Ik word uitgenodigd voor het aperitief a 19:00h op een grote Franse Allure, 44 voet degelijkheid in aluminium. Aan boord Florence en Jean Luc. Hun buren, Pierre en Eveline op hun 40 voet splinternieuwe Allure zijn er ook. Het wordt een avondje Franse gezelligheid, met een uitgebreid aperitief, avondmaal, kaasschotel en toetje achteraf.
We zouden de volgende morgen allen naar La Coruna varen, terug een 130 Miles nacht incluis traject. Tussenliggende havens, Ribadeo en Vivera zouden tijdelijk in Lockdown zijn wegens terug verhoogde Covid activiteit.... aiai.
Het weerbericht is goed dus daar gaan we. Ik vertrek rond 0930h, ruim voor de Fransen, die mij met hun 40 voeters wel voorbij zullen gaan.
Ik zie tegen de avond het Ais signaal van de Marihain 3 op mijn scherm verschijnen. Hij ligt nog 10 mijl achterop maar komt vlug dichterbij. Ik roep hem even op via de Vhf radio. Full grootzeil en assymetrische spi. Ik heb 2 reven in het grootzeil en mijn fok, een beetje onderbezeild maar ik ben solo en hou niet van nachtelijke zeilwissels. Toch loop ik ook meer dan 6 knopen over de grond. We hebben zeker 1 knoop stroom mee over het ganse traject.
Dolfijnen komen en gaan.
Als ik de ria van La Coruna aanloop, zet ik een keteltje water op en neem een kuipdouche. Je moet toch proper zijn om een nieuwe haven binnen te lopen?
Tegen 5 uur in de namiddag kom ik La Coruna binnen. De grootste Franse boot is een uur voor mij binnengelopen, behalve de laatste 10 mile hebben ze alles gezeild. Ikzelf toch iets meer dan 20 mile op motor terug. De 40 voeter komt iets later binnen.
De volgende dag boodschappen doen en ik nodig de twee Franse bemanningen uit voor het "aperitief" op de Billy. Tijdens de voorbereidingen klopt iemand op de boot. Een juffrouw vraagt me iets in het Frans. Ik denk eerst dat het iemand van de Marina is en denk in het Spaans te moeten antwoorden, maar nee, ze stelt zich voor als Caroline, Belgische solozeilster op een blauwe Albin Ballad onder Noorse vlag aan de andere kant van het ponton. Ik vraag of ze een biertje wil? "Baah oui, on est Belge, non?"
Ik nodig haar uit om deze avond ook te komen, als tegengewicht tegen het Franse geweld......vwalla, on est a 6.
Caroline en ik gaan een dag wandelen tot aan de Torre de Hercules. Het is warm..... en menig terrasje wordt bezocht. Haar verhaal heeft wel iets.
Samen met haar lief kopen ze in Noorwegen een oude Albin Ballad, knappen de boot op in een jaar en gaan op reis. Schotland eerst, dan Ierland waar zij de boot overkoopt en alleen verder gaat. Via Frankrijk gaat het Solo naar La Coruna waar de boot een winter achtergelaten wordt. Caroline gaat terug naar Noorwegen om er als verpleegster te werken en de scheepskas terug te vullen.
En hier is ze, 27 jaar en voor onbepaalde tijd op wereldreis. Faut le faire!
Op mijn laatste dag in La Coruna help ik haar nog de boot uit het water te halen en een nieuwe anti fouling laag te geven.
We schieten goed op met elkaar en gaan s avonds uit eten... Ik heb er plots warempel een dochter bij. Zou wel kunnen he met een leeftijdsverschil van 36 jaar?
De volgende dag is er een mooi weervenster, wellicht het enige voor meer dan een week. Ik sta ik om 0500h op en vertrek samen met één van de Franse boten naar Camarinas. Caroline heeft nog wat werk aan haar boot en komt achter over een paar dagen.
Het wordt genieten. 50 mile achterlijke wind. De Fransen trekken hun blauwe gennaker,
ik antwoord met mijn code 0, een bolle enorm grote Genua. De eerste uren lopen ze een flink eind uit, maar als iets later de wind afneemt en steeds achterlijker wordt, boom ik de Genua uit en loop als een trein. Op Exeo vinden ze geen antwoord op al dit geweld en liggen bij het aanlopen van de ria al terug een stuk achter. Als ik dan ook nog een stuk van de weg afsnij door tussen de rotsen naar binnen te varen, kom ik ruim een uur voor de 40 voeter binnen.
Het aanleggen heeft nog een spannend kantje als de wind op het einde nog een tandje bijzet. Ik bereid alles goed voor. Fenders aan beide kanten, 4 landvasten ... allez we gaan er voor. Er staat niemand op de steiger, ik hou toch nogal wat snelheid wegens de harde zijwind maar ik kan goed mikken en word op het laatste moment netjes op mijn plaats geblazen. Landvasten voor en achter, een spring en we zijn er. Oef!
De weerberichten voor de komende dagen zien er wat de wind betreft niet netjes uit..... + 30 knopen al minstens tot zaterdag, dan misschien een kort intermezzo om rond Finistere in Muros te raken. We zullen zien...
Camarinas is in de afgelopen 10 jaar niks veranderd. De Marina ook niet, zelfs de prijzen zijn nog steeds dezelfde. Ik betaal 13 euro per nacht ! Er is ook een huisje te koop..... 😊😍 zie hierboven. Het heeft wel karakter!
Ik ga een wandeling maken, en even later zit ik op het terras van de club deze blog bij te werken. De wind blaast als een gek en het is op de boot te hobbelig om te schrijven of te lezen. Je zou warempel zeeziek worden in de haven.
Ik ga met Eveline en Pierre een fruits de mare eten in de club. Ongelooflijk lekker en vers. Grote garnalen, calamares, kleine st jacobsschelpen, mesjes, dikke frieten, mijn favoriet en een lekker sausje....
Seejoe, tot volgende week.
1 opmerking:
tgoe leven! geniet ervan :)
Een reactie posten