Dag 3: Fecamp, rustdag, 14 juillet, Franse nationale feestdag

De juffrouw achter het bureau van de jachtclub van Fecamp zit er om mooi te wezen.... denk ik. Alhoewel een frisse verschijning is ze met haar 20 ? lentes absoluut geen afspiegeling van wat er in deze toch wel door vele zeilers gefrequenteerde jachthaven afspeelt.



Alhoewel de omgeving ronduit schitterend is,  de sfeer op deze feestdag erg Frans en ontspannend aandoet, is er toch iets mis met de infrastructuur van deze club.  Met name het sanitaire blok is gewoon ondermaats. Vuile toiletten, die zeker in de laatste maand niet gekuist werden en beslijkte en zompige doucheruimtes nodigen niet uit tot een lang verblijf... spijtig toch, we zullen in de 4 andere Franse havens die we aandoen telkens een correcte en vooral propere infrastructuur aantreffen zoals het hoort. Dit gezegd zijnde...
We hebben honger,  en gaan op pad om iets eetbaars te zoeken. Een Tunesisch Kebab huis juist naast de haven bekoort ons wel alhoewel de opmerking van de dame bij onze bestelling, waarvan ik de details volledig aan Kobe overlaat,  een kort en snibbig "pas de bierre" mij toch even afschrikt.... ..... de Kebab, opgediend in een soort wrap, met veel groenten en lekkere frietjes, is lekker en mijn teleurstelling over het ontbrekende gerstennat is vlug vergeten.




We doen nog een wandeling en bezoeken het Benedictijner klooster waar de paters (?) hun tijd sinds een lang verleden vullen met het produceren van een  oorspronkelijk voor medicinale doeleinden bedoeld drankje.... juist... Bénédictine. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ons bezoek zich voornamelijk beperkt heeft tot de gelagzaal waar we het drankje aan een uitgebreid onderzoek onderworpen hebben... (ééntje maar he).
Terug naar de boot, beetje opgeruimd, nog een wandelingetje met terrasje doen, het is warm en we hebben dorst.
Het wordt avond. Kobe blijft wakker en wil naar het vuurwerk kijken. Ik val in slaap na het eerste waarschuwingsschot...
Slaap wel.

Geen opmerkingen: