Ik ben hier, op Porto Santo sinds 12 oktober. Het lijkt van gisteren, toch is het reeds ruim 14 dagen geleden dat het anker van Billy hier de bodem inging. Sindsdien is er niet veel gebeurd behalve dat we een plaatsje in de marina bemachtigd hebben, hier zowat alle zeilers kennen en moeite moeten doen niet elke dag op een BBQ, etentje of aperogebeuren uitgenodigd te worden....
Niet dat we dit soort uitnodigingen niet fijn vinden, maar het drankgebruik..... kan wel eens leiden tot het zich iets minder vitaal voelen 's anderendaags.
Er is de Deense boot met Michael en Anne. Michael wil met alle geweld Frans leren. In een opwelling heb ik toegegeven deze zware taak op mij te nemen, iets wat met argusogen gevolgd wordt vanop mijn beide buurboten. Dit zijn "echte"Fransen ! Het moet toch zijn dat het niveau van het lespakket op een enigszins aanvaardbaar niveau ligt want af en toe hoor ik prijzend gemonkel uit hun richting komen..... of is dit iets wat ik mij voorstel ?. Michael heeft vooral moeilijkheden met de "prononciation" wat mij naar een ietwat onorthodox hulpmiddel doet grijpen, ik leer hem het lied van Bourvil " Salade de fruits, Jolie Jolie Jolie tot vervelens toe, tot zijn uitspraak beter wordt... het schijnt dat Anne na de eerste les met barstende hoofdpijn naar bed gegaan is....
Er is uiteraard ook mijn Buddyboot Hiawatha met aan boord nog steeds kapitein Caroline en "first mate" Nicolas. Nicolas is er ongetwijfeld de oorzaak van dat wij ons de dag volgend op een zeer wel gesmaakte BBQ toch ietwat minder goed voelen. De Sangria op dit evenement geschonken, nogtans voorzien van rijkelijk exotisch fruit werd door Nicolas als een beetje flauw in de "achterste smaakpapillen" bevonden en persoonlijk vakkundig "aangelengd" met de zeer zacht op de tong aanvoelende Rum van het eiland Madeira. Het mengsel had op alle deelnemende zeilers zowat hetzelfde effect als vuurwater moet gehad hebben op de indianen in Noord Amerika ten tijde van de verovering van het wilde Westen.... gelukkig bracht een regenbui op het einde van de avond toch enig soelaas of er zouden misschien wel doden gevallen zijn. Ook deze BBQ werd als zeer geslaagd gecatalogiseerd.
De dag dat Nicolas terug naar Noorwegen vertrok slaakte menig lever opgelucht een zucht. Eilaas ging het feestjes houden onverminderd verder... na een dag of wat geheelonthouding.
Marie, mijn Franse buurvrouw (foto) op Wapi, die eigenlijk in Lissabon geboren is, met haar ouders naar Frankrijk verhuisd en ook perfect Portugees spreekt, organiseert op maandagmiddag een etentje in de club voor al wie wil komen. We zijn met 20 zeilers, allerhande nationaliteiten en genieten van een typisch Portugees gerecht. Gezouten en gedroogde baccalow wordt een nachtje ontzout en met patatjes, uien en look, bestrooid met wat geraspte kaas, in de oven gegrilld. Opgediend met een slaatje. Als toetje, flan met passievrucht. Heerlijk en aan een democratische prijs van 7 euro is er niemand die klaagt.
Ik hou aan een overwegend Franse tafel de Belgische driekleur staande met mijn verklaring over een op til zijnde coup die Belgie terug één (afgeslankte) regering zou moeten geven en alle extreem rechts gespuis de laan zou uitsturen......wat er mss zou kunnen toe leiden dat er eindelijk zou kunnen bestuurd worden in plaats van dit eindeloos nergens toe dienend ge-emmer tussen beide groepen "communautaire excellenties".....wishfull thinking van mijn kant spijtig genoeg.... dit alles terzijde... geen politiek op deze blog Dekeyser
Ik ga een eerste dagje zeilen met Caroline op Billy, kwestie om mijn mogelijke first mate voor de trip naar de Azoren volgend jaar al wat te doen wennen aan de geplogendheden op mijn bootje. Ze lijkt het wel leuk te vinden (zie foto) aan haar stralende glimlach te zien. Billy is ook in zijn nopjes met de vrouwelijke aanpak.
Een dag of twee later doen we het nog eens over met een gemengde Belgisch-Deense bemanning. Tijdens het spinnakeren wordt, naar Deense gewoonte (??) zelfs "spinnaker bier" gedegusteerd. Bemerk ook de uiterst geconcentreerde blik van zowel stuurvrouw als leischoottrimster ! Eén hand voor de boot, één hand voor het bier.
We gaan ook nog even net voor de havenmuur voor anker, deels om mijn nieuwe ankerwieltje en setup uit te proberen, maar vooral om te zwemmen. 's Anderendaags horen we dat op deze eigenste plaats een hamerhaai zou gesignaleerd zijn.... ' t zou echter slechts om een klein exemplaar van enkele meters gaan....
O ja, ik ga met mijn Belgische compaan een dagje eilandcross doen. Hiervoor huren we ons beiden een scooter. Mooi hoor hier.
Zo wordt het ongemerkt november...ik ben hier dus al drie weken. Mijn was gaat nog maar eens de machine in en er wordt al eens op de weerkaarten gekeken naar een venster voor de volgende oversteek naar madeira, islas desertas, islas Salvagem en zelfs de Canaries... als het een beetje meezit vier ik mijn verjaardag, kerst en Nieuwjaar in Gran Canarie.... Olé ! Spanje terug tenzij Covid spelbreker speelt.
Bye
Geen opmerkingen:
Een reactie posten