Mist....wegwezen

Najaar, bijna november... toch is het op deze blauwe maandag terug mooi zomers weer. Weermannen durven triomfantelijke voorspellingen over 20 ++  temperaturen de wereld insturen, dus ik moet het water op. In mijn eentje, Corry kan niet, huiselijke plichten roepen.
Het is leeg in de jachthaven. De helft van de pontons is afgebroken om ruimte te maken voor de  broodnodige baggerwerken. Veel boten zijn al uit het water... waar gaan die eigenlijk allemaal naartoe en vooral... waarom zo vroeg ?
In een overmoedige bui trek ik al van op de ligplaats de grote halfwinder de mast in. In licht weer is dit mijn geheime wapen. Niks geen ambetantigheden zoals met een spi en toch een goede bootsnelheid. Vijf knopen bij amper 7 knoopjes wind is dikwijls gezien. Eén nadeel, scherp aan de wind werkt het niet. ... ja, met een spi ook niet he slimmeke !
Eens buiten gaat de neus met deze Zuidenwind pal West. Het zicht is niet formidabel maar het zonnetje schijnt en ik stel me in op puur genieten. Het is echt warm !


Al vlug verdwijnt het zicht op de haven ... vreemd, ..... Argwanend speur ik de horizon af naar de mastodont  die al een tijdje een  lage bromtoon produceert. Een zware scheepsmotor zowaar, maar waar is hij? Ik mis mijn AIS, ik neem de laatste tijd nog weinig mijn PC mee aan boord... niet nodig voor de navigatie als ik hier lokaal wat rondvaar, maar nu ... ?



Ik nader de trafiekzone van de Westerschelde, maar er is niemand te zien.  Ik ga nog een tijdje zo door en geleidelijk aan wordt het terug stiller. Ik ben er duidelijk overheen maar gezien heb ik (nog) niemand.....Nog een paar mijltjes verder wordt het zicht toch echt slecht en ik besluit op hoop van beterschap, terug naar de kust te varen.
Ik mik op Blankenberge in verband met de stroom.
Na een tijdje wordt het geronk terug wat harder. Daar zijn ze terug ....Er moeten er nu toch enkele echt dicht in de buurt zijn. Plots komt een silhouet uit de mist tevoorschijn... Brr..., die zie ik van dichtbij..... Even later terug eentje, nu vanuit de andere richting... Ik hoor zelfs zijn boeggolf dichterbij komen , maar door zijn misthoorn kan ik hem feilloos ( hoop ik...) peilen en weet dat hij voor me zal passeren. Even overweeg ik ook mijn toetertje boven te halen, maar dit lijkt me belachelijk. Ik kan me niet voorstellen dat er bij die kerels iemand buiten staat te luisteren. Een "Securité" met mijn positie uitzenden evenwel is misschien nog zo dom niet, ware het niet dat ik dit binnen moet doen. Ik heb mijn portabele VHF ook thuis laten liggen... Tsjaa .... Ik chronometreer wanneer de laatste in de mist verdwijnt en doe een kleine berekening... Vijftien knopen (schatting) aan zoveel minuten... Amper een halve mijl. Hmmmm !!!!  Enige tijd later zakt de spanning als mijn dieptemeter aangeeft dat ik de geul voorbij ben. Toch blij .


Ik krijg terug bezoek, maar nu van een gans andere aard. Een koolmees verdorie, Trippel , trippel, eerst op de reling, wat later neemt hij zijn intrek achter de mast. Hij (of is het een zij ?) kijkt me vrank en vrij aan... Zo van.. Hoe zit het ? Zijn we er bijna ? Met zuidenwind "verdwalen" dergelijke vogeltjes geregeld. Als er dan geen scheepje als het mijne langsvaart eindigen ze ongetwijfeld hun vermetele vlucht in het zoute sop, een hapje voor een hongerige  meeuw, of misschien wel een verdwaalde haai, wie weet... Of zouden ze lieve op een grotere boot landen en is zijn bezoek enkel aan de slechte zichtbaarheid te wijten?
Even later is vogel-lief toch terug verdwenen. Ik heb hem niet zien vertrekken en hoop er het beste van. Het ga je goed mijn vriend.....
Dichter onder de kust is de zichtbaarheid wat beter en ik trek nog een paar slagen alvorens terug naar de haven te gaan. 't Was toch wel een leuke dag. Vanaf nu wordt het zeildagjes stelen. De winter staat voor de deur alhoewel je daar vandaag niets van kan merken.

Jean

Geen opmerkingen: