Van Porto Santo naar Gran Canaria

 



Op maandagmorgen 9 november staat het afscheidscommitee klaar om mij uit te wuiven. Ik krijg het er warempel toch een beetje moeilijk mee. Tot weerziens... gauw .

Gran Canaria, here I come....

De voorspellingen tonen overwegend licht weer. 10 a 15 kts NE, draaiend, eerst naar Oost, later terug NE en afzwakkend naar 5 a 10kts. Een echt Billy weertje dus. Ik krijg Hiawatha noch Evilia zover mij te volgen. Te weinig wind voor hen. Het is nochtans het enige weervenster dat zich aanbiedt in de komende 14 dagen. Bovendien lijkt er zich bij aankomst in Gran Canaria een mooi weer periode te ontwikkelen met + 25°C zomertemperaturen.  Ook zou een verplichte Covid test te ondergaan zijn vanaf 14 november....ik zou er nog net kunnen aan ontsnappen dus...... Vamos !!  Ik begin al mijn Spaans te oefenen.

Ik tuf naar buiten. Anne staat fotootjes te maken. Ook Caroline zie ik nog even zwaaien op de Pier.  Het grootzeil gaat omhoog, fenders worden opgeborgen. De fok blijft nog even in zijn zak. Er is geen wind, nog niet.....

Terug alleen op de oceaan. De 300 mijl naar Las Palmas Gran Canaria zullen mij zo'n 3 dagen zeilen kosten.  Ik laat mijn vislijn afvieren.... deze met de inktvis maar eens. Ik loop iets minder dan 5 kts, de romp is niet helemaal proper meer. 'k Had toch nog eens moeten duiken en de romp wat kuisen denk ik nu.... te laat.

Het eiland waar we een maand te gast waren, alle vrienden die ik achterlaat, mooie herinneringen, verdwijnen langzaam, zeer langzaam in het kielzog. Ik zie Madeira aan stuurboord en ook de Ilhas Desertas komen dichterbij. De koers is zo'n 170°  

Tegen de vroege avond mag de motor uit. Ik heb een heerlijk backstagwindje van zo'n 12 a 15 kts.  De Billy in zijn nopjes, zijn schipper ook. Met het donker verdwijnt het eiland uit zicht, de GSM dekking valt weg met hierbij ook het contact met de bewoonde wereld. Enkel de Garmin inreach kan nog contact houden via Satelliet. Mijn positie wordt om de vier uur doorgegeven.  Vrienden kunnen op die manier zien waar ik precies uitgang. Jean Pierre stuurt zijn eerste meteo bericht....... hm.... toch 20 knopen NE tot NNE tegen de morgen.

De avond valt. De wind neemt toe en ik steek uit voorzorg een rifje. Daar gaan we weer. Half uurtje horizontaal, wekkertje loopt af. Ais controleren. Eventjes mijn hoofd buiten, de koplamp schijnt eens rond naar de zeilen en Mister Windvaan. Alles ok. Ik zie de lichten van de eilanden ten noorden van mij (Porto Santo en Madeira) nog steeds tegen de wolken reflekteren.  Lichtpollutie, ook hier. Toch fonkelen boven mij de sterren op volle kracht. Wat is dit toch mooi.

De morgen met zon komt tegen 7 uur. Het waait nu toch lekker door uit Oost, zo’n 20 knopen. Ik steek nog een reefje. We lopen steeds boven de 6 knopen. Lichtweer?  Ik dacht het niet?  De  windvaan stuurt perfect, de zee is relatief plat. Voor mij hangt een donkere wolkenband..... met regen dacht ik te zien.  Er komt hier ook een hoop wind uit... ik los mijn grootzeil wat om de druk weg te nemen tot de bui over is.... dat ging goed.

De tweede nacht is een kopie van de eerste. Een Ferry kruist mijn pad en ik roep hem even op als hij toch wat dichtbij komt.hij wijkt voor mij uit en gaat achterom. Thank you sir, have a good watch.

Als de zon opkomt wordt de wind minder. Ik eet en drink regelmatig. Bak een eitje voor ontbijt. Een Pain Flute uit Porto Santo met lekkere boter erop. De boot ship shape. Zonnetje, ik zit veel buiten, nog steeds in korte broek en T shirt. Een rifje gaat eruit. .... even later terug het volle grootzeil.



Als de avond valt zie ik een licht vooruit..... dit zijn de laatste 2 eilanden van Portugal. Ilhas Salvagem.... In het pikkedonker,  iets voor middernacht,vaar ik ze voorbij.  Behalve een licht op het eerste eiland zie ik er niks van ondanks dat ik op twee mijl passeer. Vóór mij terug een lichtschijn aan de hemel . Gran Canaria, toch nog op 40 mijl.  Eta zo rond 0700h in de morgen.

De wind valt nu compleet weg en mister Volvo komt er weer aan te pas. De laatste mijlen passeren ongelooflijk langzaam. Het lijkt of het eiland juist voor de boeg ligt, toch nog 20 mijl, dat is 4 uur varen... het geduld van de solozeiler lijkt opgebruikt te zijn. Ik verhoog het toerental wat alsof dit iets uitmaakt. De sterren verdwijnen langzaam door de felle lichten op het eiland. Niet alleen in Belgie wordt blijkbaar onzorgvuldig met energie omgesprongen....


Een lange muur met geankerde containerschepen links, aan de kade rechts worden vrachtschepen ondanks dit vroege uur gelost. Het is zes uur als ik de jachthaven binnenvaar en mij aan het fuelponton vastmaak.  Ik drink om de aankomst te vieren één, nee, twéé ! Wiskeytjes. Nicolas zendt mij zijn gelukwensen met mijn  aankomst uit Noorwegen. Even later ook een SMSje van Caroline op Porto Santo.  De In Reach tamtam heeft zijn werk gedaan.

Dank je wel lieve vrienden.... maar nu ga ik een dutje doen.


1 opmerking:

Juan Gomez zei

Ik kan nog steeds niet geloven dat ik niet weet waar ik moet beginnen, mijn naam is Juan, ik ben 36 jaar oud ik kreeg de diagnose genitale herpesziekte, ik verloor alle hoop in het leven, maar net als alle andere zocht ik nog steeds naar een genezing zelfs op internet en daar ontmoet ik Dr. Ogala ik kon het eerst niet geloven maar ook mijn schok na enige toediening van zijn kruidengeneesmiddelen ik ben zo blij om te zeggen dat ik nu genezen ben ik moet dit wonderbaarlijke delen ervaring, dus ik zeg tegen alle anderen met genitale herpesziekten, neem voor een beter leven en een beter milieu contact op met Dr ogala via e-mail: ogalasolutiontemple@gmail.com je kunt ook bellen of WhatsApp +2348052394128