staan constant te klapperen. Met zo’n boot moet je toch een stuk vlugger zijn als wij ?
Aan de einder komen stilaan de Scilly’s in zicht. Voor onze medezeiler blijkbaar een sein om zijn motor aan te steken en hij gaat er recht tegen de wind in als een speer vandoor. Wij kruisen verder. Op ons motertje tegen dergelijke zee en wind opboksen is onmogelijk Na een tweetal uren komen we uiteindelijk toch onder de lij van de eilanden en neemt de hoge deining uiteindelijk af. Wij zijn er niet rouwig om en lopen even later “Port Cressa” binnen op het eiland St Mary’s waar we ons anker in het zand laten vallen. We kunnen het zien liggen op zo’n 8 meter diepte, zo klaar is het water. En blauw !
Moe en tevreden openen we een flesje bubbels, ons voor deze gelegenheid geschonken door één van onze gulle sponsors. Doordat we de ganse dag niet zoveel gegeten hebben zijn we direct zo zat als twee Zwitsers. Yes ! We zijn er ! Het doel van de reis is bereikt. Ik glunder !

Vrijdag 6 mei St Mary’s - St Agnes ( 2 mijl) !!
08:00h Belgische tijd, 07:00h plaatselijk, staan we op het strand van Hugh Town. We hebben de rubberboot opgeblazen en het motortje erop gezet. Door de helderheid van het water stap ik veel te vroeg uit en hou er een natte broek aan over. Ook Johan’s sokken houden het niet droog. We verkennen het stadje en zoeken tevergeefs een viswinkel. Wij willen Lobsters ……
Njet dus. Geen lokale viswinkel te bespeuren. Ook een plaatselijke schone van om en nabij de zeventig lentes kan ons niet helpen.
We verkennen de plaatselijke handelszaken en vinden een supermarktje waar we de nodige ingrediënten opslaan voor een BBQ op een of ander afgelegen strandje. Ze kennen hie rook wel de prijs: 30 pond en we hebben ocharme toch echt niet zoveel mee.
Even later zijn we terug op de boot. Er is praktisch geen wind. Na een blik op de kaart besluiten we naar het nabij gelegen eiland St Agnes te verkassen. The Cove , lijkt ons wel wat. Dat het “maar” 2 mijl verwijderd is van onze huidige ankerplaats mag de pret niet drukken. Amper een uur later liggen we terug vast. Het rubberbootje hangt nog steeds aan de achtersteven, dus instappen en afvaren. Precies echt. We voelen ons nu al echte cruisers. De landing op het strand loopt al wat vlotter. St Agnes is een prachtig eiland. Onbedorven natuur, vogels, wat wandelaars, geen echte wegen, enkel wat zandpistes. Bij een plaatselijke schoonheid die het postkantoor, fruit en groentewinkel, cafetaria en wat nog al niet meer uitbaat, kopen we een ijsje.
Even later telefoneren we ook nog eens met het huisfront. Alles gaat daar goed zonder ons. Nog twee weekjes….
’s Avonds laden we de bootsemmer vol met de gekochte BBQ benodigdheden. Een wegwerp BBQ, een flesje wijn, Jacked patatoes die we net gekookt hebben, een ajuin, gesneden tomaten, komkommer, een stuk zalm en wat worstjes. Je ziet dat we niets te kort komen.
Het grootste probleem is een plat rotsblok vinden om de BBQ op te zetten. Even later kringelt er wat rook op. We zijn alleen op het strand. Het water komt op en even later is de splitsing van St Agnes een feit. De spleet van Agnes !
Het stukje zalm is een succes. Lekker gekruid en met wat tomaten. Een schoon voorgerechtje. De kok van dienst krijgt wat problemen met de worstjes. Rond van vorm zoals de meeste onder hen, vinden zij er een duivels genoegen in steeds van het roostertje af te rollen. Chi-chi boy van dienst Johan gaat ze steeds wat afspoelen in de zee. Wat verse kruiden erop en geen mens die het proeft.
Tegen tienen, de zon schijnt nog steeds gaan we terug naar de boot. Er liggen 3 boten in de Cove. Het is windstil…..

Zaterdag 7 Mei St Agnes – Tresco: New Grimsby Sound
Tegen zeven zijn we op. Ontbijt: klassiek : bacon and eggs. Om 8 uur start de motor. Er is terug geen wind. Het is hoog water. Dit is ook nodig voor de tocht die we nu willen doen. Via St Mary’s gaan we Noordwaards tussen de eilanden door over een terrein die bij laag water droog komt te liggen en vol ligt met rotsen. Door het goed opvolgen van de instructie in de pilot en een haarscherpe GPS navigatie komen we er zonder kleerscheuren doorheen. We pikken een ankerboei op tussen Tresco en Bryher. Er staat hier een pak stroom, die bovendien met het getij iedere zes uur 180 graden draait. Niet echt aan te raden om hier te ankeren dus. Van in de kuip hebben we een luguber uitzicht op Hangmann Island, waar op de top nog steeds een galg staat die vroeger gebruikt werd om veroordeelden op te hangen. (jaja, wat had je gedacht...)
Hier is wat meer activiteit. Lokale kleine ferrybootjes brengen toeristen af en aan die een rondje Scilly’s geboekt hebben.
Met ons motorbootje varen we van het ene eilandje naar het andere. Het is overal even mooi. Tropisch blauw en helder water, zuiderse plantengroei. Nergens merken we zwerfvuil op. Ofwel zijn de Engelsen modelonderdanen, ofwel wordt het afval hier regelmatig opgeruimd.

Zondag 8 mei: Tresco - >St Mary’s en vertrek naar Falmouth.
Nog steeds prachtig weer. We varen dit keer volledig buitenom alle eilanden terug naar ons beginpunt. Er is een Noordelijk windje, 10 knopen. In Port Cressa, gaan we boodschappen doen en het weerbericht raadplegen. Dit ziet er voor vandaag en morgen nog goed uit doch dinsdag zou er een harde wind staan uit zuidelijke richting. Daar we Eva woensdag moeten oppikken in Dartmouth, besluiten we deze namiddag nog te vertrekken en een nachtje door te zeilen. Alles wordt opgeruimd en zeevast gezet. Anker op en weg zijn we. Het was mooi maar we willen terug wat zeilen. Ons doel is bereikt en ook de Zuidkust van Engeland is nog een prachtig vaargebied waar we van willen genieten.
Het is prachtig weer. Het grootzeil en de grote halfwinder geven ons een 4 à 5 knoop snelheid en zachtjes aan zien we de eilanden achter ons kleiner worden.
Als “Wolf Rock” aan BB dwars ligt, zijn de eilanden verdwenen…. Tegen middernacht ronden we kaap Lizard doch krijgen dan een steeds toenemende wind en stroming tegen. Het is pas om zeven uur ’s morgens als we doodmoe Falmouth binnenlopen. Er hangt serieus wat bewolking doch even later trekt het terug open en wordt het bloedheet.
Bij de plaatselijk visboer kopen we 12 oesters en wat St Jacobsschelpen. Veel keuze is er niet doch alles komt van de lokale vissers en is dan ook zeer vers. Aperitief dus twaalf oestertjes, gevolgd door in boter en knoflook gebakken St Jacobsschelpen met geroosterd brood. Wat denk je ? Meer moet dat niet zijn, niewaar !
Naast de boot zwemmen een groepje dolfijnen. De dieren zijn waarschijnlijk verdwaald want laat in de namiddag draaien ze nog steeds rondje. Als dit maar goed afloopt….
De was wordt gedaan en opgehangen. De boot lijkt wel een uitdragerswinkeltje.


Tot Morgen
Jean en Johan

1 opmerking:

RYCO zei

Bonjour Jean
Toujours très gai de lire votre voyage jour après jour;
j'aimerai un jour faire commme vous...
Joseph "Alibi"