18 Miles, stroom mee dus dat is te doen. Rifje in het grootzeil, of waren het er toch 2? De kustlijn passeert vlot. Een mijl voor de ingang draait de wind plots Noord, wat een bezeilde koers naar Dieppe, 20 Miles verder betekent... what to do?l
Net voor de ingang van St Valerie geeft de natuur ons zelf het antwoord. De wind draait terug en maakt van een bezeilde koers plots terug een kruisrak, met bovendien de laatste 10 mijl tegen stroom... we gaan naar binnen dus.
St Valerie en Caux is een mooi stadje, een prachtig strand met Falaisekust en .een grote jachthaven. Ingang is via een sluis.
De sluis staat open, de brug niet. Even wachten op een wachtboeitje dus. Ik laat Kobe dit maneuver uitvoeren. Ik sta vooraan met de pikhaak en kan de boei in één poging pakken. Kobe leert vlug bij.... 😀
We meren aan tegen een ponton langs de kant, juist naast de sluis, samen met nog een andere Belg en een Fransman die hier gisteren binnengesleept werd zonder roer. Afgebroken... Het betrof hier een aangehangen roer en gelukkig heeft de man zijn bezit grotendeels kunnen recupereren. Hij moest hiervoor wel 4 uur stuurloos op zee rondzwalpen voor de reddingsboot uit St valerie hem ter hulp kon komen omdat... . De reddingsboot achter de sluis lag en moest wachten op hoog water. Dit zal wel geen pretje geweest zijn met de zeegang die er gisteren stond.
We makken een wandeling over het strand, eten een ijsje en gaan een pint drinken.
We bestellen als avondeten een grote pizza.... onze ogen groter dan onze buik. Toch
blijft er niks over.
S avonds jazz jam session buiten op de boot. We hebben wel wat bekijks maar na een uurtje moeten we stoppen. Kobe's lippen zijn niet meer getraind om trompet te spelen. Kobe is eigenlijk drummer maar ik wou niet dat hij dit instrument meenam .... 😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten