Azoren - Oostende Juni 2006

Naar de Azoren (met de vlieger) en terug (met de Elegance)


Verslag van een opstapper



foto van de haven van Horta

Is het een oude jongensdroom of is het een gevolg van een zich steeds verder ontwikkelende midlife crisis ? (volgens mijn madam zit het laatste dicht bij de waarheid). Komt het doordat ik sedert een tweetal jaren het “deriveur” of “zwaardbootzeilen” opgegeven heb en zelf de gelukkige bezitter geworden ben van een weliswaar bescheiden 28 voetertje (Dehler 28)? Feit is dat ik reeds een tijdje rondloop met het idee eens een langere zeilreis, zelfs een Atlantische oversteek te maken. Mijn eigen bootje lijkt mij wat klein (alhoewel er wel kleinere schuiten de oceaan overgestoken hebben, ….)
Via de website van het zeilblad “zeilen” lees ik geboeid enige sites over de avonturen van o.a.de “Aeolus”, de “Vagebond” , Blue-skin en vele anderen , meestal Nederlanders. Ook één enkele Belgische bemanning maakt oa de zeeën rond de Carieb sinds een tweetal jaar onveilig op hun zeiljacht “Elegance”, een iets ouder IOR wedstrijdjacht, omgebouwd tot cruiser . Straffe verhalen over palboomeilanen, duiken in blauwe wateren, rum-punches, reggae, Cubaanse Salsa, enorme lobsters die zelfs in de grootste aan boord zijnde kookpot niet kunnen zonder in tweeen gehakt te worden, en dit aan spotprijzen ….
Als ik in de februari uitgave van de website lees dat mijn “idolen” om een bemanning verlegen zitten om hun aanstaande terugkeer uit het “paradijs” te ondersteunen stuur ik hen onmiddellijk een e-mailtje welke ik bewust tamelijk kort hou, (een taktiek als een ander). (dit wordt waarschijnlijk toch niets, er zijn wellicht toch te veel gegadigden)
Zoveel liefhebbers zijn er blijkbaar toch niet. Ik blijk zelfs de enige te zijn die reageert en enkele mails later, na overleg met het thuisfront en vooral met mijn baas op het werk wordt ik ingeboekt op het traject Azoren – Belgie. Nog even wordt er aan gedacht om ook het stuk Carieb – Azoren erbij in te lassen – vooral dat verhaal over die enorme lobsters maakt op mij een zware indruk, doch dit blijkt met mijn werk-verlof-organisatie niet te doen te zijn. Spijtig…
Op 11 juni – ik heb één (1) maaaand verlof !! - zonder wedde weliswaar maar wie maakt zich daar nu druk om, vlieg ik via Lissabon naar Horta op het Azoreaans - of hoe zeg je zoiets, eiland “Faial” waar Inge en Dirk mij op het vliegveld opwachten met een zelfgefabriceerd bordje waarop: “crew SY Elegance” . Ik herken hen meteen van de foto’s op de website en overweeg nog even een flauwe grap uit te halen (zij hebben mij nooit eerder gezien, behalve Dirk waarmee ik zo’n 25 jaar geleden wel eens heb samengezeild,) maar weet mij toch in te houden. Hum !
Inge en Dirk hebben een autootje gehuurd waarmee ze vandaag het eiland verkend, de achterbak volgeladen met allerhande lekkere dingen uit de lokale supermarkt , en mij opgehaald hebben. Drie vliegen in één klap dus. Op naar de haven van Horta die zo’n 12 km verder ligt. Mooi is het hier wel…
Op Elegance word ik mijn piekfijn ingerichte kooi in de voorpiek getoond. Rap wat bagage uitladen en dan naar het door alle wereldzeilers gekende “café Sport” waar een “friet met vertikaal hangende vis- spie” samen met een “halve liter” Azoors bier in recordtempo naar binnen gewerkt worden. Lekker ! Ik voel me hier steeds beter thuis.
Later op de avond terug naar Elegance. Ik word ingewijd in de inhoud van de kasten die op deze boot blijkbaar in twee grote categorieen onder te verdelen zijn. Deze welke boeken bevatten enerzijds (de meeste) en de andere (de minderheid) met minder belangrijke dingen. De inhoud van de keuken lijkt mij meer interessant. Honger zullen we niet lijden. Een opluchting voor mij als rechtgeaarde Vlaming en overtuigd Bourgondiër. Ik ben hier met mijn g.. in de beste boter gevallen.
De verdere avond wordt over van alles gepraat. Zware zeilersverhalen, je kent het wel, de Beauforts en golfhoogtes worden met het vestrijken van de uren steeds hoger..
Het vertrek wordt over enkele dagen gepland. Dit laat mij de tijd om nog even het eiland te verkennen. De avonden worden steeds gezelliger niet in het minst door het terdege en met zeer regelmatige tussenpozen proeven van de werkelijk overweldigende voorraad bruine en witte rum die Dirk uit het Caribisch gebied meegebracht heeft. Niet dat we daar in de komende dagen overdadig gebruik zullen van maken want Elegance blijkt op zee een droge boot te zijn. Hum !. Dit weerhoudt ons er nu niet van er nogal hard tegenaan gaan. Koppijn ‘s anderendaags…..
Op vrijdag 16 juni vertrekken we. Of nee… geen spierel wind en vertrekken op een vrijdag is blijkbaar ook niet verstandig. De bemanning van de Blue Iguana laten dit zeemansgeloof niet aan hun hart komen en zwaaien de haven uit. Wij gaan nog even van het prachtige zomerweer genieten en trekken naar het strand. Inge en Dirk gaan zwemmen. Mij lijkt een afdaling tot aan de buikspieren voldoende. (Watje !) Op de Capitainerie wordt ik op de bemanningsrol van de Elegance gezet. ’s Avonds nog even naar een expositie van enkele lokale en aangespoelde kunstenaars met een hapje en een drankje. Verder nog een laatste vette friet met een hamburger in het caféetje vóór de jachthaven, kwestie van ons vetgehalte voor de komende dagen toch op een aanvaardbaar peil te houden en onze frietmeter niet onder nul te laten zakken. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.

Op 17 juni 07:30u is het dan eindelijk zover. We vertrekken.
Horta: Pos: 38° 31’930N 28°37’512W Na enkele dagen mooi weer lijkt het nu toch niet ideaal. Grijs en veel dreigende bewolking. Pico, de vulkaan op het tegenovergelegen eiland, is niet meer te zien. Er wordt wat getwijfeld. Het weerbericht is echter goed. Na 2 weken Noordoosten wind is nu eindelijk een periode van meer geschikte wind aangebroken. Voorlopig toch nog op kop… Hum ! Dirk zegt dat het hier om een voor Elegance normaal fenomeen gaat. Is de gekozen koers noordwaards dan waait de wind onveranderd uit Noord. Is de richting meer Oost, dan lijkt het of de duivel er mee gemoeid is en draait de windgenerator schaterlachend uit meer Oostelijke richtingen. Dirk is er de kop van in. Inge relativeert.
Enfin, op de motor koersen we tussen Pico en Terceira richting Atlantische Oceaan….. Miljaarde, Miljaarde !!!! We zijn weg. Voor minstens tien dagen op zee ! Na een uurtje kan de pruttelaar eindelijk uit en onder vol grootzeil en genua 1 zeilen we over een vlakke zee, een weliswaar kalme oceaandeining is duidelijk te merken. Met een licht Noordelijk briesje (zie je wel !) schuiven we richting NoordOost . Nog minstens 1300 Miles to go. Het aftellen kan beginnen……
Na enig overleg wordt een wachtsysteem afgesproken. Overdag is er altijd iemand aan dek. Vanaf 22:00 tot 01:00: eerste wacht. Daarna de zogeheten hondewacht (niets met zeehonden te maken) tot 04:00 en dan als laatste de wacht tot 07:00. In de praktijk zal deze meestal uitlopen tot 08:00 of zelfs soms nog wat later doch dat blijkt geen problemen op te leveren. Overdag slaapt iedereen om beurten nog wat verder bij. Iedere dag krijg je een ander wacht. O ja ! Wie kookt doet geen afwas.
Ook nieuw voor mij is het SSB contact met Herb: een enthousiaste weerman uit Canada die voor de jachten in de Noordelijke Atlantische oceaan, dagelijks en dit reeds jarenlang, op aanvraag een gepersonaliseerd weerberichten verzorgt. Gratis en voor noppes ! Zeldzaam in deze tijden.
Website: http://hometown.aol.com/hehilgen/myhomepage/vacation.html
Het gedoe begint zo rond 19:40 UTC met het aanmelden via SSB op HF/SSB frequency 12359.0. Zoiets als : “South Bound Two, South Bound Two, this is SY Elegance, Elegance, Standing By” uitgesproken door onze schipper Dirk met een volgens mij uitgesproken Caribische tongval. Bob Marley heeft er geen rieken aan. Pure Reggea Man ! Vanaf 20:00 tot 22:00 UTC worden de aangemelde jachten vervolgens persoonlijk door Herb opgeroepen en gevraagd hun actuele positie, koers, snelheid, barometerdruk, windsterkte en windrichting op te geven waarna een weersverwachting vaar de area gegeven wordt met eventuele waarschuwingen ivm harde wind en dergelijke. Zeer geruststellend steeds in ons geval. Oef ! Het geeft je toch enigszins een veilig gevoel. Ook het feit dat toch iemand weet waar je je precies uithangt tijdens een oversteek is zeer aangenaam.

Dag 2: Pos 07:40 UTC 40° 05’130 N 27° 02’111 W. Noordenwind 15 à 20 Kts. Ik voel me goed . We zien een groepje walvissen achter ons langs gaan. Het blijkt een kleinere soort te zijn . Nietemin indrukwekkend.

Dag 3: Pos 09:40 UTC: 41°03’860N 24°49’142W De weinge wind die er is, draait naar:. Juist ! … NE Dit is de richting die we uit willen. We varen voorlopig Noord. Snelheid beneden alles. 3,6 Kts.! Dit wordt geen recorddag. Normaal worden met deze boot daggemiddelden van 140 à 150 Miles gehaald. Vandaag zullen we moeten tevreden zijn als we de kaap van 100 Miles halen. Het humeur van schipper Dirk daalt. Ook Inge voelt zich niet zo best. Beetje mottig. Er staat een flinke deining en door de zwakke wind zorgt dit voor nogal heftige bewegingen. Ik neem de keukendienst even over en bereid een spaghetti. Smaakt mij uitstekend. Inge wurgt het zootje naar binnen. Even later hangt ze over de reling. Heb ik er misschien iets verkeerds in gedaan ? Twee grote uien en een teentje of zes look zullen toch niet te veel zijn , wel?
Verder de ene zeilwissel na de andere om de vaart er toch nog wat in te houden. Genua 1 wordt vervangen door de 3. Even later nog een rif in het grootzeil. Een uurtje later gaat de Genua 1 er terug op. Neptunus, even niet van dienst op de evenaar, besluit ons op deze hogere breedten wat te pesten en blaast terug wat harder… Juist, een kleiner fokje is nu de idealere zeilvoering. Zo blijven we bezig en vervelen ons geen minuut. Enfin… De zon schijnt nog.

Dag 4: Pos 07:30 UTC: 42°16’014N 23°52’123W We schieten goed op in Noordelijke richting. Volgens Herb blijft het weer goed tot Vrijdag. Ik speel met Inge een kaartspelletje: UNO ! ’t Is Godgeklaagd. Degenen die mij kennen weten dat spelletjes niet mijn favoriete bezigheid zijn. Wat je niet allemaal niet doet als je binnenkort 50 wordt ! Haha !!

Dag 5: Pos 08:40 UTC: 44°14’725 N 22°20’140 W De wind trekt aan. Het is koud en nu en dan regent het wat. Flink gereefd en met Genua 3 stuiven we er vandoor. Koers 50° . In de namiddag zien we plots een groepje potvissen ons kielzog kruisen. Fameuze kerels ! Geen ruzie mee maken ! Gelukkig komen ze toch niet te dichtbij. Even later bezoek van een groepje dolfijnen onder, voor en naast de boot. De dieptemeter detecteert de onder de boot zwemmende dieren. Knap ! Spijtig, ze blijven niet lang. Dit soort gebeurtenissen fleuren onze dag op. Dirk had mij enigszins gewaarschuwd: oceaanzeilen is eentonig. Toch verveel ik mij geen moment. Ik voel me iedere dag lekkerder. De stress van de afgelopen maanden op het werk valt geleidelijk van mij af.

Dag 6: Pos 06:30 UTC 45°41’130N 20°14’368W . Nog 768 miles to go ! Grijze dag met nu en dan wat zon. Vandaag beleven we een Dip. Deze morgen op het voordek een klein visje gevonden. Vlug de haak aan naast de oranje inktvis en hup: de vislijn gaat overboord. Even later ! Shit, we hebben beet, O horror ! een zeemeeuw gevangen. Tegen dat we het onfortuinlijke dier binnen gehaald hebben is het te laat. Dirk probeert nog het dier te redden door het water uit zijn longen te duwen, doch het mag niet baten. Een uurtje later : een korte toespraak door de schipper, de plank overboord en een begrafenis op zee. We zijn allen stil. De vislijn blijft voorlopig opgeborgen. We eten wel corned beef… want het verse vlees raakt op. De sardines uit Horta gingen gisteren reeds overboord want ze verspreidden een kwalijk geurtje. Even later terug Flippers bij de boeg. We voelen ons terug wat beter. Gek welk effect die beesten op de mens hebben. Iedereen is steeds blij ze te zien.

Dag 7: Vrijdag. Pos 08:30 UTC 46°46’269N 16°53’553W Deze nacht flink wat wind gehad. 20 a 25kts. Afgevallen naar een meer Oostelijke koers. De ETA wordt nu berekend op maandagavond op voorwaarde dat de wind zo blijft wat uiteraard niet het geval zal zijn. Nog 550 mijl . (= 10 keer de afstand Nieuwpoort – Ramsgate !) Dagafstand = 144Miles

Dag 8: Pos: 04:00 UTC 47°31’765N 14°05’340W Deze nacht een prachtige sterrenhemel. Wat zijn we toch kleine mensjes ! Twee tankers komen van dichtbij kijken wie in dit kleine notedopje de oceaan overdrijft. Een oproep op de VHF wordt beantwoord en we krijgen een weerbericht. Een Rus !! De wind blijft onveranderd NE. Brest is voorlopig favoriet. We zien wel. Via Oostende radio contact met het thuisfront. Raar !

Dag 9: Pos 04:45 UTC 48°20’418N 11°00’230W COG=60° SOG=6Kts Wind N 4 à 5 BFT en de koers gaat nu recht op Weymouth af. Nog 10 mijl en het wordt ondiep !!. De diepte verandert namelijk van 2 à 3000m naar zo’n 150 a 200m. Leuk om weten.

Dag 10: Pos 12:00h UTC: 49°07’646N 07°38’175W. Veel wind: 25 à 30Kts. Flink wat water binnengekregen via een aantal irritante lekken en ook enkele emmers door het luik door overkomende golven. Mijn bed in de punt wordt nat. Buiten lijkt het niet zo erg. Binnenin de boot toch nogal wat lawaai. We zitten precies in een wasmachine. Alles wordt vochtig. Na de middag wordt het wat rustiger. De wind wirrelwarrelt alle richtingen uit. Toch voorla Noordelijk. Scherp aan de wind naar de Engelse kust. Falmouth ? Plymouth? Weymouth ? Wat wordt het ? ’s Avonds valt de beslissing. Kortstbij ligt Falmouth dus… We stinken. Volgens de één komt dit door onze overconsumptie van uien en knoflook, volgens de ander heeft het toch voornamelijk met water te maken. Een douche binnenkort…. Heerlijk !

Dag 11: 01:30 UTC Pos 49°44’230 05°43’560W. Geen fluit wind. Alles rammelt. Het grootzeil klapt telkens met een ziekmakende dreun van BB naar SB. Met tegenzin start Dirk de tuf. Om 04:00 wind maar uiteraard tegen. Opkruisen dan maar.

Om 1400h meren we af in Falmouth marina en gaan een uurtje later “Fish and Chips” eten. Beloofd is beloofd …. De grote overtocht zit erop. Het wordt mooi weer. De wind blijft onveranderd NE tot E. Nog zo’n 350 Mijl naar huis. We hebben we een probleem met de waterpomp van de motor. We halen het ding uiteen. Na nog geen tien uur draaien is de nieuwe afdichting, geplaatst door een expert uit de Azoren terug stuk. Het oplassen en vervolgens passend afdraaien van de as is niet echt gelukt te noemen . We hebben eigenlijk een nieuwe as nodig en gaan informeren bij enkele lokale shipchandlers. Duur en vooral niet in voorraad blijkt. We bestellen toch bij een gerenomeerde “Jabsco” dealer een nieuwe afdichting. Wordt morgen geleverd. Morgen wordt overmorgen en plots zijn we vrijdag en liggen we hier al 4 dagen. Aan zo’n 20 pond per dag, elektriciteit nog bijkomend te betalen komen we dicht bij de prijs van een nieuwe pompas en we zijn nog nergens, alle beloften van de werf ten spijt.
Falmouth is een mooi en gezellig stadje. Veel boekenwinkels voor Dirk, boetiekjes voor Inge en ook ik vind het hier wel gezellig. We gaan een avondje eten bij een Indier-Nepalees. Lekker. We krijgen de rest in een “doggy bag” mee voor ’s anderendaags. Ook verbroederen we een avond met onze buur Steward die in de States een tweemaster gekocht heeft die hij hier in de UK zal restaureren. “I cannot afford such a boat here in the UK “ verklaart hij. Ook wachten we met spanning de aangekondigde komst van zijn vriendin af, die met hem het laatste stuk van zijn reis zal meemaken. Als we hem mogen geloven is ze zeer de moeite waard. Verdere uitleg geeft hij niet. Als ze uiteindelijk opdaagt, is het er volgens Dirk eentje met nogal veel “vlieguren” ! wat dit dan ook mag betekenen. Ook ik ben tamelijk sceptisch. Inge vindt ons “onnozelaars”. Typisch venten !
Op vrijdag, nog steeds geen nieuwe dichting. We demonteren de pomp, monteren het prul terug met een pak vet erin en enkele extra O ringen en hopen er het beste van. Voorlopig lekt het niet meer. We vertrekken !

Als de avond valt , varen we op het einde van het meegaande tij in het schijnsel van een mooi maantje, de “River Yealm” op. Ondanks het duister zien we dat het hier mooi is. We pikken een meerboei op, drinken nog een neutje en zetten de wekker op zeven uur om in de vroege morgenuren geniepig te kunnen vertrekken zonder betalen. Spijtig genoeg is de boeienwachter ons te slim af en weet ook wanneer het uitgaande getij begint. Om kwart voor acht komt hij zijn 13 Pond (!!) ophalen. Duur maar mooi moet je maar denken…

De kust is hier prachtig. Hoge bergen, rotspartijen en mooi weer. Wat wil je nog meer ? Wind uit een andere richting zou handig zijn, denk ik zo. Dat had je gedacht. Komt hier bijna nooit voor maar momenteel waait de bries hier al weken uit Oostelijke richtingen . Met stroom mee opkruisen gaat nog, maar tegen stroom blijf je gewoon ter plaatse hakken. Resultaat: 11 uur later liggen we vast in Darthmouth, zo’n 30 Miles verder. Niet dat we te veel moeten klagen want het is hier prachtig. De rivier ligt tjokvol jachtjes. Tussen al dit geweld ook nog enkele tankers en een Russische oorlogsbodem uit de tijd van de Bismarck vol jongmaatjes die de anders zo rustige binnenstad op stelten zetten en een uitspatting van hormonen veroorzaken bij menige jonge Engelse freules.

’s Anderendaags vertrekken we toch maar tegen beter weten in zo rond 9 uur, meer omdat we weg moeten van onze steiger omplaats te maken voor de lokale overzet, dan uit echte overtuiging. Wind nog steeds Oost, ik weet het , het wordt vervelend. In een inktzwarte nacht ronden we Portland en belanden zonder wind, zonder werkende voortstuwing (schroefas spie volledig verwoest dus wel motor,maar geen schroef) en gelukkig met een 4 tal knoop stroom mee in de race . (versnelde stroming rond een kaap) Eddies, overfalls en meer van dit fraais “klutsen” ons dooreen als een eierkoek.
Een reserve spie wordt door Dirk, ondersteboven hangend boven de bilges, gemonteerd. Een echte held, die Dirk ! Een uurtje later zien we een zwarte piet, van kop tot teen onder het vet uit de bilges verschijnen: schroef terug operationeel. Hopelijk houdt hij het even uit. Het is terug 02:00h lokale tijd als we “vier-dik” in Weymouth aan de steiger gaan. 60 Miles verder zijn we. We zijn het beu ! Eerst een Engels ontbijt , dan een lekkere douche!
Het schroefasprobleem, de spie tussen schroefas en koppeling is terug volledig vernield, wordt vlug opgelost als we in een klein werkplaatsje om de hoek een perfect passende spie vinden.
Het weer is prachtig. Weymouth gezellig. We gaan naar het strand en doen andere nuttige dingen, zoals een avondlijke BBQ op de steiger. Van de sympathieke buurvrouw – Inge zegt dat we haar enkel sympathiek vinden omdat ze van die grote b…n heeft, wat uiteraard laster is, krijgen we vers gevangen makreel die netjes gefileerd, prompt het vuur opgaan. Heerlijk ! (die makrelen)
Het duurt nog tot 5 juli vooraleer de wind eindelijk draait. West tot zuidwest 3 tot 4, later 5 zijn de voorspellingen. Formidabel !. Na een fikse regenbui vertrekken we rond 14:00 . Na een uurtje blubberen we door een potdikke mist. Shit ! De wind zit wel West dus genaker erbij en met de stroom die een duwtje meegeeft lopen we bij momenten 8 knopen. We krijgen nog even bezoek van De Engelse coastguard die ons een koers opgeeft waarmee we de schietoefeningen van de Navy vermijden. “Submarine missiles training area” zie ik op de kaart staan . Slik !
We passeren de zuidpunt van het eiland Wight, zien warempel even de vuurtoren die kort daarna weer in de erwtensoep verdwijnt. ’s Nachts toch nog enkele benauwde momenten voor Inge als tijdens haar wacht een groot zeeschip ons zeer dicht nadert . De volgende morgen, alsof er niets gebeurt is, prachtig blauwe hemel en nog steeds de genaker, nu uitgeboomd die ons plat voor het lapje in de goede richting stuwt. Dit is pas zeilen!
Even later beginnen we aan de oversteek van de traffic line. Het “Var” lichtschip wordt gepasseerd en plots bevinden we ons in de heksenketel voor Calais. Drie, nee vijf ferry’s passeren ons links, rechts. Een groot tankschip onder begeleiding van een zeesleper zet ons aan bakboord een hak. Het lijkt het WK voetbal wel. Ik denk dat we op een moment wel een tiental schepen rond ons hebben en dit met een zeer matige zichtbaarheid. Als kers op de taart kiest “Jean Kloot de Automatische piloot”, uitgerekend hier zijn moment van wraak om de “pijp aan Martin” te geven. Hij houdt er mee op. Nu direkt ! Foert! Wij zitten nog steeds onder genaker te slalommen tussen al dit zeegeweld. Als even later ook de wind oploopt tot 25 knopen en wij bij momenten over de grond een aanhoudende snelheid van zo’n 10 Kts loggen, vinden we het welletjes en wordt de “blauw witte” na twee dagen in zijn hoesje getrokken.
Prompt valt de wind …..je houdt het niet voor mogelijk ! Om 01:00h vrijdag 7 juli lopen we Duinkerke binnen voor enkele uurtjes slaap. Om 07:00h, ditmaal vóór de geldcollector terug buiten. Yes !!! Stipt, om ongeveer 12:00h zeilen we onder genaker en volledige bevlagging van alle bezochte landen aan het achterstag, Oostende voorbij .(voor de foto) Als we terugkeren is de haven gesloten voor een inkomende Ferry. Lang duurt het niet en het welkomstcommittee staat aan de visserssluis te zwaaien.
Het is voorbij………….snik

Met dank aan Inge en Dirk, twee toffe kadee’s.

Jean

Geen opmerkingen: