De nieuwe grote voyage 2020 week1

2020 wordt een nieuw reisjaar voor sy Billy, een Dehler 28.

Dit jaar is het de bedoeling een tocht met eindbestemming de Azoren te maken.  Dat dit geen kattepis is weet iedereen.  Vooral omdat dit solo met gebeuren. Ik krijg niemand gek genoeg om met mij mee te gaan. Bijkomend probleem dit jaar is alle heisa rond het Covid 19 virus, een ware pandemie met wereldwijde gevolgen. Mijn planning te starten op 1 mei, valt hierdoor letterlijk in het water. Als op 15
juni de grenzen met Frankrijk toch open gaan betekent dit dan ook zoveel als het startschot om, weliswaar met 1 1/2 maand vertraging toch aan te zetten. Waarheen? We zien wel waar de wind (als er is) ons brengt.

Voorbereidingen voor dit evenement bestaan erin  om begin januari in  mijn thuishaven Zeebrugge op de werf bij Jan Van Damme, oa mijn mast , kiel  en roer te demonteren voor een grote inspectie.
Resultaat!

Kiel ziet er goed uit en wordt na sableren, schilderen met epoxyverf, plamuren etc... terug gemonteerd met de nodige kit, gevloek en gesmeur .
Mast wordt nagezien, hier en daar een verdacht poprevetje vervangen. De verstaging is pas vorig jaar vernieuwd dus dat is ok.
Het roer is een ander verhaal:  een paar dikke bulten worden open geprikt en blijken toch wat water te bevatten. Onder toeziend oog van Jan wordt de bekleding (een soort gelcoat)verwijderd.

Wat overschiet is een roerblad welke uit een soort hard PU ? schuim bestaat. Ongelooflijk maar daar staat niks te niks glasmat op !!!  Het mag een mirakel heten dat dit nooit voor enig probleem gezorgd heeft behalve enkele bultjes op het oppervlak. Soit, we gaan voor de rigoureuze aanpak met glasmatbekleding met epoxy met de vacuummethode voor een goede hechting en sterkte. Afwerking met epoxyplamuur, de nodige primerlagen en uiteindelijk antifouling.

Een dag na de tewaterlating in maart gaat België in lockdown. Gedaan met zeilen, bezoek  aan de boot is zelfs even niet meer toegestaan op straffe van een geldboete van zo'n slordige €250.
In mei starten uiteindelijk de versoepelingen, we mogen weer in eigen land varen en warempel op 15 juni gaan de grenzen met buurland Frankrijk weer open. Engeland is nog niet zover dus dat is voor mij geen optie.


Dag 1 en 2.
14 juni, een dagje te vroeg maar ik reken pas op 15 juni in Frankrijk binnen te lopen. Maanden kregen we een Noordenwind. Dag van vertrek, je zal het niet geloven, zuidwest. Recht op de neus dus. Soit, we beginnen er aan. Een dik uur over stuurboord, dan overstag richting Blankenberge..... dju dju dju... Dit gaat niet echt vooruit en we hebben nu nog stroom mee. Het moet zijn dat ik toch redelijk braaf geweest ben, nooit plastiek of andere vuiligheid in zee geloosd heb. Neptunus, koning van de zee en zijn eerste luitenant Eolus hebben dus toch wat compassie en draaien even aan het grote stuurwiel, de wind draait meer naar West en plots is Oostende bezeild, alsook Nieuwpoort. Oef!

Ik krijg  een telefoontje van Jean Pierre en Nadine van de Joker, mijn oude buren die nu in Nieuwpoort liggen. Wij spreken af ergens voor Westende en als ze even later dichtbij komen worden wat foto s genomen en via de VHF  wat informatie gedeeld. Even later zijn ze weer weg en verder gaat het naar Nieuwpoort, de groene Trapegeer boei langs en het pasje naar Duinkerke door. Even later komt de verleiding van een stilliggend bed voor de avond in de Marina bij me op maar neen, we gaan verder. De wind neemt af en even later moet de moteur bij.  Wist ik veel dat hij de volgende dagen nog amper zou uitblijven. De nacht is rustig. Vanaf 2300h wordt het donker. Onder een formidabele sterrenhemel tuf ik verder. 10 minuutjes een oogje dicht, de eierkoker loopt af. Eventjes buiten loeren, terug 10 minuutjes... om 0415h begint de nieuwe dageraad.
Tegen 1700h loop ik Dieppe aan. Tanken, even door het stadje lopen,  t is hier niet echt vakantiestemming.....een blik bonen cassoulet, wat wil je, we zitten in Frankrijk. De rest is voor morgen. Een slaapje toch van een paar uurtjes na elkaar.  Grgrgrgrg.......

Dag 3 en 4  uiteindelijk naar Cherbourg....

Ik ben vroeg op s morgens, ongeduldig zoals steeds.  Douchen, praatje met de Engelse buren, hun dagbestemming is Honfleur het mooiste haventje van deze Normandische kust, vlakbij het "minder" mooie Le Havre. Ik ben er ooit geweest toen ik nog jong en onschuldig was met de Paloma, een wedstrijdboot. Ik zal zien wat het weer doet. Misschien is dit het moment om ook nog eens terug te gaan.? 

Mijn buren hebben een serieuze houten stelling op hun voordek liggen. Zij gaan de Seine op en nadat hun mast afgenomen en netjes horizontaal op die stelling op de boot gelegd wordt, gaan ze via  Seine, Saone en Rhone naar de Middellandse zee varen. Amai, dat zal ook even moteuren worden.

Ik ga tanken want ik zie de bui al hangen.... er is weeral weinig wind voorspeld. Buiten gekomen worden de zeiltjes gehesen en kunnen we warempel toch een eindje zeilen. Voor Fécamps hangt een zwarte wolk die steeds groter lijkt te worden. Het  rommelt in de verte. Alles lijkt toch zowat over land te blijven hangen. Voor mij is de lucht blauw. Pfff, ik vaar door... op motor want Eolus is weeral met verlof... Het wordt later, donker maar het weer blijft goed.  Onder terug een prachtige sterrenhemel glijd ik naar het Oosten. Ik heb telkens zes uur stroom mee, zes uur tegen. Als ik tegen het opkomen van de zon op zo'n 20 mijl voor cherbourg uitkom, is de stroming terug tegen, en wel zo sterk dat ik  amper nog tegen een slakkengangetje vooruit geraak.....

Ik besluit heel dicht onder de kust te gaan varen, waar het minder diep is. Daar liggen wel een hoop rotsen maar alles lijkt toch goed beboeid te zijn.  Ik zie op de AIS dat daar een aantal vissersbootjes aan het rondvaren zijn, dus het kan best.

Alles gaat goed en tegen het keren van het tij kan ik de haven van Cherbourg invaren. Het is 0900h s morgens.  Als ik mij haast kan ik nog met dit getij rond de beruchte kaap de la Hague, doorheen de stroomrace  tussen Alderney en Guernsy in naar kalmer (getij)water raken denk ik.

Het ponton waar kan getankt worden is vlug gevonden, tanken is echter een ander paar mouwen. Wie dit systeem uitgevonden heeft is zeker geen solozeiler.  De pomp met cardlezer staat boven op de kaai, na de normale procedure van bankkaart lezen, pincode ingeven, pomp kiezen kan je uithaken,  de darm over een rubber wielsysteem naar beneden laten zakken, let op, niet! In het water, lopen tot aan uw boot, trekken, sleuren aan het stugge ding en ja... als je denkt dat alles klaar is, heeft het systeem zich al afgesloten wegens te lang duren... tedj.......

Enfin, het mocht dus duidelijk geen vlotte operatie worden en jou schipper heeft dus de hulp van een madammeke van de club moeten inroepen. Al met al heeft dit dus een tijdje geduurd met als gevolg dat ik eigenlijk rijkelijk te laat terug buiten raak.

Met een stroming rond de kaap van om en bij de vier knopen (en het is zeker nog geen springtij) spoel je er zo voorbij,  maar toch niet vlug genoeg, want amper in de omgeving van Alderney begint het besef te groeien dat ik te laat ben, dat over een uurtje de stroom al terug draait en dat ik me dan met mijn schuitje op de slechts mogelijke positie zal bevinden, wat inhoudt een oefeningetje surplace, of zelfs bij momenten vooruitvarend door het water eigenlijk tov de grond terug achteruit te gaan.  Met het schaamrood op de wangen besluit ik de schade te beperken en terug naar Cherbourg te varen.

Het zal mij 4 extra dagen in de marina kosten omdat ondertussen het weer voor de komende dagen er ook niet meer fris uitziet met een tijdje harde westenwind.

Goed, niks aan te doen...

Dag 5, 6 en 7 worden gebruikt om nog wat jobbekes aan de boot uit te voeren,  het zonnepaneel wordt op een betere manier vastgemaakt,  ik ga wat geld spenderen in de plaatselijke Accastilage Diffusion boot-suply winkel, de lokale middenstand moet ook leven he? Ik koop een nieuwe portabele VHF, een extra oliefilter voor de motor en 5 liter olie. Straks een vidangeke doen... Met al dat motorgeweld van de laatste dagen zit ik plots toch dicht aan een oliewissel toe.... Ik  heb de laatste dagen bijna meer diesel verstookt dan anders in een heel jaar.

Een wandelingetje in de binnenstad leert mij dat Cherbourg nog steeds mijn favoriete Franse stad niet is. Het mooiste is de jacht en vissershaven.  Een oud droogdok kan mijn  goedkeuring ook verdienen.

Morgen naar "Le cité de la Mer, een groot maritiem museum hier net aan de overkant..

Hier en daar ook een praatje gemaakt met wat Franse zeilers aan het visitors- ponton... vinden mij wss een rare kwiet, zo alleen?

Allez vooruit, maandag gaan we verder. Nog één nachtje doorzeilen tot Leshardrieux, en dan in een paar hopjes naar Camaret en dan... Spain, here I come!

Je vraagt je wellicht af waarom ik alle mooie dingen hier straal voorbij vaar?  Wel,  ik heb deze streek dus al verschillende malen bezocht met de boot en wil nu gewoon wat opschieten ...

Met dank aan Jean Pierre ook die mij elke dag contacteert via Whatsapp en zowat mijn weer en andere info- goeroe geworden is.

La cité des mers gaat op zaterdag open. Dragen van een mondmasker  is verplicht. De site heeft drie grote onderwerpen. De duikboot, niet zomaar een duikbootje maar de eerste Franse atoomduikboot ooit, uitgerust met  14? Kernkoppen, drie verdiepingen staal, apparatuur, claustrofobisch toch zoals alle duikboten.

Tweede site is toegespitst op alle weetjes en ditjes en datjes van  de Titanic die, op haar maiden voyage, vertrokken uit Southhampton, naar Cherbourg voer om nog 184 passagiers aan boord te nemen en amper vier dagen voor de Noordkust van Amerika op een solidaire ijsberg voer. Een dag later lag het gloednieuwe schip op de bodem van de oceaan. Velen zouden gered worden  maar velen haalden het niet. Het verhaal zou ettelijke malen verfilmd worden, haalde alle kranten wereldwijd. Pas enkele jaren geleden kon men de resten van de fiere romp vanuit een  duikboot filmen.

Laatste site is gewijd aan de wereldzeeën, de fauna, de vervuiling, de toekomst als die  er nog is. Mooie aquaria, met levend rif, vissen allerhande.

Mooi, mooi, mooi.  Zondag passeert nog met een wandeling, hulp aan een paar Franse would be wereldzeilers die volgens mij te veel sigaretjes gerookt hadden en vooral fervent liefhebbers waren van Corana bier...bweuk, te zoet naar mijn smaak....maar maandag zijn we weg. T' wordt tijd.