Ik vertrek na het ontbijt... gekookt eitje met een pain flute, koffie, nog eentje met confituur.
De wind recht op de kont. Ik doe zelfs de moeite niet mijn Fok te hijsen... lui? Bajaa zeker? Slaat anders toch maar constant heen en weer en voor 15 mijl zet ik de boom niet... oei, oei,...
Concarneau is een mooie stad, in het midden van de jachthaven ligt de oude stad , midden in het water, lijkt een oud fort. Mooi mooi mooi.
Ik kom uiteraard vroeg aan en maak een wandeling, spring even binnen bij Accastiage Diffusion, een grote watersportwinkel, bezwijk bijna aan de verleiding een Ais transponder te kopen... maar 600 euro... ? Het merk ken ik niet en ik ben niet zeker dat er geen conflicten zullen zijn met mijn bestaande systeem (enkel ontvangst van Ais via mijn Standard Horizon GX 2200)
Nog eens op knabbelen dus wat bij mij meestal een njet wordt....
Les halles sont justement fermée dus nog geen langoustientjes vandaag. Het wordt een groenten rijstschotel met worstjes.... lekker.
De volgende dag samen met een Frans en een Engels zeilkoppel de was gaan doen in een laverie. Een paar kilo van mijn was vliegt de trommel in om er in 123 veel properder terug uit te verschijnen. Nog even de droogkast in en voor 10 euro is alles wat ik heb weer netjes.
Tussendoor even naar les Halles en kom er buiten als de trotse eigenaar van een zak vers gestoomde langoustientjes... voor mijn middag en avondmaal. Een fles wit zit in de frigo... ze waren lekker..
Bon, de volgende morgen wat brood, kaas halen in het lokale supermarktje en we gaan we verder, la Trinité ligt naast de deur, iets vroeger ile de Groix... t is een beetje grijs als ik buiten ga. De Westenwind heeft iets meer Noord dan gisteren.... Ik kijk eens op de kaart, bestudeer ook nog eens het weerbericht , zowel op internet als op de Navtex voor de golf, zou ik? Durf ik? Dit is echt mijn kans... tis vandaag of mss nog een week wachten. Ik leg mij al eens op koers naar Les Glénants.... en voorbij... Het is iets scherper dan halve wind.... 15 knoopjes, het zonnetje komt even piepen....? Yess we doen het. Gijon Spanje, here we come. 260 Miles toch, de grootste trip tot nog toe. Eens de beslissing genomen valt de druk weg. Ik heb genoeg spijs en drank aan boord om het desnoods 2 weken vol te houden. De tanks zitten vol.
We gaan ten Oosten van les Glénants door. Op de Ais zie ik ten zuiden ervan een vloot vissers liggen. Nog verder zuidelijk niks meer.
De wind neemt gestaag toe, eens voorbij de eilanden noteren we toch 25 knoopjes wind, het tweede rif gaat er in, even later, meer uit voorzorg ook het derde. We blijven +6 knopen lopen, er staat een lange deining maar voor de rest toch relatief confortabel alhoewel Jeroen Meus niet direct ten tonele zal verschijnen.. t wordt zowel s middags als s avonds een boterhammetje, niet echt veel want ik voel me toch geen 100%... wellicht toch wat spanning?
Eens het vissersgeweld gepasseerd, lijkt de wind toch terug wat af te nemen naar een constante 20 knopen. Windkracht 4 a 5 dus. Ik stel me in op 1/2 uurtjes platte rust, even uitkijken, logboek invullen en weer 1/2 uurtje, wat mij wel beter bevalt dan de 15 minuten in het kanaal. Ik kom zonder kleerscheuren de nacht door. De wind is nog wat afgenomen, kort ontbijt en tegen 11 begin ik er toch even over na te denken iets warms klaar te maken.
Alle ingrediënten voor een curryschotel zijn aanwezig.
Zoals gewoonlijk begint elk gerecht op de Billy met het pellen van een grote ui en wat teentjes look. Beetje aanstoven alvast, vervolgens een halve peper, een halve courgette, wat kleine tomaatjes, geconcentreerde tomatenpuree uit een tube, kruiden met peper, zout, curry, kurkuma....nu en dan een scheutje water tegen het aanbranden. Ik doe geen moeite mijn worstjes aan te bakken. Snij ze gewoon in vier en hup, de pot in. Ondertussen is ook mijn rijst gaar en alles wordt doorheen gemengd. Tegen dat ik zover ben heb ik al een paar keer de vlucht naar buiten moeten nemen. De kookgeuren ism de grote deining lijken toch een beetje moeilijk te liggen. Gelukkig gaat het telkens snel weer over. Vwalla, gas af en ik heb genoeg voor 2 dagen. Een uurtje later proef ik mijn eerste portie. Lekker. Geen bier of wijn, ik vertrouw het nog niet helemaal.
Dolfijnen: ik lig wat te rusten en plots hoor ik ze dwars door de romp... wat een bende uitgelaten schoolkinderen zijn dit. Springen, pirouettes, onder de boot heen, voor de boeg uitzwermen, elkaar verdringen.... zotte beesten toch, je raakt er warempel zelf blij door.
Een half uurtje blijven ze bij me, dan zijn ze plots weg, je snapt niet waar ze ineens heengegaan zijn. Ik zou ze op deze tocht nog 5 keer zien, telkens andere uiteraard maar toch steeds dezelfde soort... grijs bovenaan, wil met een gele schijn vanonder, niet echt een grote soort... leuke beestjes.
De tweede dag gaat even vlug voorbij als de eerste. De wind neemt af en ik heb nog één reefje in het grootzeil. Zou er eigenlijk best uit mogen maar voor de korte nacht die er aan komt laat ik het toch maar zitten.
Tegen de morgen lopen we nog amper 3 knoopjes. Even komt nog wat beterschap als ik het laatste rif verwijder maar.... Zoals voorspeld wordt onze laatste dag, nog 80 miles te gaan, er eentje op motor... weeral.. Maar ik klaag niet.
Op 25 miles komende Picos in zicht, warempel met nog wat sneeuw erop. We zijn er bijna, nou ja 25 Mile is toch nog een uur of 5 varen. In onze lage land is het in zicht komen van land bijna gelijk aan binnenlopen. Hier dus niet.
Gijon is echt een mooie gezellige stad. Veel volk op de dijk, wel valt het op dat bijna iedereen hier een mondmasker draagt. In de café s en restaurants, winkels is het zelfs verplicht. Meer discipline als bij ons dus.
Zondag is rustig. Mooi weer, iedereen zit op het strand. Ik doe een grote wandeling, ga een terrasje doen. Leuk!
Maandag slecht nieuws, slecht weer en een nieuwe uitbraak van Covid in Ribadeo met lockdown, mijn volgende haven. Ai ai... wat nu?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten