T ziet er nog wat grijs uit maar ze beloven ons mooi weer en Noordelijke wind. Boulogne lijkt me een logische bestemming.
De wind is een pak minder dan gisteren. Onder vol grootzeil en uitgeboomde fok passeren we Calais en dan Blanc Nez. Gris Nez volgt. De hemel trekt open en met een prachtig zicht op de rotsen van Gris Nez en de heuvels rondom Boulogne gaan we verder.
Ik zit achter de kaartentafel, bestudeer het weerbericht voor de komende dagen, de stroming, hoog en laag water... een schipper heeft het idd niet gemakkelijk... 😂😂 .... en verwonder Kobe met mijn voorstel om door te varen naar Fecamp, wat een dag en nacht doorvaren inhoudt... 120 Miles... Een daggemiddelde dat met een boot als de Billy moet doenbaar zijn.
De traffic line ligt aan onze stuurboordkant en moet niet gedwarsd worden dus daar hebben we alvast geen last van. Bovendien is de hemel volledig opengetrokken en is er vannacht een bijna volle maan, we zullen dus een goede zichtbaarheid hebben.
Het wordt middag, het wordt avond, aan boord wordt lekker gegeten, Kobe heeft nergens last meer van, we raken in ons ritme. De windvaan, en als de wind licht is stuurt de elektrische zelfstuurinrichting. De tricolore in de mast schijnt vanaf 2200h rondom zijn groen, rood en wit licht de omgeving in zodat de boten in onze omgeving weten dat een zeilboot er aan komt... 😀
Kobe neemt de eerste wacht van 2200h tot 0100h, ik van 0100h tot 0400h, de laatste nachtwacht van 0400h tot 0700h is dan weer voor mijn kompaan. De regel is: steeds een zwemvest met gordel dragen, niet alleen uit de kuip komen, mij oproepen als er iets "raars" in de nabijheid komt, logboek om het uur invullen met positie, speciale gebeurtenissen etc....
In de praktijk komt het er op neer dat ik weinig slaap. Ik besef dat Kobe weinig ervaring geeft en het lijkt me beter continue stand-by te zijn. Een grote hulp hierbij is ons gebruik van een timertje die we instellen op 10 minuten. Het regelmatig "tringggggg,!!" geluid houdt ons wakker en een telkens uitgebreid rondom uitkijken naar andere boten lijkt ons een veilige manier om de nacht door te komen.... enkele Franse vissers houden ons enige tijd bezig met hun gezigzag en een Ferry met bestemming Dieppe passeert ons op een veilige mijl voor de boeg.
Dat de laatste loodjes het zwaarst wegen blijkt nog maar eens als bij dageraad de wind gestaag toeneemt en ons verplicht twee reven in het grootzeil te steken en iets later ook de fok te strijken... voor het gemak. De Billy beloont ons met een goede snelheid en iets rustiger gedrag. Als ook de stroom tegen draait (springtij) kunnen we een stuk langer dan ons lief is genieten van de mooie kleurschakeren op de krijtrotsen tussen St Valerie en Caux en Fecamp in de ochtendzon.
Het is 1000h in de morgen als we uiteindelijk Fecamp binnenlopen....
Moe.... 😀😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten